He saved my life. Literally.

Beter dan de jongens?

" Jullie avondeten.", zei ze met een lieve stem. Ze had een grote kar bij met 2 plateaus erop. Gewone boterhammen met choco en thee.

De vrouw zag er vriendelijk uit. Ze had grote bruine krullen en een getinte huid. " Erika" las ik op haar naamkaartje. Haar donkerbruine ogen keken ons beide vriendelijk aan.

" Zou je de tv willen opzetten?", vroeg Cederique uit het niets. Erika fronste haar wenkbrauwen lachend. Ze spleete haar ogen maar liep toch naar de tv en zette hem aan. Cederique keek de vrouw aan met een pedoface. Waarschijnlijk zijn manier om dankje te zeggen.

" Mevrouw, zou ik mogen vragen waarom ik niet met een meisje op de kamer zit, maar een jongen?", vroeg ik.

" Dat komt omdat jullie op spoed liggen, daar houden ze geen rekening met de geslachten.", legde ze uit. (A/N : Geen idee of dat waar is haha. Maar ja , ze zitten dus bij elkaar op de kamer , maar heb geen idee of dat wel mogelijk is. :'D )

Ik knikte en keek naar Cederique, die druk bezig is met de televisie. Rare jongen, maar lief.

Erika legde mijn plateau op het nachtkastje naast me en deed het hetzelfde bij Cederique.

Daarna kwam ze dichter bij me zitten en keek me aan.

" Alsjeblieft, eet alles op.", fluisterde ze. Beschamend keek ik naar mijn handen.

Erika pakte mijn kin met een hand op zodat ik haar aankeek.

" Je hoeft je er niet voor te schamen.", zei ze met een lieve glimlach. Ik knikte.

Daarna ging ze de kamer uit.

Met een zucht pakte ik mijn boterham en propte een stukje in mijn mond.

" GOOOOAAAAALLL!!!!", riep Cederique opeens bereluid. Zijn handen gingen omhoog en hij keek me enthousiast aan. Mijn thee dreigde omver gevallen te worden maar met een reflex stopte ik hem.

" Moest dan nou?!"Ik rolde met mijn ogen. " Julia! Je gaat toch niet zeggen dat je niet van voetbal houdt?", vroeg hij verbaasd.

" Het is eng.", antwoordde ik. Cederique keek me verbaasd aan terwijl ook hij zijn zit boterham pakte en in zijn mond stak.

" Hoezo?", vroeg hij met een volle mond. Ik zuchtte geërgerde en wachtte een paar seconden tot mijn mond leeg was, dan ging ik verder.

" Ik durf er geen mening over te hebben.". Nu keek Cederique me nog raarder aan.

" Door jeweetwel.... al die rellen enzo." . Nu bleek Cederique's frank te vallen.

" Ah ja. Dat begrijp ik wel. Ik bedoel, voor een meisje is het moeilijk om zichzelf te verdedigen toch? Het is moeilijk voor hun om te vechten en ook om hun haren netjes te houden.", zei hij simpel. Gewoon alsof het een feit was. Alsof hij het al ' wist'.

Een verontwaardigd geluidje kwam uit mijn keel. " Pardon?!", zei ik.

" Heb je me niet goed gehoord?", vroeg hij. " Ik zei d-"

" Ik weet wat je zei, domkop!", zei ik geërgerd. " Maar ik bedoelde dat van dat meisjes zichzelf moeilijk kunnen verdedigen!!"

" Ooh dat. Dat is waar.", zei hij terwijl hij zich fixeerde op het scherm.

" Nee! Helemaal niet! Het is bewezen dat meisjes meer dingens kunnen tegelijkertijd dan jongens!", roep ik.

" Dus? Wat boeit ons dat? Zolang wij maar Redbull, pizza en de tv hebben moeten wij niets anders doen!", lachte Cederique triomfantelijk.

Ik opende mijn mond om nog iets te zeggen maar gaf het op.

Kom op meisjes, wij weten goed genoeg dat we beter zijn dan de jongens