Hermione: Draco
Hermione: Sen misin? Sana bir daha bana mesaj gönderme demiştim.
Hermione: Mesajlarını okudum da... Sen gerçekten iyi misin?
Hermione: Beni unutacağını sanmıştım.
0535....: Evet benim Mione'm. Seni unutamadım ve unutamıyorum. Seni seviyorum tamam mı? Bunu sakın unutma. Seni çok seviyorum
Hermione: Draco neden veda eder gibi konuşuyorsun.
Draco: Çünkü bu bir veda Mione'm. Seni kendimden bile çok seviyorum.
Hermione: Draco yapma böyle hiçbir şey için geç değil beni unutup başka birisi ile olabilirsin. Lütfen yapma bunu bana. Senin ölümünü benim üstüme yıkma.
Draco:
(Burada ki fotoğraf wattpad tarafından kaldırıldığı için silmek zorunda kaldım. Üzgünüm. )
Sanma ki onlar jilet izleri, onlar aşkımızın bedeli, onlar zalimlerin diş izleri...
Draco: Artık çok geç Mione. Çok geç...
■■■■■■■■■■■■
Hermione'nin bu mesajdan sonra eli ayağı titremeye başladı. Sevdiği adam onun için canına kıyıyordu. Bu yükle bir insan nasıl yaşardı ki? Hermione Draco'ya delicesine aşıktı. Ayrılmasının nedeni ise çok özledi.
Hermione kanser hastasıydı ve bütün vücudunu sarmıştı yani kısacası kurtulma gibi bir şansı yoktu. Draco'yu bu yüzden terk etmişti. Yine her şey Draco içindi. Ama o bunu bilmeden kendi canına kıymıştı.
Bu anlatılamayacak kadar kötü bir histi.
Aslında Hermione başından beri hep Draco'yu nasıl üzmeden ayrılabilirim diye düşünüyordu ama en mantıklı çözüm ona artık onu sevmediğini söylemesiydi. Halbuki bu cümle ne kadar da yalandı. Draco'nun onu bu kadar çok seveceğini zannetmiyordu. En azından canına kıyacak kadar.
Hermione arayıp sesini duymak ona her şeyi anlatıp özür dilemek istiyordu. Ailesini arasa bunu yapacak yüzü yoktu. Draco'nun ailesi Malfoylar onu Draco'yu üzen bir sürtük gibi görüyorlardı. Ki haklılardı Hermione'ye göre. Asla kimseyi yaptığı hatalar için suçlayamazdı.
'Keşke' dedi Hermione 'keşke annemi dinleyip her şeyi anlatsaydım Draco. Ama beni de anla lütfen beni o halde görmeni istememiştim. Ahh tanrım. Bu nasıl bir işgence. '
Hermione haklıydı bu gerçekten bir işgence idi. Her insan birgün sevdiğini kaybedecekti ama bu kadar erken ve gerçekleri bilmeden ölmesi onu bitiriyordu.
■■■■■■■■■■■■■■■■■
Draco'nun Cenazesinden
Herkes ağlıyordu...
Herkes Hermione'yi suçluyordu.
Ama kimse gerçeği bilmiyordu. Hermione bile kendini suçluyordu. Başkalarının onu suçlaması gayet normal geliyordu ona. Vicdan azabı çekiyordu. Kaç defa hayatına kıymaya çalışmıştı ama her seferinde annesi onu kurtarmıştı.
Hermione kurtulmak istemiyordu. Hayat onun için hiçbir şey ifade etmiyordu. Draco'nun nefes alması, bu dünyada hâlâ yaşıyor olması bile onu mutlu ediyordu. Ama artık mutlu olacak bir şey de yoktu onun için. Kısacası onun için her şey anlamını yitirmişti.
Draco toprağa verilmişti. O güzel bedeni , güzel kalbi , ve Hermione'nin aşık olduğu her şey toprağa gömülmüştü.
Sevdiği ile kalbi de gömülmüştü genç kızın.
