Kırık yara [Raymma]

💣 9.bölüm=Ölüm 💣

***

Uyandığımda Ray'in yanındaydım, ağlarken uyuya kalmış olmalıyım da Phil nerede?

"Ray..."

"Efendim Emma"

"Benim burada ne işim var..."

"Gerçekleri öğrenmen için Emma." Dedi,yataktan kalktı, ardından ben...

"Ne diyorsun Ray?"

Elini uzattı.

"Benimle bir maceraya atılmaya hazır mısın?"

"Ray sana soruyorum! Ne diyorsun?!"

"Sadece sorduğum soruya cevap ver,evet mi? Hayır mı?"

Elini tutum, ardından önümüze Leslie ve ısabella çıktı, yetimhanenenin bahçesindeydik!

"Ray ne oluyor!!" dedim demesine de Ray ortalıkta yoktu,sadece bir not vardı...

Yerdeki notu aldım ve okumaya başladım, şöyle yazıyordu;

Sevgili Emma,

Evet yanında yokum, önünde Leslie ve ısabella var , bunların hepsini izleyerek öğreneceksin,merak etme kimse seni görmeyecek.
Sadece izle...benim için...

Not orada bitiyordu...ne olduğunu anlamamamıştım,o sırada bir melodi... Leslie çalıyordu,bir dakika bu beni geceleri uyutan melodi! Annemizin gece uyuyamadığımız zaman söylediği o melodi...!

Ardından bir sürü başkalarının anıları, acıları, mutlulukları, sevinçleri...

Sıra bize gelmişti,anılarım, arkadaşlarım, gözlerimde damla damla yaş dökülüyordu,şimdi anlamıştım herşeyi, norman'ın neden böyle olduğunu, Leslie'nin tüm acısı,annemizin büyük aşk acısını, yuugo'nun sevdiği kızı ve daha birçok şeyi...

Mahkumduk biz bu iki yüzlülüğe, pis çukurunda yaşamaya,her zaman iğrenç anlara sahne kalmaya,devam edecekti bunlar...

Peki ya kalp dayanır mıydı buna? Yada ölümleri görmeye? 12 yaşında eline silah alıp şeytanları öldürmeye?!

Yada sevdiğimiz insanları kaybetmeye?!

Ah,kendime verdiğim sözü hiç bir zaman tutamadım,ellerimden kaydı tüm sevdiklerim...

Sıçrayarak uyandım,ah şu lanet rüyalarım!

Derin nefes verip alıyordum, korkmuştum...o sırada odaya gilda girdi.

"EMMA! ah şükürler olsun uyanmışsın." Dedikten sonra diğerlerinede haber verdi.

"Hı,gilda ne oluyor?"

"Tam bir haftadır uyuyorsun embesil! Bide diyor ne oldu!"

"Ya,yuugo sakin ol. Zaten kız istese bile bir hafta uyuyamaz. Tanrı aşkına yuugo sadece sus!"

"Sizede birşey denmiyor,gidiyorum buradan." Dedi ve çıktı.

Ray yanıma geldi elimi tutu, diğer elinde de çorba vardı.

"Sana o anı hatırlatıyor değilmi?"

"Evet, aynı anı seninle yeniden yaşamak çok güzel bir şey...de sen nereden biliyorsun?"

"Ben anlattım."

"Ya, Tanrı aşkına yapma şu sesi."

"Ne var ya!"

Herkes kahkaha atıyordu,uzun zamandır bu kadar gülümemiştik de Phil yoktu!

"Siz onu bunu boş verinde Phil'e ne oldu?"