özlüyorum bir bilsen | texting

final

bir kenara oturdu ve etrafı süzdü genç adam.

daha önce umut ona hiç uğramadığı için içindeki duygunun ne olduğuna anlam veremiyordu.

zil çaldığında sessizce okul'un boşalmasını bekledi.

en son çıkacağını tahmin ediyordu.

tahmin ettiği gibi de oldu.

yanında kardeşi eşliğinde okuldan yavaş bir şekilde çıkıyordu.

kalbi atmaya başladı.

kalbinin gerçekten attığını hissetti.

ayağa kalktı ve onlara doğru ilerlemeye başladı.

sevdiği kızın yanında ki kardeşi onu gördüğünde ani bir şekilde donakaldı.

sevdiği kız o naif sesiyle sordu kardeşine.

"ne oldu? neden durdun Nazlı?"

Nazlı'ya ses çıkarma işareti yaptı ve sevdiği kıza yaklaştı.

Nazlı, Nadin'in ellerini bırakmıştı.

onun ellerini tuttu.

"hey, ne oluyor? senin ellerin bu kadar büyük ve sıcak değil Nazlı. kim tuttu elimi?"

elini çekecekken konuştu ona.

"ben tuttum sevgilim."

Nadin algıladığı sesle kafasını sesin geldiği tarafa çevirdi.

"Pars?"

göremediği için bir kez daha lanet etti gözlerine.

ama olsun, o görmeden sevmişti.

Pars, sevdiğini sardı kollarına ve bırakmadı.

Nadin, Pars'ın kalp atışlarını dinlerken mırıldandı.

"işte tam, tam burası benim düşünmeden yaşayabileceğim tek yer."

-

mutlu sonlu hikaye yazmayı beceremiyorum pek ama elimden bu geldi. yapabildiğim kadar.

ilk bölümde ne dediğimi hatırlıyor musunuz?

işte şimdi o en sevdiğiniz şarkıyı kapatın ve ona yazma imkanınız varsa yazın.

umut, her zaman.

-Ş.