*S H * T P O S T

83

WAG KANG IIYAK
*SPG

We were just freshmen when we started our relationship. I took mechanical engineering while you took HRM. I didn't know why I chose you, maybe dahil jolly ka, cheerful, positive thinker, etc. If I'm gonna compare my exes to you, you're different. Sila, feminine, formal, competitive sa grades while ikaw? Masaya lang. Yun ka eh, and maybe that's the reason why I fell in love with you. So here it goes.

We have to admit that 'engineering' is not easy. Alam natin yun lahat. Pero mas alam mo yun, Shiela, because you became the witness of those hardships and sacrifices just to pursue my dream, which is to become a licensed engineer. Nung mga unang taon natin sa university, masaya naman tayo. Nandun pa yung regular dates natin, mga pakulo natin sa isa't isa, but everything has changed when we became third year college. Habang lalong tumatagal mas lalong dumadami ang responsibilities natin sa school kaya yung oras natin dapat naka-manage ng tama. Yung mga dates natin naging rare nalang, kung magkikita man kumustahan nalang, usap ng konti tapos, yun ok na.
Until naging mainitin ulo ko, dahil sa pressure about my grades dahil nag karoon ako ng bagsak that time. I used to be an irreg student. Sobrang down na down ako but luckily nandyan ka to lift me up, to cheer me up. Naiinggit ako sayo kasi ka babaeng tao mo, bat ang easy easy mo lang sa lahat ng bagay. Hindi ka kagaya ng ex ko na over conscious when it comes to study.

That time lagi kitang nasisigawan, naiirita ako pag nag tatampo ka, kasi kesyo late replies ako or di na naman ako sumipot sa date natin dahil sa pag gagawa ko ng plates. Pero alam ko naman na di mo ako natitiis kaya di kita sinusuyo nun. Ikaw ang sumusuyo sakin then sinasabi mo pa nga na dapat di ka nagtatampo, dapat iniintindi mo nalang ako kasi nag-aaral tayo. Simula nun, you became mature enough. Everytime na pumapalya ako sa school nandyan ka. Alam ko malaki yung pagkukulang ko as your bf, nakikita kita na madalas mag-isa lang na kumakain sa canteen while ako pupunta ng library para mag-aral.

Di ko alam kung paano kita natitiis nun, na halos araw-araw every break time nakikita ko yung lungkot ng muka mo habang mag-isa. Kapag niyaya mo naman ako na magkita tayo lagi nalang akong may gagawin. Dumating pa nga yung time nung nagkita tayo sa mall, I was blaming you kasi dahil sa date natin, di ko natapos yung project na ginagawa ko and again, nasigawan na naman kita sa kalsada, then you cried. Sorry ka ng sorry that time. Naiinis ako sayo, naiinis ako sa presensya mo. Kaya simula nun nanlamig ako sayo, I don't even read your messages, I ignored you, lagi akong nagpapaalam sayo na matutulog na kahit di naman talaga. Down na down na ako sa lahat. Gusto ko na sumuko sa pressure, sa lahat lalo na sa expectation ng mga tao sa’kin lalo na sa family ko.

4th year na tayo, ikaw graduating na while ako may isang taon pang nalalabi kasi 5 years ako. Nung time na yun, I had doubt if makaka-graduate ako as engineer. Mas lalong dumadami yung obligasyon at responsibilities ko, kasabay nun yung pag-dami rin ng failures ko. Dun na napapadalas away natin. Nag-aaway tayo hindi dahil pareho mainit ulo natin, kundi sa init lang ng ulo ko na naibubunton ko sayo. I shouted on you even sa call, tapos mamaya maririnig ko na naman hikbi mo. Lagi kang nag so-sorry sakin kahit ako yung may mali. Kung sa adjustment ang pag-uusapan? Ikaw ang nagtitiis saatin. Kung gaano ka ka-cheerful sa iba, nababago ko yung imahe mo pag dating sa’kin. Lagi kitang napapaiyak.

3 days before our 3rd anniversary, nasa room ako when you insisted me to be with you that time kasi gusto mo na ako makita.

"Hindi nga pwede." I said with my gritted teeth then I ended the call. Maya maya I received text from you.

"Pls, kahit ngayon lang. Dito ako sa likod ng lab. " So no choice, pumunta ako.

Unexpectedly, I saw you crying. I asked kung anong nangyari but instead magsalita ka, you hugged me tightly then next, you kissed me passionately. Iba yung pakiramdam ko nun. Parang may mali. Na-miss ko bigla yung halik mo, but bigla akong nabingi dun sa sinabi mo.

"Let's break up Vin.", ewan ko, bigla nalang kumirot yung dibdib ko.

Di ako makakilos habang pinapanuod kitang humagulhol sa harapan ko. I was just staring at you kung paano ka mag voice out lahat ng sama ng loob mo saakin. Lahat ng sakripisyo mo, pag titiis, pag-iintindi, na feeling mo sinisiksik mo nalang sarili mo sa’kin, na feeling mo pabigat ka sa’kin, na sa mga pangarap ko ikaw ang hadlang. Then you told me that was the best way to pursue all of my dreams, yung wala na akong iintindihing iba, but the most stupid words I replied that time,

"then... leave."

Mas lalong lumakas hagulhol mo nun. Tumalikod ka habang pinipigilan mo yung hikbi mo, a couple of seconds, bumaling ulit yung tingin mo sa’kin at nagsalita ka ulit.

"Advance happy 3rd Anniversary." Then you chuckled bitterly.

2 years had passed simula nung break up natin. Yes, I graduated as engineer. I reached my dre