Ο Κύκλος που κλείνει

Κεφάλαιο 29: Στην αγκαλιά ζεστών ανθρώπων

Ι.

Τετάρτη απόγευμα η Θάλεια κατέβαινε με το αυτοκίνητό της την Λεωφόρο Κηφισού. Στην διασταύρωση με την Πέτρου Ράλλη έκοψε δεξιά και λίγο πιο κάτω πήρε αριστερά τη Θηβών. Ευτυχώς δεν βρήκε κίνηση και έφτασε εύκολα στην Παλιά Κοκκινιά. Εκεί μπήκε στα στενά μιας λαϊκής φτωχικής γειτονιάς. Έκοψε ανάμεσα σε κάποια δρομάκια και κάπου πάρκαρε κοντά σε μια παιδική χαρά. Τα σπίτια γύρω της μαρτυρούσαν τη φτώχεια και την ανέχεια τους. Κάποια από αυτά παλιότερα διατηρούσαν μια παραδοσιακή ομορφιά με λίγες αυλές να σώζονται εδώ και εκεί.

Σε ένα από αυτά τα σπίτια, μια παλιά μονοκατοικία με μικρή αυλή μπροστά της κοντοστάθηκε. Πλησίασε προς την αυλόπορτα. Στο κουδούνι με το όνομα Δημήτρης Χατζηκώστας σταμάτησε. Χτύπησε και περίμενε. Το άρωμα από μερικά χειμωνιάτικα τριαντάφυλλα την γέμισε ευωδία. Σε λίγο η φιγούρα μιας ξερακιανής γυναίκας μεταξύ εξήντα και εξήντα πέντε φάνηκε στην πόρτα. Κοντοστάθηκε, είδε τη Θάλεια στην πόρτα και βάδισε γρήγορα προς τα εκεί.

"Θάλεια κορίτσι μου, καλώς όρισες...!"

Ένα πλατύ ζεστό χαμόγελο την αγκάλιασε.

"Καλώς σε βρήκα Κυρία Γεωργία....!"

Άνοιξε διάπλατα τα χέρια της για να την αγκαλιάσει. Η Γεωργία Χατζηκώστα ήταν στα 64 της χρόνια. Το πρόσωπό της παρά τα χρόνια της έλαμπε από ένα ανθρώπινο καλοσυνάτο χαμόγελο. Τα καστανά της μαλλιά έπεφταν λίγο στους ώμους της.

"Πέρασε μέσα κορίτσι μου, έλα", της είπε με τη ζεστή φωνή της.

Η Θάλεια μπήκε στην αυλή του παλιού σπιτιού. Δύο τριανταφυλλιές μσοχοβολούσαν στην αυλή και μαζί με τα άλλα λουλούδια μαρτυρούσαν ένα νοικοκυριό που αγαπούσε τα όμορφα και απλά πράγματα. Μπήκαν στο εσωτερικό του σπιτιού. Η Προσωπική σφραγίδα των ανθρώπων που κατοικούσαν εκεί είχε το μεράκι της.

"Κάτσε κοπέλα μου", η Γεωργία της έδειξε τον καναπέ στο σαλόνι του σπιτιού.

"Πόσο καιρό έχω να σε δω Κυρία Γεωργία ;" της είπε γλυκά η Θάλεια.

"Μπορείς να αφήσεις τους πληθυντικούς σε παρακαλώ ;" έκανε εκείνη.
"Κυρία Γεωργία... ξέρεις"

"Καλά, καλά, δεν σε πιέζω, όπως σου αρέσει".

Έκατσαν στο σαλόνι.

"Να κάνω ένα καφεδάκι ;"

"Φυσικά...! απ τα χέρια σου δεν λέω ποτέ όχι".