Ağlamak, bazen üzüntüden,bazen heyecandan,bazen strestten,bazen mutluluktab.Ben bugüne kadar ne heyecandan ağladım nede strestten.Mutluluktan ağlamak ise hayalim.Çünkü bir insan sadece deli gibi sevindiğinde mutluluktan ağlayabilir.Bazen sadece ağlamak istiyorum.Çünkü bu beni rahatlatıyor.Ve eğer ağlamazsam hem kendime kızıyorum hemde fevrileşip sevdiklerimi kırıyorum hiç istemeden.Ben bu kadar insanları düşünürken onlar beni anlamıyor,beni görmüyor.
Ve ben,insanlar beni görmediğinde ağlarım.
Odama çekilip,perdeleri çekip,karanlıkta ağlarım.
Tıpkı az önce olduğu gibi,kendimden bir kez daha nefret ederek...
