Yalan söyledim,ben herkese yalan söyledim ve hala bunu sürdürüyorum.
İnsanların yüzüne gülüp,arkamı dönünce ağlıyorum.
İyiyim derken içten içe çığlıklar atıyorum.
Herkes beni güler yüzlü bilirken,gözlerim tenimi yakıyor artık,gözlerim ağlamaktan yoruluyor.
Ama ben hala,her saniye bu yalanı devam ettiriyorum.
Ara sıra "canım kendim""iyi ki varım" gibi şeyler diyorum aslında bu da benim oyunumun bi parçası.
Doğruyu söylemek gerekirse,günlerce aç bıraktım kendimk,binlerce kez intihar etmeyi düşündüm.Ama yapamadım çünkü arkamada bırakacağım bi kız var.Ve o kız tüm bu şeylere katlanmamın sebebi.Beni motive etmesi,kendime zarar verdiğimde annem gibi kızması...
Ve ben o kızdan özür dilerim.
Milyonlarca kez.Çünkü ona o kadar çok söz verdim ki bi daha kendime zarar vermiycem diye.
Ama benim aptallığım.Çünkü ben hergün bozdum bu sözlerimi.Ve şimdi o kadar pişmanım ki.Çünkü bi gün psikolojim duzelicek,ama vücumdaki izler geçmiycek.İzler görükmesin diye istemediğim şeyleri giymeye devam edeceğim.
Honey*,şu an tek ihtiyacım olan şey ağlamamı sana sürdürmek.
