When curiosity hits you. Assume for unknown aftereffects.
Ano nga ba ang dahilan nating mga tao upang patuloy tayong mabuhay?
Marahil marami sa atin ang hanggang ngayon clueless pa rin sa kung ano ba talaga ang tunay na dahilan kung bakit tayo isinilang.
Para ba maging doktor, manunulat, enhenyero, mang-aawit, mananayaw, arkitekto, guro, sundalo, negosyante, piloto, pulis, siyentista, propesor, mangingisda, magsasaka, maging pangulo ng bansa, maging tulisan, tambay, magnanakaw o upang maging isang simpleng tao lang?
Ako kasi walang makitang dahilan kung bakit pa nga ba ako isinilang. Isang lalaking ipinanganak para maging robot. That's me! Hindi ko maintindihan na sa dinami-rami ng inang maaaring magluwal ng sanggol bakit nanay ko pa ang napunta sa akin. Na sa dinami-rami ng pwede kong maging tatay bakit isa pang bilyonaryo ang umako sa akin bilang anak?
Gaano nga ba kadaya ang mundo?
Simula pagkabata, wala akong naramdamang pagmamahal mula sa mga magulang ko. Atensiyon na kahit sanay sa ilang segundo ay naramdaman ko? Bakit? Bakit kailangang sa kabila ng lahat ng naranasan ko sa kamay nila kailangan kong maramdaman ito? Bakit habang ayun sila habang aking tinatanaw na walang buhay ay eto ako at di mapigilang magbuhos ng sakit at pagkakaulila.
click!
NAGULAT ako sa pagpitik ng mga daliri sa aking mukha. Mabilis akong nagpahid ng luha at mariing nilumukos ang aking mukha. Pipikit-pikit akong inaninag ang kwartong kinalalagyan ko. Tinanatanong kung nasaan ako? Ano yung kanina? At sino itong mga taong kasama ko sa mahabang lamesang ito?
Where the hell am I?
"Your here in the cerebrum quantum Mr. John."
What the?
Napalingon ako sa bagong presensiyang pumasok sa silid. Isang babaeng di nalalayo ang edad sa akin. May laglag na buhok na hanggang sa kanyang leeg, bilogang salaming tumatakip sa kanyang berdeng mga mata habang nakasuot ng isang puting-puting army suit. Para siyang amazonang nerd na pumasok sa militar.
"Tapos ka na bang titigan ako?"
Napaigtad ako sa tinuran niya. Mabilis akong nakatayo at mabilis na hinagilap ng mata ang daan palabas sa kwartong ito. Subalit puting-puting pader ang bumungad sa akin.
Where the hell are the doors?
"Sorry but we haven't doors here."
Halos mapasigaw naman ako sa lalaking bagong dumating. All black ang suot nito at ang mas ikinagulat ko. He can walk through the desk, through the chairs even through to people itself.
"Wag kang matakot Mr. Juan, It's just a hologram."
"What the-"
Hindi ko malaman kung ano ang una kong gagawin. Ang sabunutan ang sarili hanggang magising o sampalin ang sarili upang makatulog.
Anong nangyayari?
"HINDI namin alam kung paano itong ipapaliwanag sa 'yo Juan."
"At WALA rin siyang dapat malaman Mr. Clean!"
"Violet! He deserves to know the truth!"
"But NOT this time!"
Nagpalitan ang aking paningin sa dalawang naglalakasang pwersa sa loob ng kwartong ito. Hindi ko alam kung saan ako lulugar. Hindi ko mawari kung paano akong magre-react sa mga nangyayari at sa dinami-rami ng tanong na gumagambala sa akin. Hindi ko alam kung ano ang una at dapat kong itanong.
"He need to take a rest." Usad ng lalaking nakasalamin sa kanang bahagi ng lamesang kinauupuan ko.
"I agree. Cian, take charge!" Matikas na sabi ng babaeng amazona.
"SIR! YES! SIR!"
Sabi naman ng babae sa aking kanan sabay tayo. Lumapit ito sa akin.
Noong una nag-alangan pa ako kung susunod ba ako sa kanya.
San kami dadaan? Walang pinto dito.
Pinanlalakihan na ako ng mata nitong babae. Mukhang napaphiya na siya sa harap ng kanyang mga seniors. Lumapit ako sa kanya ng di alam ang susunod na mangyayari.
"HOLD AT MY WRIST TIGHT!" Hindi ko alam kung matatawa ba ako o ano. Pero sinunod ko na lang din siya sa huli.
"Shi*!" Napasigaw ako sa kuryenteng dumaloy sa sistema ko. Takteng babae 'to. Electric Girl.
"I said TIGHT!" Hindi ko alam kung nagbabanta ba siya ng sabihin niya yun. Pero mabilis na lang akong sumunod at hinawakan ang kamay niya ng pagkahigpit-higpit.
Tumango pa muna ito sa mga taong maiiwan sa lamesa. Sabay titig ng matalim sa akin. Tumango din naman ang mga ito sa amin.
Can somebody tell me, what was really happening here?
Mabilis na nagpipindot sa kanyang relong suot ang kasama ko kasabay ang pamumuo ng bilog na puting sapin sa aming paa. Dito na ako unti-unting tinayuan ng balahibo.
Ano nang kasunod?
"WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!"
Mabilis pa sa alas kwatrong pumaitaas kaming dalawa. Sa lakas ng hanging sa ami'y sumasalubong hindi ko alam kung paanong nakahihinga pa ako. O buhay pa ba ako?
"THIS ISN'T HAPPENING?"
"SHIT!"
"FUCK!"
"THIS IS INSANNNNNE!"
"SHUT THE HELL UP!"
Automatically, I shut. What a prescence.
But hell! Where on earth I am? Or worst, do I still on my own planet?
_M
