Murderous Orientation I
Juan
Naiwan akong nakamaang ng iwan niya akong mag-isa dito. Nagsisimula nang maglaho ang bawat isa sa paligid.
I saw how the Guardians tap something on their wrist watch as they held the hand of their chosen and with just blink of an eye.
Poof!
They're gone.
Bilang na lamang ang tao sa hall na ito. Wala kang ibang mababanaag kundi puting paligid. Maging ang pader ay di mapapansing naka attach sa sahig.
Hindi kapani-paniwala.
Tide powder user ba sila at wow ang kislap puti ha??
Natawa ako sa sariling naisip. Pero yung totoo. Kailangan ba talagang nag-iisa na lng ako ngayon dito. Muli kong tiningnan ang gawi nina Dro.
Nakakunot ang noo nito habang pilit hinahawakan ng Guardian niya ang wrist niya.
Haha torpe.
"You silly lunatic human! Let me hold your hand! Faster!" Baritonong usad ng Guardian niyang naiinis na sa kakalayo ni Pedro haha. Parang may hawak ang babae na kinatatakutan nito dahilan upang lumayo sa kasama.
"Don't you dare touch me woman!" Untag ni Pedro dito na siya namang ikinangiwi ng huli. Sa inis ay mabilis itong may hinugot sa bewang at di ko na nasundan ang mga pangyayari. Ngayoy may nakatarak ng tranquelizer sa braso ni Dro haha. Yung mukha niya parang nakuryente.
Nangiwi ako sa itsura niyang bulagta ngayon sa sahig. Nilapitan naman siya ng babae. Blonde ang buhok nito gaya ng kasama ko. May malantik na mga pilik, perpektong mga kilay at mala diyosang ganda. Shit ano bang iniisip mo Juan.
Mabilis kong inilayo ang tingin sa kanila at ipinokus na lamang iyon sa paligid.
"You bastard!" Usad pa ng babae bago niya hawakan ang pulsuhan ni Dro and with that they fade.
Ngayo'y mag-isa na lamang ako dito.
I tried to remember how did I went here. I'm in my dreary sleep that time. The night was calm. I headed to my favorite spot in our village because of the chaos happening in my Aunt Cedes house. Nandoon ako dahil sa lumayas ako sa amin. I am a city boy. After that. May nakita akong babae. I think she was dying at that time. Tinulungan ko siya subalit wala akong maintindihan sa mga sinasabi niya. Matapos noon ay may tumama sa aking bulalakaw. Subalit huli na ng mapagtanto kong wala na pala ako sa earth. I'm somewhere far, viewed how the world is crushed into pieces. And now, I'm in this big illusion of my life. I'm chosen. And that's enough to continue my life here. I don't know what place is this. I have something in mind pero hindi ako doon sigurado. I see life as always cruel. Sinasadya man o hindi. Magpakabait ka man o hindi. At the end, life will be taken and replace with death. Hindi ako natatakot doon. Natatakot ako sa katotohanang baka walang maka alala sa akin oras na dumating na ako sa puntong iyon.
I was a son of a billioner and an Artist. One day I just woke up with a golden bed and pillow beside me. And I hate it.
I'm expected to be someone I can't. Someone I don't want. And someone who must be capable of these and that. I mock that life.
One time, I realized that I should live my life the way I want it to be. But as I have said. Life is so cruel. Pasts always comes in. Giving me the memories of pain, hatred and unforgetable failures.
I will be what I imagined myself to be. Not what they pushed me to go after.
That sucks!
Mabilis kong pinahid ang luhang pumailanlang sa sarili kong pisngi. Hindi ko namaayang nagiging emosyonal nanaman ako.
