AMOR (SEKAIYEOL)

:::5:::

  

   Sehun kanının damarlarından çekildiğini hissediyordu. Bu gerçek olamazdı, kaç aydır görmediği ailesi şu an burada olamazdı. Elleri titreyerek oturduğu koltuğa tutundu. Sonra elinin üstünde sıcacık bir el hissetti. Jongin ona üzgün gözlerle bakıp elinin üstünü okşarken Chanyeol hızlıca ve öfkeyle yerinden kalktı. Ailesinin bu yaptığı neydi şimdi? Babasının o sıcak karşılaması da sırf bu yüzdendi demek ,ilerde yaşanacak keyifsiz dakikaları düşünerek keyifleniyordu kesin. Ama Chanyeol kötü bir şeyin yaşanmasına izin vermeyecekti. İki bebeğini de alıp evlerine gidecekti.

"Jongin , Sehun montunuzu giyin gidiyoruz" kendi montunu ararken hızlıca konuştu.

"Nereye kaçıyorsunuz hemen gençler"  ama hızlı hareket etmek için geç kalmışlardı çünkü Sehun'un babası ve annesi odaya girmişti bile.
"Daha oğlumla hasret gideremedik. "

Sehun babasının pis gülümsemesine bakakaldı, cidden bir baba öz evladına acı çektirmekten neden zevk alırdı ki? Sonra gözleri annesini buldu, gözleri uzun zaman sonra kesiştiğinde öyle bir acı hissetti ki birisi kalbini avucunda sıkıyor zannetti. Annesinin hiçbir zaman ona bunları yapmak istemediğini biliyordu. Telefonda o sözleri zorla babasının söylettiğini biliyordu. Bu yüzden annesine kızamıyordu, hala ona deli gibi sarılmak istiyordu. Bazı geceler hala yatarken annesini ve güzel anlarını düşünüp ağlıyordu. Sehun annesini çok özlüyordu ve şu an gidip kollarına atlamamak için kendini zor tutuyordu.

"Ee oğlum hayat nasıl gidiyor?" diyerek lafa başladı Bay Oh, hala içindeki öfkenin sönmediği o kadar belli oluyordu ki. "Değiyor mu bari bize sırt çevirdiğine ibnelik ha? Yüzümüzü yere eğdiğine değiyor mu? Nefret ediyorum senden. Keşe senin gibi hastalıklı bir çocuğa sahip olmasaydım. Sen ölmeyi hak ediyorsun. Her gün öl diye dua ediy-"

"Yeter!!!" Jongin daha fazla dayanamıyordu. " Asıl sen ve o aptal kafan ölmeyi hak ediyor. Daha fazla onunla böyle konuşamazsın!"

   Sehun öyle kötüydü ki bayılacak gibi hissediyordu. Babasının laflarının her biri kalbine birer ok gibi saplanıyordu. Derin bir nefes aldı, nefesleri ona yetmiyordu sanki. Göz yaşları akmaya başlayalı ise çok olmuştu. Öyle çok ağlıyordu ki nefesinin tıkandığını hissetti. Titreyen elleriyle göz yaşlarını silmeyi denedi.

" Ah Sehuncuğum bak, sevgilin nasıl da seni koruyor(!) Doğru söyle onlara para falan mı ödüyorsun seni sevmeleri için , çünkü senin gibi birini kimse kendi rızasıyla sevmez de" kahka atıp acımasızca lafına devam etti. " Ya da vazgeçtim ya. Sen alıyorsundur onlardan para"

Üçü de Bay Oh'un bu imasıyla donup kaldı. Chanyeol kendini o kadar sinirli hissediyordu ki annesi şu ana kadar onu tutmasaydı adamı öldürmüş bile olabilirdi. Ama daha fazla dayanamayacaktı. Annesinin onu tutan ellerinden kurtulup saçma sapan konuşmaya devam eden adamın yakalarına yapıştı.

"Sen o lanet çeneni kapatacak mısın yoksa ben mi kapatayım ha !? Chanyeol adama yumruğu geçirdiğinde Jongin hemen ayaklandı. Çünkü ne kadar ona kötü davransa da Sehun'un babasına zarar geldiğinde üzüleceğini biliyordu ve Chanyeol de bu lanet adamı öldürmeden bırakmazdı. Bu yüzden hemen Chanyeol'ün belinden tutup onu geri çekti. "Yapma sevgilim, Sehun çok kötü durumda. Onu da alıp hemen evimize gidelim."

Chanyeol Jongin'in kulağına fısıldadığı şeylerle Sehun'a baktı. Gerçekten çok kötü görünüyordu. Bir kez daha sinirlendiğini hissetti. O iki bebeğine de kıyamazken bu adam gelip nasıl Sehununu darmaduman edebilirdi!? Son kez adama vurup Sehun'a yaklaştı. Kollarının altından tutarak ona destek olurken ağızlarını bıçak açmayan ailesine baktı. Hadi babasından beklerdi de annesi onu hayal kırıklığına uğratmıştı. Ne yani o sevgi gösterileri hep yalan mıydı? Adam Sehun'a hakaret ederken lafların ucu Chanyeol ve Jongin'e de dokunmuştu hadi Sehun'a üzülmüyorlardı ama demekki Chanyeol de ailesinin umrunda değildi.

  Jongin montlarını alıp bahçede yürürlerken Sehun'un diğer koluna girdi. Yavaşça yaklaştı ve Sehun'un yanağına bir öpücük kondurdu. " Çok üzgünüm Sehunnie"

  Sehun'un kulağına her şey uğultu gibi geliyordu. Arabaya doğru yürürlerken nefesleri daha çok hızlandı ve onu tutan iki kola rağmen yere yığıldı.

"Sehun!" Chanyeol hemen yere eğildi ve Sehun'u dik tutmaya çalıştı.

"Ne-nefes a-alamıyorum.." Sehun zorlukla konuşurken Jongin ağlamaya başlamıştı bile. Sehun'un bu hali ikisinin de içini paramparça ediyordu.

  Chanyeol Sehun'u kucağına alıp arabanın yanına götürdü ve yere oturmasını sağladı. "Bana bak bebeğim.İyisin, derin nefes al bak benim gibi " Chanyeol derin derin nefes alırken elleri de bir yandan Sehun'un yüzünü okşuyordu. Sehun Chanyeol'ü taklit ederken biraz daha iyi olduğunu hissetti. Nefesleri düzene girerken Chanyeol'e sarıldı sımsıkı.

  Daha sonra ayakta ağlayan Jongin'e baktı. Minik bebeği onların kötü olmasına dayanamıyordu zaten biçbir zaman. Yavaşça ayağa kalktı, hafif başı dönse de Jongin'i belinden kendine çekip ona da sımsıkı sarıldı.

"Özür dilerim bebeğim, seni de çok üzdüm"

"Saçmalama Sehunnie, sen iyi misin?"

 "İyiyim" Sehun'un yüzündeki buruk tebessüm zaten bugün un yalan olduğunu açıklıyordu. Chanyeol derin bir nefes aldı "Hadi arabaya, hepimiz çok yorulduk hemen eve gidelim ve uyuyalım."

                            ::::::::::
   O kadar yorgunlardı ki evde yemekle uğraşmayıp hemen uyumak için dışarda bir şeyler yemişerdi ve eve gelince hemen yatağa girmişlerdi. Hepsi de kendi düşüncelerinde boğulmuş olacaklar ki odada çıt çıkmıyordu. Jongin derin bir nefes çekti. İlk defa beraberlerken bu kadar sessiz ve mutsuzlardı ve bu durum küçük olanın canını sıkıyordu.

"Böyle olmayalım işte" bugün Sehun ortalarında yatıyordu kafası Chanyeol'ün göğsündeydi ve Jongin de arkasından ona sarılıyordu. Jongin Chanyeol'ün de onu görebilmesi için kafasını Sehun'un omzunun üstünden uzattı. "Böyle olmayalım. Ne olursa olsun, ne yaşamış olursak olalım böyle olmayız ki biz. Hep bu yatağa mutlu gireriz. Biliyorum bugün yaşadığımız gibi şeyler daha önce hiç yaşamadık ama olsun, biz bize yeteriz bence. Çok güzeliz çünkü biz en çok da beraberken güzeliz ve şu an beraberiz. Lütfen üzgün olmayalım. Şu an çok mu üzgünsün Sehun?"

Sehun aldığı soruyla gülümsedi. Jongin'in bu çocuksu tavırlarına bayılıyordu. " Değilim bebeğim, eğer siz ikiniz yanımdaysanız değilim. İçimde bir burukluk var evet ama ben alıştım buna. Eğer siz yanımdaysanız daha kötülerine de alışırım" 

Chanyeol bu hallerine gülümsedi. "Hep böyle çabuk toparlanalım işte" dedi sonra içi sevgiyle doldu ve birden bağırdı.

"ÇOK SEVİYORUM SİZİ BE!"

                            :::::::::::: 

Selamm🌟 Bugün yanlışlıkla bölümün ortasındayken yayımladım😬 Bölüm de biraz gecikti ve kısa oldu sanırım  diğerini bu kadar uzatmamaya çalışırım ama bilemiyorum. Bu arada nasılsınız,gününüz nasıl geçti?💕💕