I Tried To Forgive.

Κεφάλαιο -12-

  Paul.

  Η πρώτη μου σκέψη, εκείνη. Ήθελα να την δω. Να την σφήξω στην αγκαλιά μου. Να αντικρίσω αυτά τα πανέμορφα πράσινα μάτια να με κοιτούν. Αυτή η κοπέλα με τρελαίνει και αναρωτιέμαι για ποιον λόγο την άφησα χθες μόνη.  

  Είναι τόσο σέξι, όμορφη και γυναικάρα. Κάθε άντρας θα ήθελε μια τέτοια γυναίκα στο πλευρό του κι εγώ φέρομαι σαν ηλίθιος. Είναι σαν να την προκαλώ να με παρατήσει. Ξέρω την Vanessa. Δεν σηκώνει πολλά - πολλά!
 Αποφασίζω να πάω σπίτι της για να δω πως κοιμήθηκε κι αν είναι καλά. Σταματώ στο πρώτο φούρνο που βρίσκω στον δρόμο μου και αγοράζω ντόνατς για ένα γλυκό πρωινό. Μου έχει λείψει να βλέπω το προσωπάκι της όταν ξυπνά και να ακούω την βραχνή φωνή της από τον ύπνο. 

  Προσπαθώ να επικοινωνήσω μαζί της καθώς οδηγώ προς το σπίτι της ενώ δεν τα καταφέρνω και αμέσως αρχίζω να ανησυχώ. Κι αν έπαθε κάτι; Σαν τι;
 

 Χτυπάω το κουδούνι ξανά και ξανά ενώ ταυτόχρονα της τηλεφωνώ. Καμία απάντηση. 

 Τώρα πραγματικά ανησυχώ. 

  Ευτυχώς για μένα, θυμάμαι που έλεγε η Vanessa πως έχει κάτω από χαλάκι της πίσω πόρτας ένα κλειδί κι έτσι αποφασίζω να μπω μέσα για να δω αν είναι καλά.
   Για καλή μου τύχη, το κλειδί βρίσκεται εκεί και μπαίνω αμέσως στην κουζίνα. Αφήνω την σακούλα με το πρωινό μας στον πάγκο και εκείνη τη στιγμή παρατηρώ κάτι πολύ περίεργο. Τι δουλειά έχει αυτό το κόκκινο τριαντάφυλλο στον πάγκο της κουζίνας της κοπέλας μου; Πολύ περίεργο! Η Zoe λείπει και κανένας άλλον δεν έχει μπει στο σπίτι από χθες το βράδυ, εκτός κι αν...

  Ανεβαίνω δυο - δυο τα σκαλιά και χτυπάω με μανία την πόρτα της Vanessa. Καμία απάντηση ξανά.

  Τι στο διάολο έγινε εδώ πέρα;
  Προσπαθώ να μπω μέσα όμως η πόρτα είναι κλειδωμένη.

  «Vanessa...» φωνάζω με την ελπίδα πως θα με ακούσει και θα ανοίξει επιτέλους. Ή αυτό το τριαντάφυλλο ήταν εδώ χθες κι εγώ δεν το παρατήρησα, πράγμα που δεν νομίζω να ισχύει ή κάποιος την επισκέφθηκε χθες βράδυ.

Vanessa.

  «Vanessa...» ακούω κάποιον να φωνάζει το όνομα μου και ανοίγω σιγά - σιγά τα μάτια μου προσπαθώντας να καταλάβω τι μέρα είναι και σε ποιον αιώνα βρίσκομαι.
 Όταν αντιλαμβάνομαι τι συμβαίνει, χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου και πετάγομαι από το κρεβάτι.