I Tried To Forgive.

Κεφάλαιο -5-

Ήμασταν στην βεράντα με το κρύο αεράκι να χτυπάει τα πρόσωπα μας. Η Zoe ήταν ενθουσιασμένη απ' όσα της είχα διηγηθεί μόλις και είχε ένα τεράστιο χαμόγελο στο πανέμορφο πρόσωπο της.

«Εμένα μου έκανε μεγάλη εντύπωση ο κόπανος.» είπε χιουμοριστικά η Zoe δήθεν με το σοβαρό της ύφος. Ήξερα ότι δεν μπορούσε να κρύψει το χαμόγελο της. Διασκέδαζε με την έκφραση μου.

«Ναι τι άλλο θα έλεγες εσύ, Zoe.» της είπα στριφογυρίζοντας τα μάτια μου.

«Ναι, ναι.» είπε με κοροϊδευτική φωνή. «Τέλος πάντων, εγώ αύριο δεν δουλεύω.» είπε καθώς επέστρεψε το χαμόγελο στο πρόσωπο της.

«Χαρά βλέπω.» την πείραξα.

«Έχω ανάγκη από λίγη ξεκούραση. Ίσως πάω για κανένα μπανάκι.» μου είπε και την κοίταξα εξεταστικά.

«Μόνη;» ρώτησα με έναν πιο πονηρό ύφος.

«Ναι.» απάντησε μονολεκτικά.

«Έλα τώρα, Zoe. Πες μου με ποιον θα πας.» σχεδόν την ικέτευσα.

«Δεν θα πάω με κανέναν, Vanessa.» είπε σοβαρά πλέον και έτσι σταμάτησα να επιμένω.

«Καλά..» είπα με μια απογοήτευση στην φωνή μου. Η Zoe ποτέ δεν μιλούσε για τα συναισθήματα της. Πάντα ήξερε πολύ καλά να κρύβει τα πάντα, τέτοιος άνθρωπος ήταν. Δεν είναι ότι δεν με εμπιστεύεται όπως δεν νιώθει άνετα να συζητάει γι' αυτά που νιώθει.

Ήταν κατσουφιασμένη για λίγα δεύτερα όμως μετά το χαμόγελο επανήλθε στο πρόσωπο της. «Χμ αύριο θα δουλέψεις με τον κούκλο γιο του Bruno.» με ενημέρωσε η Zoe. «Είναι πολύ καλός και τρελός σαν εσένα. Θα τον συμπαθήσεις σίγουρα.» μου είπε .

Καθόμουν και επεξεργαζόμουν όλα αυτά που μου έλεγε και σκέφτηκα πως ίσως η Zoe να ήταν τσιμπημένη με τον γιο του Bruno. Δεν την έχω ακούσει να μιλάει έτσι για κανένα άλλο αγόρι.

«Είσαι τσιμπημένη με τον γιο του αφεντικού;» την ρώτησα καθώς την κοιτούσα πονηρά.

Γούρλωσε τα μάτια της και με κοίταξε λες και την έβρισα. «Είσαι τρελή; Τον νιώθω σαν αδερφό μου.» είπε απότομα.

«Από εκεί άρχισαν οι πιο μεγάλοι έρωτες.» σχολίασα και την είδα να νευριάζει ακόμη περισσότερο.

«Van, μην είσαι ηλίθια. Αν άρεσε σε μένα δεν θα υπήρχε περίπτωση να σου έλεγα γι' αυτόν με υπονοούμενα. Εξάλλου, αν ένιωθα πράγματα γι' αυτόν πέρα από το ότι τον λατρεύω σαν αδερφό μου, θα μπορούσα να κάνω κάτι. Τόσο καιρό τον γνωρίζω.» μου εξήγησε και σκέφτηκα πως ίσως έχει και δίκιο. Για ποιον λόγο να τον "προξενεύει" σε εμένα αν τον γουστάρει;