Basketball, Hate, Love 2° Book

🧁 Κεφάλαιο 2 🧁

Ελπίδα pov

Τελείωσε αυτή η τραγική ημέρα αλλά δεν ήθελα να πάω σπίτι βαριόμουν παρά πολύ

Ήμουν στον δρόμο για το σπίτι και είχα βάλει τα ακουστικά μου και δεν άκουγα τίποτα

Πήγα να περάσω τον δρόμο και ξαφνικά νιώθω ένα χέρι να με τραβάει και να πέφτω κάτω

Ήταν ο Άρης !

Ο Άρης ο σπαστικός αδερφός του κολλητού μου μου έσωσε την ζωή

- θεέ μου είσαι καλά του είπα αφού ανασηκώθηκα του ακούμπησα το μάγουλο που είχε χτυπήσει στην πτώση

Πρώτη φορά τον κοίταξα στα μάτια είχε γαλάζια μάτια οχι σαν τον αδερφό του ήταν διαφορετικά πανέμορφα είχα καρφωθεί

Είχα πάθει σοκ από ότι μόλις είχε συμβεί δεν εξηγείται αλλιώς

- καλά είμαι εγώ εσύ χτύπησες ?

Μίλαγε φανερά τρομαγμένος για το αν είχα χτυπήσει δεν του το είχα να νοιάζεται για εμένα

- όχι μία χαρά είμαι πάμε στο σπίτι να σε βοηθήσω

Μπήκαμε στο σπίτι και δεν ήταν κανείς ευτυχώς δεν είχα όρεξη να ακούσω την μάνα μου αυτή την στιγμή

- περίμενε εδώ

Κάθησε στον καναπε και εγώ ανέβηκα επάνω και πήγα στο μπάνιο πήρα το φαρμακείο που έχουμε κάτω από το πάγκο και κατέβηκα κάτω

- πως είσαι ? Ένιωθα αμήχανα δεν ξέρω γιατί
- καλά είμαι και θα ήμουν καλύτερα αν κοίταγες τον δρόμο που και που
- έχεις ένα δίκιο σε ευχαριστώ που με έσωσες σου χρωστάω
- θα το θυμάμαι αυτό πριγκίπισσα
- πριγκίπισσα?
Τον ρώτησα παράξενεμενη
- ναι πριγκίπισσα έτσι δεν θες να σου φέρονται σαν πριγκίπισσα?
- μάλλον

Με κοίταξε στα μάτια και για λίγα λεπτά ένιωσα ότι τον συμπαθώ

Σηκώθηκε ξαφνικά και ...

- πρέπει να φύγω
- γιατι ?
Δεν απάντησε άνοιξε την πόρτα και έφυγε τι σκατα ?

Δεν έκατσα να το σκεφτώ περισσότερο απλά πήγα επάνω

Άνοιξα το κινητό μου και είδα ότι είχα μνμ από τον Αλέξη να πάω στο σπίτι του να κάτσουμε γιατί βαριέται

Δεν το πολύ σκέφτηκα απλά του είπα ναι

Σε δέκα λεπτά είχα φτάσει έξω από το σπίτι του Αλέξη

Χτυπάω την πόρτα και τι έκπληξη

Ο Αλέξανδρος το καμάρι μου