Basketball, Hate, Love 2° Book

🧁 κεφάλαιο 34 🧁

Άρης pov

Περιμένω έξω από το δωμάτιο τόση ώρα ....

Τα παιδιά απέναντι με κοιτάνε ανησυχα και λογικά προσπαθούν να καταλάβουν αν πρέπει να μου που κάτι για να με βοηθήσουν ....

Δέκα λεπτά αργότερα ο γιατρός βγαίνει από το δωμάτιο ...

- γιατρε ...

- είστε ο πατέρας?

- περίπου ?

-.🙄?

- δεν είναι δικό μου βιολογικά αλλά εγώ θα το αναγνωρησω ...

- α εντάξει λοιπόν δεν γέννησε η κοπέλα είναι φυσιολογικό μερικές φορές από το ανχος που έχουν για να γεννήσουν. ..
Νοιώθουν τον πόνο ... Ελάτε πάλι σε ένα μήνα ...

Είπε και έφυγε ... Ένοιωσα μια ανακούφιση ...

Μπήκα μέσα στο δωμάτιο κάι είδα μια ελπίδα ...

Ξαπλωμένη να την κρίβει η κοιλιά της ...

Και να τρώει ... Μπισκότα

- με κατά τρόμαξες πριγκίπισσα της ειπα αλλά αντί για απάντησα πήρα ένα μουγκρητο ...

- θα σταματήσεις να τρως ποτέ?

- όχι θα βρεθείς να με βλέπεις να τρώω

- ποτέ δεν θα βαρεθω να σε βλέπω πριγκίπισσα ...

Είπα και της εδωσα ένα φιλί στο κούτελο. ..

Εκεινη δάγκωσε πάλι ένα μπισκότο και μου χαμογέλασε σαν μικρό παιδί που το πιάνεις να τρώει ...

Ελπίδα pov ...

1μηνας μετά ...

- αααααααααααααα

Είπα ξέρω δεν είναι λόγια αλλά αααααα

- αγαπηηηηη ....

Είπε και με αγκάλιασε ... Ειναι η Μαρία .. δεν σας την έχω γνωρίσει ποτέ ... Είναι η κολλητή μου ..στο γυμνάσιο

Είχε πάει με τους γονείς τις στην επαρχία ...

Της τα είπα όλα και ήθελε να έρθει να με δει πριν γεννήσω ... Έχω να την δω 3 χρόνια

Την σύστησα στον κόσμο που ήταν εδώ ...

Είχαμε μαζεύτει όλοι για να τα Χριστούγεννα ...

Μετά από αρκετές ωραίες είχαμε κάτσει όλοι στο σαλόνι και μιλάγαμε

Είχαμε πει με τον Άρη ότι θα το πούμε σήμερα στον πατέρα μου ως δώρο Χριστουγέννων

- Κ Νίκο έχουμε να σας πούμε κάτι είπε ο Άρης σοβαρός

- για πείτε είπε ο πατέρας μου πάντα επιφυλακτικός

- αποφασίσαμε το όνομα του παιδιού ... Και επειδή δεν ξέρετε ούτε το φίλο θα σας το πούμε τώρα ...

- Ναι άντε όμως είπε ο πατέρας μου πάντα ευγενικός αυτός ο άνθρωπος ...

- είναι αγόρι μπαμπά

Μόλις τελείωσα την φράση μου άρχισε να κλαίει δεν έχω δει ποτέ τον πατέρα μου να κλαιει είναι μοναδική στιγμή ...

Πήγα κοντά του και κάθησα δίπλα του με αγκάλιασε

- και είπαμε να το πούμε Νίκο ξέρω πως πάντα το ήθελες

Με ξανά αγκάλιασε και μου είπε ευχαριστώ λογικά μόνο εγώ το άκουσα ...

Αφού συζητήσαμε για λίγη ώρα ένοιωσα μια ενόχληση στο στομάχι και μέτα ..

Κάτι υγρό ανάμεσα στα πόδια μου και γρήγορα ο καναπές έγινε μούσκεμα

Δεν ποναγα όπως την προηγούμενη φορά αλλά ξέρω τώρα στα σίγουρα ότι θα γεννήσω ...

- Άρη νομίζω γεννάω είπα ήρεμα στον Άρη δίπλα μου ο οποίος πανικόβλητος σηκώθηκε

Πήρε τα πράγματα που είχα έτοιμα για το μαιευτήριο και μπήκαμε στο αμάξι

Και με όλους τους υπόλοιπους να μας ακουλουθανε με τα δικά τους αμάξια ...

Μπήκαμε μέσα στο νοσοκομείο και ο γιατρός μου ήταν εκεί ...