Często czuję się jak Atlas...
Tak wiele rzeczy na mnie spoczywa!
Tak wiele rzeczy wymaga mojej uwagi!
Tak wiele rzeczy wymaga mojej siły!
Czuję że jeżeli na chwilę stracę czujność,
To wszystko runie, cały mój świat!
Ale ja już nie mam siły.
Czuję jak wszystko wokół mnie,
Rozpada się na małe kawałeczki.
Resztami sił próbuje jeszcze je poskładać.
I widzę jak wszytko w moich rękach,
Kończy na powrót w częściach.
Nie mam już nawet siły prosić o pomoc!
Brakuje mi tchu!
I tak trwam przytłoczony,
Światem którego pragnę,
Ale który tak dużo dla mnie waży.
Jest jak owoc wysoko na drzewie.
Chciałbym go zerwać,
Lecz nie mam sił aby podskoczyć.
CZYTASZ
Z życia małego człowieczka
PoetryNic profesjonalnego lub bardzo twórczego. Po prostu dzielenie się myślami i przeżyciami. Jeżeli Ci się spodoba to bardzo się cieszę :)
