Timeless(On Hold)

2067 - 5.

Oké er komt nu een gebruiksaanwijzing bij:P

Omdat het een verhaal is waar meerdere talen in gesproken worden zal ik de eerste zin(nen) van een gesprek in die ene taal doen en de laatste zin(nen) ook, anders moet ik alles gaan vertalen en dat is me een beetje te veel werk eerlijk gezegd:P dan is de rest ertussen in dus gewoon in het Nederlands;) (hopelijk verwar ik jullie nu niet:P)

Dit geld ook voor de komende hoofdstukken natuurlijk;)

2067 - 5.

'Yara' we moeten gaan. Het was alweer twee dagen geleden dat ik afscheid had genomen van de anderen. Ik had gister te horen gekregen dat ik naar Engeland toe moest gaan, daar hadden ze meer plek voor wat ze met mij gingen doen.

Ik was er ondertussen jammer genoeg achter gekomen wat ze met mij gingen doen. Invriezen. Ondanks dat ik het zo'n beetje geaccepteerd had dat ik nu niet meer terug kon zei ik niks meer tegen de anderen. Ik ga dit haten en dat weet ik nu al. Als ik wakker word zal alles veranderd zijn, we zijn dan jaren verder. Ik zat dan ook al op het schip, nieuwe mensen, nieuwe omgeving en waarschijnlijk ook verplicht een andere taal spreken.

Het kon namelijk zo zijn dat ik 200 jaar later wakker zou worden, later dan dat zou het niet worden had ik gehoord. M'n ouders hadden een tas meegenomen met wat kleren en wat andere persoonlijke spullen, zoals m'n mp3 en m'n tablet/laptop en meer. Ik pakte het snel allemaal in en liep met Isaac mee.

'Wat gaat er precies gebeuren?' ondanks dat ik dan niet veel had gezegd de afgelopen dagen won de nieuwsgierigheid het nu even. 'Spreken we nou ineens wel weer?' terwijl hij me meenam, alsnog met een handboei om. Wat een vertrouwen hè, kan het ze niet kwalijk nemen, deden ze dat niet was ik alsnog vertrokken denk ik.

We liepen naar de glazen deur en gingen de hal weer in. 'Kijk kijk, mag Isaac persoonlijke gids gaan spelen?', links van ons stond een jongen in een zwart pak met een oortje in. 'En wie mag jij zijn?' zei ik tegen hem 'Eric' zei hij 'en jij bent Yara als ik het goed heb'.

'Het schijnt dat je nogal voor wat probleempjes gezorgd heb hier bij mijn collega Isaac, is het waar dat je hem een aantal keren geraakt heb in een poging bij hem weg te komen'. Ik gaf hem een glimlach 'ja zeker, en als ik zo naar jou kijk zou ik bij jou zelfs de kans gekregen hebben om wel weg te komen'.

Hij klemde z'n kaken op elkaar en haalde snel die spottende grijns van z'n gezicht af. Anderen kleineren kan ik ook dacht ik, Isaac mag dan niet mijn grootste vriend zijn als collega's zijnde hoor je elkaar niet af te kraken. Eric kwam dichterbij en liet weer zo'n klein zilver dingetje zien 'aah die ken ik' en ik wees ernaar.

'Word je een beetje slapjes en slaperig van', 'inderdaad Yara dus ik zou maar uitkijken wat je zegt tegen me', 'ik geloof niet dat die dingen daarvoor zijn'. Hij keek me met een frons aan 'alleen als ik iets doe en ik geloof dat ik niks doe op het praten met jou na dan'. Hij zuchte en keek Isaac aan 'kan ik je even spreken?' vroeg hij nu zachtjes en keek mij aan.

Voor ik het wist zat ik vast iets verderop aan een pijp. Niet te geloven. Niet veel later hoorde ik ze ruzie maken en zag ik Isaac rood aanlopen. Hij kwam stormend naar mij toe lopen maakte me los en weer vast aan zichzelf 'alles oké?. Hij keek kwaad de andere kant op, alsof hij zich moest inhouden.

We liepen weer terug naar Eric 'een leuk toekomst tripje maken hè?' ik keek hem kwaad aan 'als je niet uitkijkt meneertje zit straks dat leuke kleine zilveren dingetje in je reet'. Hij keek me alleen maar aan met een grijns 'bedoel je deze?', 'jep' en hij stond weer voor m'n neus.

'Is dat een bedreiging', 'misschien, maar ik vrees dat als ik toegeef jij ineens een reden hebt om me plat te spuiten, klopt dat?'. 'Een slimme dame heb je hier vriend' en hij gaf Isaac een pets op z'n arm. Isaac keek Eric alleen maar kwaad aan 'zullen we, voordat we allen iets doen waar we later spijt van krijgen?'.