KRAL Vjin/taejin (TAMAMLANDI)

Kral

"Onun bir casus olmadığından ne kadar eminiz?"

"Eğer öyle olsaydı bizi izlerdi. Kaçmazdı. Kesin köylü."

"Belki de korkmuştur ha?"

Tanıdık gelen bu sesle gözlerimi
açmaya çalıştım.

"Kendine geliyor galiba! Jhope onu sıkı bağla."

Ve bileğimde hissettiğim ipler.

"Ne yapıyorsunuz siz! Kimsiniz?"

Dedim doğrulmaya çalışarak. Onlar ise izliyordu beni.

   Burası bizim köy olmalıydı. Çünkü evin içi tanıdık geliyordu.

Bu yorgan bile.

Hey! Burası bizim evimiz. Peki babam nerede.

"Ne yapalım canım. Alt tarafı senin uyanmanı ve kendine gelmeni bekliyorduk."

Dedi Birisi. Bu dünkü komutandı. Saçları Gri,Gözleri kahverengiydi.

"Sen kimsin?"

"Ben Park Jimin. Komutanım.  "

"Sizi hainler! Ne var ne yok yıkıyorsunuz köyümüzü. Sizin yüzünüzden ülke de hiçbirşey yetişmiyor."

Jimin sinirlenmişti .

"Bana bak seni salak. Sizin ülkenizi mahveden biz değiliz kr-"

"Misafirimize bu kadar bilgi yeter Park jimin."

Gelen sesle Park Jimin 'in arkasına baktım. Ilk odaklandigim şey, kusursuz yüzüydü.

Pürüzsüz, esmer teni... Ona vuran ay ışığı ve mükemmel siyah gözleri...

Herkes  onu görünce eğilmişti.

"Eğilesene  salak!"

"Hyung, Eğileyim tabii ama bu kim?"

"KRAL...Kim  Taehyung "

Icimi  kaplayan  korku ile yatakta eğilebildiğim  kadar eğilip  geri kalktım.

"Anlaşılan çok rahatsın Esir! "

"Hayır efendim. Hâlâ ağrım var. Galiba öleceğim ben. Siz devam edin yola, ben burada ölümü  bekleyeceğim."

Kral bana bakarken diğerleri gülmemek için dudaklarını ısırıyordu. Ben gerçekten şaka yapmadım ki. Doğruydu. Bu.

"Hayır, ölmeyeceksin. Sadece bir ok. "

"Efendim onu sorgulamaya başlayalım mı?"

"Olur."

Beni yataktan kaldırarak Oturma odamıza soktular. Masadaki sandalyeleri alarak ilk beni, daha sonra kendileri-3 kisilerdi, kral, komutan ve hala kim olduğunu öğrenemediğim çocuk- karşıma  oturdu.

"Kimsin?"

'Ben Kim Seokjin. "

"Neden ormana kaçtın? Yanındaki atlı kimdi?"

"Çünkü acımadan insanları öldürüyorsunuz! Babam nerede? Kim Jung. Bana benziyor ve gece siz gelince korumaya çalışıyorlardı bizi. Arkadaşlarıyla size siper oluyordu.  Öldürdünüz mu sizi korkaklar! "

"Maalesef bizi öldürmeye çalışan herkesi öldürdük. Sadece kadınlar ve çocuklar kaldı... onları ise diğer orduya gönderdik!"

Jimin, açıklama yaptıktan sonra Bir anda ciddileşti.

"Pekala. Bu kadar sohbet yeterli. Adın ne ?"

"Kim Seokjin."

"Peki kaç yaşındasın? Neden orduda değilsin?"

Galiba devletin nüfusundan bahsediyordu.

"24 yaşındayım. Orduya ise sadece kısa bir süre katıldım. Çünkü ben bir doktorum."

"Ne yani casus değil misin?"

Onlara bıkkınca baktım.

"Siz gerçekten saf mısınız? Eğer casus olsaydım, burada sizinle değil kendi kralımızla konuşurdum. Sonra ailemi değil, bu işten kazancımı sorardım."

Kral ise beni pür dikkat dinliyordu. Yüzünde bir gülümseme olmuş aniden silinmişti.

"Seni esirlerin yanına göndermeliyiz mi? Yoksa burada ölmeli misin?"

Sorduğu soru sanki seçenek varmış gibi görünüyordu.
Tanrı aşkına seçim hakkı olan esir mi olur?

"Ölmekten başka birşey bilmez misiniz siz? Neden öleyim yahu! Cidden kan dökerek giriyorsunuz köyümüze,ülkemize... Ben ölmek istemem. Yaşayanlara umut olmak için."

Kim Taehyung, elini dizine koymuş beni izliyordu.

"Park! Onu ordu doktoru yapın! Yaralı askerlerimiz tedavi görerek, savaşa devam  edebilir."

Komutan kafa sallayarak beni yerimden kaldırdı. Kralın yanından geçerken o eğilmişti. Ben ise ona bakıyordum.

"Vazgeçtim, beni esirlerin yanına gönderir misin?"

Yandan gülümseyerek kulağıma yaklaştı.

"Hayır. Sen bunu seçtin."

Park jimin 'in kolunu tutarak onu yürüttüm.

"Ne dedi sana?"

"Hayır dedi ne diyecek."

"Gel seni diğer doktorların yanına bırakayım. 2 hemşire ve 1 doktor var. Senle 2 oldu. Sakın kaçmaya kalkma. Bu arada sana kıyafetler vereyim. "

"Benim kıyafete ihtiyacım yok! Az önceki ev bizim evimiz. Odamdan alabilir misin?"

Jimin nefesini üfleyerek kafasını salladı.

"Evet olur."

Beni çadıra soktu. Kısa bir tanışmadan sonra onların yanına oturttu.

Onlarla tek tek tanıştım. Isimleri aklımdan uçmuştu ama.

Jimin yarım saat sonra ellerinde kıyafet ve benim  eşyalarını alıp gelmişti.

"Teşekkürler."

Jimin kafasını sallayarak Büyük doktora baktı.

"Bay Kimseul,  bu yeni doktor Seokjin. Ona herşeyi detaylı öğretebilirsin. Onun için kalacak yer bulmakta sana kalıyor."

"Kendi evimde kalmadı tercih ederim!"

"Olmaz"

"Ne demek olmaz? Bu saatten sonra kaçmam ya"

"Kral orayı kendisi için ayarladı da ondan. Burası daha huzurlu hissettiriyormuş."

Kafamı sinirlice salladım. Jimin çıktı ve gitti. Ben ise Doktor la ve hemşireyle yalnız kaldım.

Kendilerini tanıtsalar da başımdaki ağrı yüzünden hafızamı zorlamak istemiyordum.

Bakalım beni günün sonunda neler bekliyor...

Bölüm sonu~

~ Ben bu kitabı çok seveceğim gibi

Of  çok güzel olur kralxesir

Neyse kendinize iyi bakın 💋