Katelynn Mergel

Thestrals and Omber

"Could it be that you're more than the scars on the surface" - Half Alive, Maybe

.................................................................

Op dinsdagochtend lopen we met zijn allen richting de hut van Hagrid voor onze eerste les Fabeldieren sinds hij terug is gekomen, op de avond van de zwerkbalwedstrijd. 
Met onze winterjassen aan en onze afdelings-sjaal om ploegen we door de enorme hoeveelheid sneeuw die ondertussen gevallen is. Om me heen hoor ik meerdere leerlingen klappertanden. Voorzichtig omsluit mijn hand de ketting met de zilveren Z die om mijn nek hangt. De warmtespreuk doet nog steeds zijn werk. 

'Kunnen ze die lessen fabeldieren niet een keer binnen doen?' moppert Benno, die een hoopje sneeuw opzij schopt. Met mijn toverstok smelt ik de grote hopen voor ons, zodat we makkelijker kunnen lopen. Ik haal mijn schouders op. 

'Warmtespreuk over je heen en niet aanstellen,' zeg ik plagend. 'Vandaag gaan we wel leuke dieren behandelen.' 

Bijna tegelijkertijd roept Hagrid dat we het Verboden Bos in gaan deze les, omdat de dieren van het donker houden. Benno werpt me een achterdochtige blik toe. 
'Wat houdt van het donker?' hoor ik Draco paniekerig achter me zeggen. 'Wat houdt van het donker - hoorden jullie dat?' 

Terwijl Draco nog na moppert over de gevaarlijke dieren die we nu weer gaan krijgen, loop ik zij aan zij met Benno het bos in. Hagrid vertelt ons dat de dieren tam zijn en wederom heeft Draco een hatelijke opmerking ertussendoor. 
Bij een grote open plek in het bos stoppen we. Hagrid gooit het karkas, wat hij over zijn schouder droeg, op de grond en doet een lokroep richting de bomen aan de overkant. Ik zie een aantal leerlingen lichtelijk nerveus heen en weer schuiven op hun voeten. Ook bij de Zwadderaars, waar ik me vandaag bij heb gevoegd, is er lichte onrust. 

'Er wordt minimaal één leerling straks verwond,' mompelt Draco. 'Die gek weet niks van gevaar. Ik hoop dat Omber-' 

'Wil jij voor één keer je bek gewoon dicht houden,' sis ik nijdig naar hem. Direct klappen zijn kaken op elkaar en met een vreemde blik kijkt hij me aan. Maar hij lijkt te luisteren en tevreden draai ik me weer terug. 

'Wat moeten we zien?' vraagt Benno zachtjes. 

'Daar tussen de bomen,' antwoordt Theodoor, die aan mijn andere kant staat. Even kijk ik hem verbaasd aan. Ik was helemaal vergeten dat hij ze ook kan zien. Benno kijkt naar de plaats die Theo aan wees, maar zijn wenkbrauwen schieten omhoog. 

'Ik zie niks,' zegt hij. Ook Patty, die het gesprek mee luisterde, zegt dat ze niks ziet. 

'Het zijn Terzielers,' zeg ik zacht, met mijn blik op Theo. 'Ik kan ze ook zien.' 

Hij knikt, duidelijk opgelucht. Ondertussen vraagt Hagrid of de leerlingen die de paarden kunnen zien hun handen in de lucht willen opsteken. Harry, Marcel, Theodoor en ik steken als enige vier hun handen op. Hermelien en Ron kijken me met grote ogen aan. Ik heb ze nooit verteld dat ik ze kan zien. Ik haal als antwoord mijn schouders even op. 

'Sorry hoor,' onderbreekt Draco Hagrid, 'maar wat worden we geacht te zien?' 

Als antwoord wijst Hagrid op de dode koe, die aan onze voeten ligt. Schuin achter me gaat Draco even op zijn tenen staan om goed beeld te krijgen en ik zet een stapje opzij, zodat hij meer ruimte krijgt. Bijna direct zet hij met een blik vol afkeer weer een stap achteruit. Verschillende leerlingen snakken even naar adem en naast me stoot Patty een klein kreetje uit. 

De Terzielers eten het karkas, maar voor degene die ze niet kunnen zien, worden er alleen stukken vlees uit de koe gerukt. Dat moet er ongetwijfeld heel bijzonder uitzien. 
In totaal staan er nu een stuk of vijf paarden voor ons, die allemaal erg genieten van de maaltijd voor hun neus.