Luna Lovegood

1.7K 66 23
                                    

"She is frequently kind and she's suddenly cruel. She can do as she pleases, she's nobody's fool" - Billy Joel, She's always a woman

..........................................................................

Samen met Ginny, Fred, George en Remus loop ik het perron op. Het was nog een heel gedoe om fatsoenlijk naar het perron te komen. We zijn opgesplitst en Harry is met Tops en Molly Wemel mee. Ook ik had voorgesteld dat ik mijn uiterlijk zou veranderen, maar dat vonden de anderen niet nodig. 

We zijn de laatsten die aankomen op het perron en de anderen zijn hun koffers al aan het pakken. Ook wij grissen onze koffers van het karretje, terwijl de ouderen nog even staan te kibbelen. Ik pak Trix als iedereen elkaar gedag begint te zeggen. 

Ik trek eerst Molly in een stevige knuffel. Wat die vrouw allemaal voor ons heeft gedaan is onwaarschijnlijk. 

'Doe pap, mam en Noah de groeten,' fluister ik haar toe. Ze verzekert me dat ze dat zal doen en trekt me nog in een botbrekende knuffel, voordat ze doorgaat naar Harry. Van Dolleman mochten mijn ouders en zus niet mee naar het perron, uit angst om verdachte situaties te krijgen. Hij heeft ons bevolen om ons in het openbaar zo min mogelijk met zijn allen te vertonen. Niet totdat onze identiteit bekend is. Helaas is dat ook nodig nu. 

'Het was geweldig om jullie te leren kennen,' zegt Tops, terwijl ze mijn, Ginny en Hermelien allemaal een knuffel geeft. 'Ik denk dat we elkaar snel terug zullen zien.' 

Daarna krijgen ook Remus en meneer Wemel een hand van mij. Remus drukt me op het hart om voorzichtig te doen dit jaar. Ik krijg het met een flauwe glimlach aan. We zullen zien. 

Als laatste buk ik neer bij Sirius en knuffel de hond. Hij blaft een keer kort en zijn staart kwispelt heen en weer. Ik kijk het beest grijnzend aan. 
'Tot volgende keer Sirius. We zien je hopelijk snel weer,' fluister ik zachtjes, onverstaanbaar voor anderen. Dan hurkt er naast mij ook iemand. Het is Harry, die ook zijn hand even op de hond legt, onzeker over of hij hem nou moet aaien of niet. Ik laat de twee even alleen en sta weer op. 

Mijn ogen dwalen even over het perron, zoekend naar andere bekenden. Ik zie gezichten die ik herken, maar daar houdt het ook op. Verderop op het perron staat Angelique, naar wie ik even zwaai. Dan valt mijn oog op een tweeling, die ik ook veel te lang niet heb gezien. 

'Tom en Elise,' zeg ik grijnzend als ik de twee begroet. Ik geef beide een knuffel en ze vertellen enthousiast over hun vakantie. 

Dan gaat het fluitje en ik draai mijn hoofd snel om. Iedereen stapt de trein in en mevrouw Wemel geeft de laatsten nog een snelle knuffel. Ook ik loop met de tweeling mee naar binnen. We zwaaien nog even naar de mensen op het perron en als de trein begint te rijden, rent Sirius vrolijk met ons mee. 

'Katelynn,' zegt Elise plots, haar stem een stuk serieuzer. Ik kijk haar verbaasd aan. Ze klonk zelfs een beetje bang. Ook Toms gezicht betrekt en hij kijkt naar de grond. Voordat Elise begint te praten, kijkt ze even of Harry buiten gehoorveld is. Dan schraapt ze haar keel. 

'Ge-geloof jij in wat Harry Potter zegt?' 

Ik glimlach even en knik, maar diep van binnen wil ik geïrriteerd zuchten. Niet alweer. 'Ja, ik geloof Harry en ik weet dat hij de waarheid spreekt,' zeg ik de twee. 'De Ochtendprofeet verkoopt onzin, omdat ze de waarheid niet onder ogen willen zien. Dit is echter aan iedereen voor zich om dat in te zien.' 

Elise knikt even. Ook Tom heeft zijn hoofd weer opgeheven. 'Onze ouders geloven de Ochtendprofeet,' zegt hij en ik voel mijn maag een stukje zinken. 'Maar ik weet niet of ik het geloof. Ik wil graag op jou vertrouwen want ik weet dat ik dat kan, maar ik wil het eigenlijk niet geloven.' 

'Dat begrijp ik heel goed. Heel veel mensen willen het niet geloven omdat ze bang zijn voor wat er zal komen. Maar blijf alsjeblieft voor jezelf nadenken, jongens, dan zien jullie de waarheid vanzelf,' spreek ik ze toe en daarmee eindigen we ons gesprek en scheiden onze wegen. Zij zoeken hun vrienden in hun coupé en ik ga op zoek naar Loena Leeflang en de rest. Ron en Hermelien zullen al bij de klassenoudsten zijn, dus Harry zal mijn aanwezigheid vast waarderen. 

Als ik de coupé binnenkom, loopt Cho Chang net weg. Ze begroet me met een vlugge 'hoi' en ik doe hetzelfde. We hebben elkaar nooit echt gesproken, maar begroeten elkaar wel altijd. Sinds mijn vierde jaar is mijn doel geweest om zoveel mogelijk mensen te kennen op deze school, om ook zo makkelijk mogelijk de afdelingen te kunnen verbinden. Een achterliggende reden is dat ik kan inschatten wie ik kan pranken als de Wolf, maar dat hoeven zij niet te weten. 

Ik plof neer naast Harry in de coupé, die net opgeruimd was van het Stinksap. Hij lijkt zich nog steeds even gênant te voelen als toen Cho de coupé binnen kwam. Ik grijns naar hem. 
'Goede eerste indruk heb je gemaakt,' zeg ik zachtjes. Ik krijg een vernietigende blik terug geworpen van hem.

'Jij bent Katelynn Verbrugge,' zegt opeens een hoge zachte stem. Ik kijk naar het meisje tegenover me. Loena's ogen zijn op mij gefixeerd en ze bekijkt me aandachtig, net zoals ze bij Harry had gedaan. Ik knik. 

'Klopt. En jij bent Loena Leeflang. Aangenaam kennis te maken.' 

Loena knikt even, ter aanvaarding, en duikt dan weer in haar editie van De Kibbelaar. Ik wissel even een betekenisvolle blik uit met Harry maar dan halen we onze schouders op. Ginny schudt stilletjes lachend haar hoofd.

Het uur dat volgt gebruiken we om bij te praten over de vakantie, spelletjes te spelen en we kopen een berg eten als het snoepkarretje langskomt. Even lijken de problemen die voor ons liggen vergeten en zijn we weer gewone scholieren. Soms luistert Loena mee, soms staart ze naar een van ons en soms leest ze haar Kibbelaar. 

Uiteindelijk komen ook Ron en Hermelien bij ons zitten. Ron laat zich neerploffen en pakt meteen een kikker, terwijl Hermelien een tegenstribbelende Knikkebeen neerzet. De bijeenkomst voor de klassenoudsten is geweest. 

....................................................................

Weer heb ik even een kleine tijdssprong gemaakt. Dit ga ik naarmate dit verhaal vordert vaker doen, maar dat heb ik volgende mij al verteld. Geniet vooral van het hoofdstuk en de personages :) 


Katelynn MergelWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu