Zawgyi
'' ဝမ္စံအိမ္ေတာ္ ''
ႏွစ္ကာလၾကာျမင့္ၿပီျဖစ္၍ ေဟာင္းႏြမ္းေဆြးေျမ့ေနေသာ္လည္းေငြေရာင္စာလုံးေတြကို ေ႐ႊေရာင္အနားသတ္ထားေသာ တိမ္လႊာပုံသ႑ာန္ ကႏုတ္ခတ္ေတြ ေရးဆြဲထားတဲ့ ေဘာင္ႏွင့္ကြပ္ထားေသာ
ဆိုင္းဘုတ္ႀကီးကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ တစ္ခ်ိန္က ဤစံအိမ္ေတာ္သည္ အဘယ္မွ်ခမ္းနားခဲ့ေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပေနသလိုပင္။
ၿခံအျပင္ရွိ ဆိုင္းဘုတ္ေတာင္ ဒီေလာက္ အေသးစိတ္က်ၿပီး လက္ရာေျမာက္ေနသည္ဆိုပါက ဤအိမ္ေတာ္သည္ကား အတြင္းဘက္တြင္ မည္မွ်ထိ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားမည္ဆိုတာကို ေတြးၾကည့္စရာပင္မလို။
တစ္ဘဝလုံးအား ပန္းခ်ီဆြဲျခင္းအမႈ၌သာ ႏွစ္ျမႇုပ္ထားသည့္ သူ႕အတြက္ မၾကာခင္ က်င္းပနိုင္ေတာ့မည္ျဖစ္တဲ့ ပထမအႀကိမ္ ကိုယ္ပိုင္ ပန္းခ်ီျပပြဲမွာ အေကာင္းဆုံးေသာ ပန္းခ်ီလက္ရာေတြကို ျပသနိုင္ရန္အတြက္ ေအးခ်မ္းၿပီး တိတ္ဆိတ္သည့္ေနရာတစ္ခု လိုအပ္သည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ပင္ ခ်ိဳက္ရီဟု အမည္ရသည့္ ေအးခ်မ္းလွေသာ ဤေတာင္ေပၚၿမိဳ႕ေလးသို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္၏ လမ္းၫႊန္မႈျဖင့္ Xiao Zhan ေရာက္လာရျခင္းျဖစ္သည္။
" အကိုေလး ပစၥည္းေတြကို အိမ္ေတာ္ထဲ ပို႔ေပးခဲ့မယ္ေနာ္။ အကိုေလးလာမယ္ဆိုလို႔ အိမ္ေတာ္တစ္ခုလုံးကို သန့္ရွင္းေရး လုပ္ထားၿပီးသားပဲ။ "
Xiao Zhan တစ္ေယာက္ ေရွးေခတ္ဆန္ဆန္ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ စံအိမ္ေတာ္ႀကီးကို လွည့္ပတ္ၾကည့္ရႈေနရင္း အိမ္ေတာ္ထိန္း၏ ေျမးျဖစ္သူ Bao Chi ဆိုသည့္ ေကာင္လေးက လွမ္းေျပာသည္မို႔ သူၿပဳံးၿပီး ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္သည္။
" ေအာ္ ဒါနဲ႕ အကိုေလး ေမးဖို႔ေမ့ေနတာ။ အိမ္ေတာ္ႀကီးမွာက အခန္းေတြ အမ်ားႀကီးပဲရွိတာ။ အကုန္လုံးကလဲ အလြတ္ေတြႀကီးပဲ။ အကိုေလး ဘယ္အခန္းမွာ ေနခ်င္လဲ "
ေကာင္ေလးေျပာတာ ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္သည္။ အိမ္ေတာ္ႀကီးက ႀကီးလြန္းသည့္အျပင္ ႏွစ္ထပ္ေတာင္ရွိသည္ျဖစ္သည္။
" အင္း... ဒါဆို မင္းတို႔ ၿမိဳ႕ေလးကို
လွမ္းျမင္ရၿပီး က်ယ္လဲ က်ယ္ရမယ္။ ၿပီးေတာ့ ပရိေဘာဂေတြနည္းရင္ ပိုေကာင္းတယ္။ အဲ့လို အခန္းမ်ိဳး ရွိမလား "
