Zawgyi
" Zhan Zhan ... Zhan Zhan ... "
Xiao Zhan နားထဲမွာ ေခၚသံ တိုးတိုးေလးၾကားေနရသည္မို႔ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ လိုက္ရွာၾကည့္ေတာ့ ေမွာင္မည္းေနတာေၾကာင့္ ဘာမွ မျမင္နိုင္ေပ။ ေခၚသံလာရာကို စမ္းတဝါးဝါးနဲ႕ လွမ္းေလွ်ာက္သြားေတာ့ မီးအလင္းေရာင္ မွိန္ျပျပေလး ျမင္လိုက္ရသည္မို႔ ထိုေနရာသို႔ ဦးတည္ၿပီး သူေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။
အနားေရာက္ေတာ့ ျဖဴစြတ္ေနတဲ့ စႏၵရားခုံႀကီးကို ျမင္လိုက္ရၿပီး ထိုစႏၵရားေရွ႕တြင္ အျဖဴဝမ္းဆက္ျဖင့္ ေနာက္ေက်ာေပးရပ္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္။
" Yibo .... မင္းလား "
Xiao Zhan တုန္ရင္စြာနဲ႕ လွမ္းေခၚလိုက္ေတာ့ ေနာက္ေက်ာေပးထားတဲ့သူက သူ႕ဘက္ကို တျဖည္းျဖည္းလွည့္လာသည္။
" Zhan Zhan... "
အျဖဴေရာင္ ဝမ္းဆက္နဲ႕ အၿမဲလိုလို ျမင္ရတဲ့ ျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ Yibo ရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးက ယခုေတာ့ ပန္းေသြးေရာင္သမ္းလို႔ေနသည္။ Yibo က သူ႕ရဲ႕ လက္တစ္ဖက္ကို ေရွ႕သို႔ ဆန့္တန္းၿပီး Xiao Zhan ကို ကမ္းေပးလာသည္။ Xiao Zhan ေယာင္နနနဲ႕ ကမ္းေပးလာတဲ့ လက္ကို ျပန္ကိုင္ဆြဲကာ Yibo အနားသို႔ တိုးကပ္သြားလိုက္သည္။
" Zhan Zhan ငါ့ကို ထားမသြားပါနဲ႕ "
အနားေရာက္လာတာနဲ႕ Xiao Zhan ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္ၿပီး ေျပာလာတဲ့ Yibo စကားေၾကာင့္ သူ႕႐ုတ္တရက္မို႔ ေၾကာင္အမ္းသြားမိသည္။ ခနၾကာမွ Yibo ရဲ႕ ေက်ာျပင္ေလးကို ဖြဖြပုတ္ကာ " ဘာလို႔ ငါက မင္းကို ထားသြားမယ္လို႔ ထင္ေနတာလဲ? ငါ့ကို မယုံလို႔လား "
Yibo က သူ႕ရင္ခြင္ထဲကေန လႈပ္စိ လႈပ္စိနဲ႕ ေခါင္းေလး ရမ္းေနသည္။
" ငါေၾကာက္လို႔.... မင္းမရွိေတာ့ရင္
ငါတစ္ေယာက္တည္း ျပန္ျဖစ္မွာ ေၾကာက္တယ္ "
" အ႐ူးေလး... ငါမထားခဲ့ပါဘူး။ "
" ဒါဆို ငါနဲ႕ တစ္သက္လုံးတူတူေနေပးမွာလား ? "
ရင္ခြင္ထဲကေန မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕ ေမာ့ၾကည့္ၿပီး ေမးလာတဲ့ Yibo ေၾကာင့္
Xiao Zhan အသည္းယားစြာနဲ႕ Yibo ရဲ႕ ႏွာေခါင္းလုံးလုံးေလးကို ဆြဲခါလိုက္သည္။
