Zawgyi
" Zhan Zhan !! Zhan Zhan ငါဒီမွာ !! "
Xiao Zhan သူ႕ကို လက္ျပကာ ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ Hao Xuan ဆီ ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။ ၁၆ ႏွစ္ေတာင္ၾကာခဲ့ၿပီကို Hao Xuan က ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းလဲနိုင္ဘူးထင္သည္။ အရင္လို တက္ႂကြေနဆဲျဖစ္သည္။
" Zhan Zhan မင္းမ်က္ႏွာကလည္း
၃၀ ေက်ာ္လို႔ကိုမထင္ရဘူး။ အဘိုးႀကီးက်ေနတာပဲ အိုစာေနလိုက္တာ။ အမျဲ မ်က္ႏွာတည္ႀကီးလုပ္မေနစမ္းပါနဲ႕။ မင္းက ဒီေလာက္နာမည္ႀကီးေနတာကို ငါ့သာဆို ရည္စားေတြ တစ္ေန႕တစ္ေယာက္ တြဲပစ္မယ္ "
Xiao Zhan ဆြဲလာတဲ့ Luggage ကို Hao Xuan ကို ပစ္ေပးလိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
" ငါက မင္းမွ မဟုတ္တာ "
" မင္းကေတာ့ အရင္ကထက္ေတာင္
ပိုေအးစက္လာတယ္။ သံမဏိ ႏွလုံးသားပိုင္ရွင္ပဲ။ မင္းကို အရည္ေပ်ာ္ေအာင္ လုပ္နိုင္မယ့္သူ ဒီကမာၻေပၚမွာ မရွိဘူးဆိုတာ ငါမယုံနိုင္ဘူး။ "
" အပိုေတြ ေျပာမေနနဲ႕။ ငါပင္ပန္းေနၿပီ
ျမန္ျမန္ ဟိုတယ္ကို ပို႔ေပး။ "
" မင္း... အခုခ်ိန္ထိ ငါ့ကို မင္းအခိုင္းေစလို႔ ထင္ေနတုန္းလား။ ေလာကႀကီးေရ
ငါမယုံနိုင္ဘူး။ "
Xiao Zhan ကားတံခါးဖြင့္ကာ ဝင္ထိုင္ရင္း Hao Xuan ရဲ႕ ေပါက္ကရစကားေတြကို မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္သည္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြထဲက သူနိုင္ငံျခားကို ထြက္သြားတာၾကာၿပီျဖစ္သည္။ တစ္စုံတစ္ေယာက္ လြမ္းတဲ့ စိတ္ကို မေျဖေဖ်ာက္နိုင္လို႔ နိုင္ငံေပါင္းစုံကို သူလွည့္ပတ္ၿပီး သြားေနခဲ့သည္။ အခ်ိန္ၾကာလာရင္ အနည္ထိုင္သြားမည္ဟု သူထင္ခဲ့ေသာ္လည္း တေန႕တျခား ပိုတိုးလို႔သာ သူလြမ္းဆြတ္ေနမိသည္။
Wang Yibo...
မင္းေျပာေတာ့ ျပန္လာမယ္ဆို။
အခုထိ အရိပ္ေယာင္ေတာင္မေတြ႕ရဘူး။
ငါ လြမ္းလွၿပီ။
" မနက္ျဖန္ေနာက္မက်နဲ႕ေနာ္! ငါက ျပပြဲအတြက္ စီစဥ္ေနရမွာဆိုေတာ့ မင္းကို ႀကိဳဖို႔ တျခားတစ္ေယာက္လႊတ္လိုက္မယ္။ "
Xiao Zhan ေခါင္းညိမ့္ျပရင္း Hotel ထဲသို႔ လွမ္းဝင္လိုက္သည္။
" Zhan Zhan မနက္ျဖန္က်ရင္
ငါ့ကို စိတ္မဆိုးနဲ႕ေနာ္ ! "
