-----
"Ba't ba wala ka pa ring boyfriend Krista?" Nangungulit na tanong ng kaibigan ko.
"Stop asking me that question I already told you that work is my priority" I irritatedly answer.
"Ang dami mong suitors don't tell me you don't have time Krista coz Nika told me you're with her at the bar last time you guys go out" She answered while sipping her coffee. She wouldn't stop until she get the answer she wanted.
"It's hard to tell Mary okay?" I answered while my eyes became watery.
"Okay sorry for that" she answered and stop annoying me I think she's guilty.
Nakatingin ako sa kalangitan habang nakaupo sa rooftop ng aking condo unit. Ang ganda ng langit. Skies, moons, and stars has always been perfect to see everynight. It feels like it was made for all the emotions. You can stare at the skies when you're happy, or sad.
Tumunog ang cellphone ko hudyat na may nag message sa'kin. Nakita ko ang pangalan ng tao dahilan ng kalungkutan na nararamdaman ko ngayon. It's been years since we talked and hang out.
From : Keith
Hey Krista here at your door can you open?
I am shock knowing we are just one wall away. I run towards the door and pray that everything will be fine. And there he was standing like a boss when he already is. His body built reminds me of the old times he's so tiny before but right now you will see the matureness
I felt how his hand wrapped mine.
"So tiny" he said while laughing I did a fake laugh to hide my nervousness.
"Kailangan ka pa dumating?" Tanong ko habang tinitignan ko pa rin namamangha pa rin ako sa nakikita ko na nandito na siya ulit sa harap ko.
Matagal kong hinintay ang pagdating niya at ngayon nandito na siya sa harap ko.
"Last night lang" Sagot niya agad ko minwestra sa kanya ang pinto para papasukin siya dahil nasa pintuan lang kami the whole time we talked
"Want a drink?" I asked he nodded nakita ko mga pinagbago ng taong 'to. Nakikita ko kung paano siya nag mature. Before aaminin ko sa aming magkakaibigan ako ang pinaka immature, he's the second one dahil sa pag aaway namin dati pero as the time passes by, people grow up and like us we grew apart, the saddest.
"You're living alone here?" Tanong niya habang nakatingin sa langit habang nilalagok ang kanyang inumin. He's not the old Keith that I used to know. Never ko siyang nakausap ng seryoso at matino ng kabataan namin pero ngayon ibang iba na talaga siya.
"Yes since I became CPA" I answered he look at me amusingly. Napangiti siya sa sagot ko yung ngiti na hindi na mapang asar pero yung ngiting totoo na masaya sa narinig niya. The genuine smile I've never seen before
"Good for you Krista you already achieved that dream" Sagot niya sa'kin habang nakatingin ng malalim sa mga mata ko. Napangiti ako dahil natutuwa ako sa reaksyon ko pakiramdam ko ako na ang pinakamasaya na tao ngayon dahil kasama ko na siya.
"Thank you for that. I'm so flattered" sagot ko sa kanya na nakatingin na rin sa kanya.
"May boyfriend ka na ba?" Tanong niya na nakapagpabigla sa'kin. Umiling ako sa kanya habang natatawa at yumuko ako habang namumuo ang luha sa mata ko. Napaangat ako ng tingin sa kanya at sumeryoso ang kanyang mukha.
"Bakit? 26 ka na ah" Habang natatawa niyang sabi. Nakakagulat naman talaga wala pa akong boyfriend sa edad kong 'to. I have my time frame to settle down and 26 should be my wedding but today I don't have any.
"May hinihintay ako" sagot ko sa kanya. Agad naman akong napatingin sa bituin sa kalangitan.
"Worth it ba 'yon? At this age dapat engage ka na" napatingin siya sa'kin sabay ngiti. His voice is very authoritive parang gusto kong manghaklit ng lalaki para hindi siya madissapoint sa narinig
"Bakit? Ikaw ba may girlfriend na?" Sagot ko sa kanya. This is your chance Krista sana h'wag ka ng maduwag kaysa magsisi ka na naman ng matagal.
"That's why I am here. Because I'm already engaged last year" nabingi ako. Bigla akong nakaramdaman ng panlalamig. Hindi napigilan ng luha ko na mahulog. Kung gayon ang taong matagal ko na palang hinihintay ay ikakasal na, at wala akong kalam alam
"How come that I didn't know about that" pati ang boses ko ayaw ng kumawala sa bibig ko. Onti unting pumipiyok dahil sa nalaman.
"Are you alright?" He asked while looking at me like a cat who don't know it's owner. Maybe I'm really a cat, I'm just waiting for someone to own me.
"Hinintay kita Keith, pero wala pa rin pala" Agad akong tumayo at nakita ko kung paano siya naguluhan.
Posible talaga na mahalin mo ang isang tao kahit hindi mo ito nakikita, nahahawakan, at nakakausap. Sobrang posible, kasi yun yung nararamdaman mas minahal ko siya ng mga panahong di kami nagkakaroon ng komunikasyon.
"So ako pa rin pala Krista. Alam mo naman sa sarili mo na never naging ikaw ang minahal ko alam mo 'yan" Pakiramdam ko naubusan na ako ng lakas, nakita kong lumabas siya sa unit ko. Nag init ang pisngi ko dahil sa narinig. Tanga mo talaga Krista ang tanga mo.
Hinintay ko na naman siya.
At wala pa rin pala.
Umiiyak na naman ako sa parehas na dahilan. At and dahilan na iyon ay siya, nagbalik siya pero hindi para sa'kin, kung hindi para sa ibang tao. Lagi akong napag iiwanan dahil ba nagpakabobo ako sa taong 'yon. Pero 'yon ang katotohanan na siya lang ang minahal ko sa buong buhay ko. Pero sana naman sa susunod na taong darating sa buhay ko makita ang tunay na halaga ko. Ang halaga ko na kahit kailan hindi man lang niya nilingon
