Please... Arrest me...

Κεφάλαιο 20

Στη φωτό ο Άγγελος

Μόλις φτάσαμε, κατεβήκαμε και κατευθυνθήκαμε προς το bar... Συζητήσαμε αρκετά πράγματα, γελάσαμε, περάσαμε καλά... Όσο καλά βέβαια μπορείς να περάσεις σε ένα πρώτο ραντεβού... Σχεδόν όλες οι φάσεις ήταν αμήχανες και λίγο awkward... Αλλά τον κατασυμπάθησα... Έμαθα πολλά πράγματα για εκείνον, όπως ας πούμε ότι είναι ευαίσθητος, φιλόζωος και γενικότερα λίγο ξενερουά... Ε πώς να το κάνουμε... Θέλω και λίγο να έχει και αυτό το άγριο μέσα του, να είναι λίγο κυνηγός, να έρχεται και να με χουφτώνει με το έτσι θέλω χωρίς να τον προκαλώ... Πολλά ζητάω?!?!

Πάντως σίγουρα θα έκανα κάτι μαζί του, γιατί, πέραν του ότι είναι καύλας, αγκχάμ, ξέρει να συμπεριφέρεται σε μια κοπέλα, είναι διακριτικός, ειδικότερα σήμερα που, όπως ήταν φυσικό, με κοιτούσαν όλοι (bitch mode on 😂😎), στάθηκε κιούριος και προσπάθησε με διάφορους τρόπους να μου τραβήξει το ενδιαφέρον για να μην ασχολούμαι με τους άλλους γύπες

Αφού φύγαμε και φτάσαμε έξω από το σπίτι μου, ξεκίνησε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση μεταξύ μας :

-«Πέρασα υπέροχα σήμερα και πραγματικά το είχα ανάγκη» είπα
-«Ναι κι εγώ πέρασα πολύ καλά... Γενικότερα όταν είμαι μαζί σου νιώθω πολύ όμορφα... Μου το βγάζεις εσύ αυτό το πράγμα» είπε κάπως αισθησιακά και με έκανε να λιώσω ένα ολίγον τι

Εγώ εκείνη τη στιγμή κοκκίνισα, τον κοιτούσα που και που λίγο ντροπαλά κι εκείνος με το πανέμορφο πλάγιο χαμόγελο του, με πλησίασε πολύ, έβαλε το ένα του χέρι στο μάγουλο μου και μου είπε :

-«Είσαι υπέροχη» είπε και πήγε να με φιλήσει

Nop γατάκια... Επειδή έχω τον μαλακομαγνήτη πάνω μου, που είναι κάτι σαν να εκπέμπω σήμα στους μαλάκες, όταν πρόκειται να μου συμβεί κάτι καλό, τσουπ πετάγεται κι ένας

Ε φανταστείτε ποιος μας κατέστρεψε αυτή τη στιγμή τώρα... Εδώ ο καλός σπαζαρχίδης, εδώ το καλό το άχρηστο ο Θοδωρής...

Ο πανίβλακας, λίγο πριν φιληθώ με τον Άγγελο, άρχισε να χειροκροτεί ψεύτικα, λέγοντας :

-«Μπράβο τα καμάρια μου... Σε λίγο θα γίνει και η πρόταση γάμου»
-«Όχι ρε πούστη μου...» είπα
-«Τι έγινε μικρή... Τον καπάρωσες τον γκόμενο?!? Από πότε αλήθεια ?!?! Από τότε που τα 'χαμε?!?!» απάντησε με ένα τελείως ειρωνικό ύφος
-«Πρώτον... Κάτι άλλο είναι μικρό σε αυτή την υπόθεση και δεν είμαι ούτε εγώ ούτε του Άγγελου... Δεύτερον... Δεν θα κλειστώ και σε μοναστήρι για κάποια παταγωδώς αποτυχημένη σχέση μαζί σου και τρίτον, αν τα είχαμε εδώ και καιρό με τον Άγγελο δεν θα τον έβλεπες να μπαίνει σπίτι μου ?!?! Αφού με παρακολουθούσες κάθε μέρα...» απάντησα με ένα όλως περιέργως ψύχραιμο ύφος...

Όχι όχι, καθόλου περιέργως... Σίγουρα από τις τόσες φορές που τσακωνόμουν μαζί του, ο οργανισμός μου τα έφτυσε και αντέδρασε έτσι στην προκειμένη περίπτωση

-«Όπα κάτσε σε παρακολουθούσε και δεν του έκανες μήνυση???» με ρώτησε ο Άγγελος κοιτάζοντας δολοφονικά το Θοδωρή
-«Και να του έκανα, έτσι κι αλλιώς μπάτσος είναι και δεν θα του έκαναν τίποτα...»
-«Εσένα ποιος σου μίλησε ρε μαλάκα ?!?!» του ανταπάντησε ο Θοδωρής με κάποια χρονοκαθυστέρηση

Ναι βλέπετε είχα ξεχάσει να τον ρυθμίσω με την καινούρια ώρα και πάει με την παλιά.

-«Ποιον είπες μαλάκα ρε ...» του απάντησε και ο Άγγελος και ξεκίνησε ένα ωραίο μαλλιοτράβηγμα μεταξύ τους

Όπα! Δεν είναι απλό μαλλιοτράβηγμα... Αυτοί ρε πλακώνονται για εμένα... Πάλι μπλέκει ο Θοδωρής για εμένα... Αμάν πχια... Τι θα γίνει με αυτή την υπόθεση anyway?!?!

-«Έλα σπάστε τώρα όμως!» πάτησα μια φωνή και πήγα και τους χώρισα

Τι να κάνουμε κι εμείς οι ωραίες που πλακώνονται για χάρη μας... Αχ αχ αχ...😝

Αμέσως, εκείνοι σταμάτησαν να πλακώνονται, ενώ εξακολουθούσαν να κοιτάζονται δολοφονικά

-«Λοιπόν. Άγγελε εσύ σπίτι σου... Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτή μας την έξοδο... Θα μιλάμε»
-«Και με αυτόν εδώ τι θα κάνεις?» είπε και κοίταξε υποτιμητικά τον Θοδωρή
-«Αυτο είναι δικό μου θέμα. Άντε τώρα» είπα κι έφυγε

Μόλις έφυγε, κοίταξα εγώ αυτή τη φορά δολοφονικά τον Θοδωρή, με ένα ειρωνικό χαμόγελο στα χείλη

-«Τι λέει ρε μπρο... Όλα καλά?!?!»
-«Ας πούμε...»
-«Έξοχα... Γιατί με εμένα δεν συμβαίνει το ίδιο... Πες μου λίγο σου το δώσανε με έπαινο το βραβείο του μαλάκα της χρονιάς ή απλά με την πιστοποίηση...»
-«Μην με ειρωνεύεσαι εντάξει?!?! Γιατί εγώ πλακώθηκα για χάρη σου...»
-«Και ποιος σου το ζήτησε αυτό άνθρωπε μου... Καλά, τρόπος του λέγειν "άνθρωπε", γιατί εσένα μάλλον σε ξέχασε το είδος σου εδώ, οι ουρακοτάγκοι»
-«Σκάσε πια!»
-«Οχι! Δεν σκάω, γιατί μου καταστρέφεις τη ζωή μου!!!»
-«Α καλά που μου το θύμησες... Πόσο καιρό μου παίζεις θέατρο και είσαι μαζί του;»
-«Από την προηγούμενη ζωή, αλλά δεν στο είπα για να μην σκοτώσεις το πνεύμα του °γιατί έτσι θα έπρεπε να σκοτώσω κι εσένα και δεν αντέχω να σκοτώνω κακομοίρα ζωάκια!» απάντησα ειρωνικά (ναι ναι, ξέρω, πολύ πρωτότυπο...)
-«Έτσι και μάθω ότι ενόσο τα είχαμε ήσουν και μαζί του, θα...»
-«Τι θα μωρέ, τι θα... Θα βγάλεις το σουτιέν σου και θα το κάνεις σφεντόνα?!?!»
-«Όχι...»
-«Ωραία, λοιπόν, τι θα κάνεις...»
-«Θα κάνω αυτό!» είπε και με άρπαξε από τη μέση και με φίλησε παθιασμένα

Οφείλω να πω πως μου είχε λείψει αυτό το φιλί, στο οποίο δύσκολα μπορείς να αντισταθείς... Αχ αχ αχ...