Pourri°

Olmayan Ailen Mi?

Matematik
-
"Neden öyle dedi bilmiyorum Jungkook."

"Emin misin?! Ev konusunu açmadıysan neden böyle konuşuyor ki?"

"Bilmiyorum dedim ya! Ev konusunda bende senin kadar hassasım."

"O zaman neden buraya gelmek istiyor?"

"Bilmiyorum dedim!"

Ne denirse densin Jungkook tatmin olmuyordu. Bu ev onlarındı. Bu berbat stüdyoyu onlar güzel bir eve çevirmişlerdi. Beraber boyamış, beraber tamir etmiş, beraber sehpa yapmış, beraber almışlardı. Sadece ikisinin emeğini ve güzelliğini başkaları göremeyecekti. İzin vermezlerdi.

"Eğer o herif buraya gelirse çok kötü olur."

"Gelmeyecek! Ailemi bile eve sokmuyorum!"

"Olmayan ailen mi?"

Jimin ona ters bir bakış atıp başını salladı.

"Evet. Olmayan ailem. Beni ellerinden almak için didindiğin puşt ailem."

Jungkook frene bastı. Katiyen açılmaması gereken konularda başı çekiyordu bu: Aile.

"Hatta seninkilerde benimkiler gibiydi değil mi? Çocuklarının ibne olduğunu duyunca sırt çeviren onlar sonuçta."

"Jimin bak ben durdum. Sende sus, lütfen."

"Neden? Yine basıp gider misin yoksa?"

Jimin sesini alçaltarak Jungkook'un dibine kadar girdi. İkisi de sinirliydi.

"Beni öncesinde ortada bıraktığın gibi ortada mı bırakırsın? Yoksa canın yine kız mı çekiyor Jeon?"

"KES SESİNİ!"

Jimin'in sol gözünden dökülen bir damla yaşla salona sessizlik hakim olmuştu. Jungkook'un da gözleri dolu doluydu. Bir göz kırpmaya akar demeye kalmadan, onun göz yaşları da firar etmişti.

Jungkook yavaşça kafasını sallayıp ondan bir adım uzaklaştı.

"Bazen keşke seni ameliyat olmaya ikna etmeseydim diyorum."

Kırık bir tebessüm yollayan Jimin elindeki telefonu yavaşça koltuğa attırıp bir adım geri gitti.

"İnan bana bunu benden çok dileyemezsin."

Sonrasında evden çıkıp giden o olmuştu. Titreyen bedeni ile koltuğun sırtına elini koydu Jungkook. Eve dönmeyeceğini biliyordu. Çünkü Jungkook'un aksine, Jimin eve dönmezdi.