Beauty and the Beast

c h a p t e r : t w o

Just like the previous chapter,I'll leave this space for a future dedication.Enjoy reading😗

Lovelots!

C H A P T E R 2

H e a r t h e

A week had passed and father is not yet home kaya naman nagaalala na kami. Pinaubaya ko muna kina ate ang ipon ko para yun muna ang pagkuhanan nila ng pera kung sakaling magkukulang ang panbili nila ng pagkain. I'm preparing myself for an adventure for me to find my father para hindi naman ako nababaliw kakahanap at kakahintay para sa kanyang pagdating.

Masama na din ang kutob ko nitong mga nakaraang araw. I need to save him kung siya man ay nasa bingit ng kahirapan o kapahamakan.Siya nalang kase ang tahanan naming magkakapatid. We can't afford to lose a father and a loved one once more. Not under my watch ever again.

Hinabilin ko ang lahat kina ate. Kelangan nilang magtipid kung gusto nilang makaabot ang pera hanggang sa pagbalik ko. Sakto lang kasi ang perang naipon ko simula nang mamatay si inay.

Nakahanda ang lahat ng kakailanganin kung kaya't handa na ako. Hindi ko man alam kung nasan si itay,susundan ko nalang kung ano ang sasabihin ng puso't isip ko,ganun kasi ang pagkatao ko HEHEHEHEHE.

Actually,I'm really afraid being outside lalong lalo na pag gabi kaya naman laging nila akong nakikitang nagmumukmok sa bahay,at kung minsan(minsan lang naman)ako ang dumadayo sa palengke para bumili ng makakain. Pero symepre kailangan kong tatagan ang loob ko kung gusto ko mang mahanap pa si tatay.

The forest was filled with many different noises.Isa ito sa mga ayaw ko din, ang maingay. Wala lang, masyado lang akong maarte.

Hindi kalaunan ng makaramdam ako ng pagod kakalakad sa madilim na gubat. Bakit ngayon pa? Susme naman. Agad akong nagsimulang maglakad upang makahanap ng matutuluyan pansamantala.

Hindi nagtagal nakahanap ako n---waeyt,bakit may palasyo sa gitna ng gubat? Totoo ba to?

Sa sobrang tuwa ko,agad akong lumapit sa gate at nagsimulang magdoorbell. Paulit ulit ko itong ginawa pero it seems wala atang tao?

Hindi na ako naghintay pa na pagbuksan bagkus ay binuksan ko na ang gate at nagpatuloy ako patungo sa loob.

Dahan dahan kong binuksan ang pintuan patungo sa loob ng palasyo.

"H-Hello?",agad akong nagtaka ng makitang walang bukas na ilaw.

"M-Makikituloy lang po sana ako ngayong gabi,aalis din po ako kinabukasan ng maaga", tuluyan akong pumasok sa loob.Buti nalang at may nakita akong lamp sa tabi kaya agad ko itong sinindihan gamit ng posporong dala dala ko.

Naglakad ako at nagsimulang ikutin ang palasyo.Masyado na ding maalikabok ang mga gamit kaya hindi ko maiwasang makalanghap at maubo.Hindi din kalaunan nang makahanap ako ng silid kaya agad kong ibinaba ang gamit ko bago pinagpatuloy ang paglilibot ko.Ang ganda naman kasi ng palasyo,napakagara.

Hindi din nagtagal ng makarinig ako ng sigaw mula sa itaas ng palasyo.Bigla na lamang bumilis ang tibok ng puso ko. Anong ganap?

Umakyat ako sa taas. Lakad at takbo ang ginawa ko makapunta lang sa kinaroroonan ng sigaw. Malay mo naman may nasugatan o nasaktan, hahayaan ko lang ba?Ei nakikituloy lang naman ako.

Mas naging mabilis ang tibok ng puso ko, susme ano ba to?

"H-Help",someone pleaded kaya naman ay agad kong hinanap ang boses na sa tingin ko ay hindi kqlayuan sa aking pinepwestuhan.

As my footsteps become closer,parang alam ko kung kaninong bose--father?!

Agad akong tumakbo,wala na akong pakealam kung natatapilok man ako.

"F-Father?!", agad kong sigaw.

"Hearthe?!,Ohgod", agad ding sigaw ni tatay.

Agad akong lumuhod sa harap niya ng makita ko siyang---nakakulong?

"W-What are you doing here?", agad kong tanong sakanya.

"Ikaw ang dapat na tinatanong ko niyan, bakit ka nandito Hearthe?", pabalik na tanong ni itay.

"Hinahanap ko kayo,nagaalala na din sila ate sa bahay",pagsagot ko sa katanungan niya.

"Wag na kayong magalala at okay lang ako",father's face become more serious as he continued to talk.

"Hearthe,I know this is too much for me to ask,but can you please stay and serve at this castle for me to be free?",father was begging,and I can't stand him looking like this.

"I'll do everything just to get you home safe",I answered.Father sighed and wipe the tears that were flowing.

"Thank you for coming Hearthe,alam ko ang mga kinakatakutan mo and yet nandito ka",father said teary eyed.

"Sino po ba ang kakausapin ko para mapalabas kayo?",I asked.

"Me",agad akong napatingin sa kakaibang tono ng pananalita sa aking likod.

Agad akong napasinghap ng makita ang isang napakala--teka,a beast.

Napatakip ako ng bibig ng wala sa oras.I've read stories about this and I can't believe myself to actually encounter one!

Sa sobrang amuse ko,agad ko siyang tinignan mula ulo hanggang paa,nagpaikot ikot sakanya.I still can't believe na makakakita ako.

He was confused at the way I'm behaving kaya I plastered a sweet smile.

"Your majesty,pwede niyo po bang pakawalan ng tatay ko?Handa po akong magsilbi bilang katulong ninyo sa palasyo",pagtango tango ko pa.

"Promises are promises and I promised na ang iyong tatay ay makakawala kung ikaw,ang kanyang pinakabatang anak,ang papalit sakanya at maninirahan at pagsisilbihan kasama ako",the things that the articles are illustrating were wrong,this beast infront of me was so--beautiful.

He has a green and blue colored eyes.Green on the right and blue on the other side.Hazel colored hair all over his body.Those eyes complimented him and I can't stop staring at those.

"Your majesty,you have green and blue eyes.I have never seen one before!",I complimented him and it seems that he liked it though.

"You love them?",asked the beast.

"Very much",I casually answered him back.

"People were afraid of me to because of my eyes",he sadly said.

"Well literally not me at all",I giggled and we both laughed.

"Fred,tomorrow morning you shall be set free for you have fulfilled your promise",the beast said.

I clapped my hands and immediately hugged the beast.

"Thank you for letting my father free.He was the only family we have left",I said with a faint smile.

"Please call me Saige",and the beast hugged back.

_____

Hope you guys enjoyed reading!

Lovelots!