If I Fell (PL Harry Styles FF)

ROZDZIAŁ 8

Przełknęłam głośno powietrze zamykajac na kilka sekund powieki. Nie wiedziałam co było w tym chłopaku że sam dźwięk jego imienia wywracał mój żoładek na lewa strone.
- Dlaczego mi wcześniej nie wspomniałeś? - Zapytałam z ledwie słyszalna pretensja w głosie ruszajac do działu z poduszkami. Niall ruszył za mna z bliżej nieokreślonym wyrazem twarzy otwierajac i zamykajac usta kilkukrotnie. Kiedy rzuciłam mu kolejne oskarżycielskie spojrzenie uniósł ręce w obronnym geście.
- Hej, ja się nie będę wtracał między was, ok?
- Napisanie 'wiesz, Harry się o ciebie pytał' nazywasz wtracaniem? - Zapytałam z niedowierzaniem.
- Ej, równie dobrze on sam mógł się z toba skontaktować.
- Nie ma mojego numeru
- No a skąd ja mogłem wiedzieć? - Wyrzucił ręce w powietrze stracajac przy tym kilka poduszek z półki. Roześmiałam się głośno kiedy zaczał podnosić je wszystkie i nieporadnie układać na półkach mamroczac milion razy przepraszam do pani z obsługi która powstrzymujac śmiech pomagała mu je zebrać. I wtedy przypomniało mi się. 
- Próbował, tylko nie pomyśleliśmy o tym. - A kiedy blondyn spojrzał na mnie jak na wariatke dodałam;
- Te cholerne kwiaty od psychola były w rzeczywistości od twojego przyjaciela, oh jak mogłam na to nie wpaść. - Klepnęłam się otwartą dłonią w czoło choć głos w mojej głowie mówił mi że żadna dziewczyna nie spodziewa się regularnej cotygodniowej dostawy kwiatów od Harry'ego Styles'a. Przemilczałam to jednak i wrzuciłam do torby dwie różowe poduszki które idealnie pasowały do wcześniej wybranej zasłony. Niall wygładał jakby dostał piorunem i bez słowa podążał za mną między regałami z pościelą. - Tak czy inaczej, chyba masz racje i muszę z nim pogadać jakkolwiek surrealistycznie to nie brzmi, mydlenie mi oczy w momencie kiedy ma dziewczyne do nieczego go nie doprowadzi. - Rzuciłam przez ramię ale mojego towarzysza przy mnie było. Kiedy odwrócilam się zobaczyłam że rozmawia z dwoma dziewczynami w naszym wieku które podekscytowane nie wyglądały na takie które szybko miały mu dać spokój. Pokręciłam tylko z niedowierzaniem głową, tylko takie szczegóły jak te przypominały mi że Niall'a znała prawdopodobnie cała Ikea. Lekko poirytowana przerwaniem nam rozmowy zaczęłam rozglądać się za odpowiednim rozmiarem szarej atłasowej pościeli która wpadła mi w oko, chcąc czy nie chcąc musiałam się przyzwyczaić do takich sytuacji. Po dwukrotnym przejżeniu instagrama Niall w końcu pojawił się przy mnie a sam wyraz jego twarzy mówił mi żebym nie zadawała pytań. Uśmiechając się pod nosem ruszyłam dalej mamrocząc pod nosem że hajs się musi zgadzać.

- Ej żeby nie było, słyszałem co do mnie mówiłaś i to utwierdziło mnie w fakcie że naprawdę powinnaś z nim porozmawiać. - Powiedział nagle znikąd.

- Co? Że ma się odczepić skoro ma dziewczyne? - Zmarszyłam brwi wykładając na taśmę zrobione zakupy, Niall wydawał się być rozbawiony.

- Lizzy słonko, wielu rzeczy nie rozumiesz a wole żeby Harry był tym który ci to wytłumaczy. - Powiedział a jego oczy skupione były na pakowaniu rzeczy spowrotem do papierowych toreb. Przegryzłam dolną wargę żeby nie odgryźć się uszczypliwym komentarzem i zmieniłam temat. w mojej głowie świtał już szatański plan w którym Niall koniecznie miał mi pomóc.

 Kiedy wróciliśmy do mojego nowego mieszkania odrazu zabraliśmy się za jego generalne sprzątanie. Wymyłam całą łazienkę, Niall wywalił wszystkie dywany na których pozbycie się dostałam zgodę od właściciela i zamiótł podłogę. Przy głośnej muzyce szło nam szybko i sprawnie ale nie minęło dużo czasu zanim zgłodnieliśmy. Po krótkiej i sprawiedliwej rozgrywce w kamień papier nożyce w której Niall przegrał dwa razy pod rząd, był zmuszony ubrać się i jechać do McDonalda i po piwo. Zapisałam mu w telefonie długą liste moich zachcianek i odesłałam z triumfalnym uśmiechem na zewnątrz.  Nie bardzo wiedząc co ze sobą zrobić położyłam się na sofe i zaczytałam w starym egzemglarzu Wielkiego Gatsby i nawet nie wiem kiedy zasnęłam.