•ROSE
Jungkook'un fiziğini gerçekten çok beğendim. Bacak kaslarını özellikle...
Kafamı iki yana hızlıca sallayarak kendime geldim. Jk ilk topu yollamıştı. Ama ben hiç bir şey anlamadım ki.
Jk yanıma geldi. "hadi sıra sende." dedi. Bende yavaşça kafa sallayarak ayağa kalktım. Umarım yapabilirim.
Toplarım oraya doğru ilerledim. Jk beni izliyordu. Kesin rezil olcam. Ama bozuntuya vermeden toplarda gözümü gezdirdim.
Hafif griye kaçan ve üzerinde belli olmayan değişik güzel desenleri olan topu elime almaya çalıştım. Tanrım! Bu çok ağır.
Jk'e döndüğümde gülmemek için dudaklarını birbirine bastırmıştı.
Yüzümü astım. Hafif bebek tonunda ki sesimle Jk'den yardım istedim.
"kookie" jk efendim dermiş gibi kaşlarını kaldırdı. "bana yardım eder misin? Bu top çok ağır ve ben kaldıramıyorum." jk derin bir nefes vererek yanıma geldi.
İlk önce topu nasıl tutacağımı anlattı. "bak rose burada üç tane delik var. Bunlara ilk üç parmağını yerleştir." dedi. Jk topu tek eliyle avucunda tutarken bende parmaklarımı tek tek yerleştirdim.
"bu şekilde mi?" "ahh evet doğru bu şekilde. Şimdi topu bırakıcam sıkı tut tamam mı?" bende tamam demek amaçlı kafamı salladım.
Jk yavaşça topu bıraktı. Ama her topu serbest bıraktığında ben yavaşça öne doğru eğiliyorum. Top çok ağırlık veriyordu.
Jk şuan karşımda kahkaha atıyordu.
Ben olduğum yerde duruyordum. Tekrardan Jk'e seslendim. Biraz sinirliydim.
"kook!" jk o mükemmel kahkahasını biraz durdurarak "ne oldu" dedi. "parmaklarım kopmak üzere topu alsana! " dedim. Jk hemen topu elimden aldı. Üstümden bir yük kalkmış gibi derin bir nefes vererek yerimde düzeldim. Parmaklarımın ucu beyazlamıştı.
Jk artık kahkahasını durdurmayı başarmıştı. Ama ben "oynamak istemiyorum" deyince yüzü asıldı.
"neden ama rose" dedi yüzümü asarak cevap verdim. "oynamayı bilmiyorum görmiyormusun bir topu bile tutamıyorum. Her şey istediğim gibi olmuyor işte. Üzgünüm ben bu konularda becerikli değilim. Ama sen istersen oyna. Ben seni izlerim." Jk hayır dercesine kafasını salladı. "saçmalama rose sen oynmazsan ben neden oynayayım ki? Üzülme boşuna yaparsın bir gün. İstersen gel başka bir şey yapalım illa oyun oynamak zorunda değiliz. Öyle değil mi?"
Yüzüm gülümsemişti. Evet anlamında kafamı salladım.
Jk ani bir hareketle kolumdan tutup beni sürükledi masadan eşyalarımızı alıp hemen arabaya doğru gittik.
" heey! Kook nereye gidiyoruz sakin olsana!" "sakinim güzelim sadece başka bir yere gidiyoruz." "nereye gidiyoruz peki?" "gidince görürsün, biraz sabret."
Pekii sabredelim bakalım. Nereye gidicekmişiz.
Araba binmiştik bile. Emniyet kemerimizi takıp arabayı çalıştırdı. Sakin bir müzik açıp dinleyerek yola koyulduk.
-----
Evet. Geldik.
Neresi olduğunu bilmiyorum ama sanırım büyük bir avm'ye geldik.
Burayı ilk defa görüyorum.
Arabadan inip kapıyı kilitledi. Arada iki tane yol vardı. Ve biraz trafik vardı. Jk yanıma gelerek elini tutmam için uzattı.
Eline bir bakış attıktan sonra tuttum.
Hava biraz estiği için ceketimi üstüme giymiştim.
Karşıya geçmek için sağımıza ve solumuza baktık. Biraz sakinleyince hızlı adımlarla karşıya geçtik.
Son bir yol daha vardı. Karşıya geçmek için bekleyen bir sürü insan vardı. Yanımda da küçük bir erkek çocuk vardı. Kafamı eğerek ona baktım oda bana baktı ve gülümsedi. Çok tatlıydı.
Yol hala sakinlememişti. Çocuğun annesi çantasında bir şey arıyordu.
Yol sakinleyince hemen karşıya geçmek için kaldırımın ucunda duruyorduk.
Snırım şu gelen arabadan sonra geçebilirdik. Ama yanımdaki çocuğun ayağı kayarak yola düşüyordu ki ani bir hareketle jk'in elini bırakarak çocuğun kolundan tutarak kendime çektim.
Jk şaşırmış ve korkmuş bir şekilde bize bakıyordu. Daha doğrusu herkes.
Yavaşça yere çökerek çocukla aynı boya geldim. Çok korkmuş olmalı ki titriyordu ve ağlıyordu. Gözyaşlarını silmeye çalışıyordu ama ardından hep yenileri geliyordu. Boynuma atladı ve sarıldı.
Tüylerim diken diken olmuştu. Çünkü bende korkmuştum. Çocuk boynumda ağlarken bende dayanamadım ve gözyaşlarım akmaya başladı.
Çocuğu kendimden ayırdım ve gözyaşlarını sildim. "iyimisin. Bir şey olmadı değil mi?" diye endişeyle sordum ama çocuk çocuk hiçbirşeyinin olmadığını ve iyi olduğunu söyledi.
Annesi de ayakta olayın şokuyla kötü bir şekilde ağlıyordu. Çocuğu yavaşça annesine doğru dönerdim.
Annesi çocuğunu hemen kucağına alıp gitti. Ne olduğunu anlamadım. Ama çocuk iyiydi.
Herkes karşıya geçmeye başlayınca bende Jk'e döndüm.
Jk şaşırmıştı ağlamama. Ama biliyordu benim duygusal olduğumu. "yaaa rose"
diye bana sıkıca sarıldı. "yapma güzelim geçti." "ama ya bir şey olsaydı?" "ama olmadı. Senin öyle çocuğu kurtarman gerçekten çok güzeldi." dedi. Beni kendinden ayırıp gözyaşlarımı sildi ve yanağıma bir öpücük kondurdu.
Elimi tekrar tutup dikkatli bir şekilde karşıya geçtik ve ilk defa gördüğüm avm'ye girdik.
°°°°°°
Eveeet okul ve sınavlar nedeniyle hiçbir şekilde yb yazmadım.
🌹🌹
~yazım yanlışı varsa üzgünüm. 💐
