Kapag Naging Kontrabida Ang Bida

Karma is a Bitch

Karma is such a bad bitch.

You b!tched an author yesterday, you got transmigrated into her story today.

You reap what you sow ika nga. Just yesterday bumili ka ng libro dahil nauto ka ng title, inaasahan mong comedy pero iuuwi ka sa isang happy ending na may masaklap to the point the masochistic na yung author base sa pinagdaanan ng bida na proseso kaya inaway mo yung author, left terrible reviews and kinamuhian ang bida.

So now here we are.

Browsing in a random bookstore while looking for a decent book to read to ease my boredom, a bookworm like me found an inconspicuous short novel titled "Tears of Joy". The summary at the back was a short sentence of "Love does not hurt. It is not hard. Life makes it look like one but it develops you to be stronger. Stronger enough to love and be freely loved."

From that perspective alone, it took my interest. Why? Iilan na lang ba ang mga romance books ngayon na hindi cliche na alam mo na mangyayari, and simpleng love na nadevelop sa isang 'love at first sight'? That strong sentence alone is enough to hook me up and buy it on a whim. Wala namang mas maganda eh.

Only, to regret it in the end. After spending the whole afternoon reading, then pausing because I was hesitant to continue because the plot is d@mned but continuing again because umaasa ako na baka may magbago but no, ganun pa din siya.

Is this love? Kinawawa si girl sa umpisa, kinawawa pa din sa huli, hindi siya natutong lumaban para sa sarili niya. She gave and gave and gave. Believing that love is a sacrifice. Another thing, kahit yung kontrabida hindi man lang kinawawa nung author. If I don't know any better, I'll believe na siya yung bida eh.

Sa sobrang susot ko, I browsed the net for any information about the book and found that it was an infamous story that had been unpopular even though it was just recently released. Ofcourse it would be unpopular, it was tragic. Out of sheer goodwill, I flooded the author with message filled with criticisms on the book.

After venting my emotions, I took a shower and went out with the club. The book club is the only club I'm in because it's less hassle on schedule and there's no prior commitments. But when we go out together, no one is allowed to refuse especially when it rarely happens. So when the leader started our drinking party, shot lang ng shot then afterwards uwi.

Kaya pag-uwi ko sa dorm kahapon, wala nang hila-hilamos. Wala na ding toothbrush-toothbrush, bagsak sa higaan ang katawan ko. Thinking na wala naman nang mahalaga pang gagawin. But the world had other plans for me...

Paggising ko, nagsink na sa utak ko lahat ng nangyayari. Ako si Vine. Ako siya... Kung ako siya ngayon eh anong nangyari sa kaluluwa niya?!

But somehow I got the feeling na hindi ko na siya kailangan pang alalahanin dahil ako lang ang nasa magulong sitwasyon ngayon.

Sabagay ano nga ba ang pproblemahin ko? Kahit mawala ako dun, wala na kong aalahanin. No parents. Lumayas sa napipilitang mag-arugang kamag-anak. No real friends and had no time for romance. Ganyan lang ako. So ang social life ko, kadalasan sa net, sa school and club.

Am I a sad loner? Nope. I have my books with me. AND my club, we get along and are comfortable reading alone. That simple.

After ng ilang minutong pagmumunimuni accepting na wala na din naman akong magagawa, I started getting up. She's not here anymore. I'm her now but I'm still me. Sorry Vine, but I won't change me. I won't be weak. I don't hate you that much but I hate your weakness. Your lonely path to happiness does not suit my taste and it's something I can never swallow. So I'll be me. Magbago man ang takbo ng storyang 'to but it won't matter. This world pulled me in, then it better take the consequences!

Sinubukan kong bumangon at napansin ang mga gamot na tiningnan ko kanina. Sinuri ko ito at mula dito, masasabi kong sa timeline na ito nag-uumpisa pa lang bumalik ang sakit ni Vine. Sakit na dahil ako na sya ngayon, ako makakaranas.

Goodness. How much time do I have left?

Iniopen ko ang phone niya at kita mo nga naman. May gwapong nilalang na nakalagay as wallpaper, panigurado, si Jer ito. Gwapo nga, ga$& naman. Di ko na din pinansin yung screen saver nya na at silang dalwa yun nung bata pa sila.

Sarap paltan eh. 🙄

Pagbukas ko ng phone, may ilang missed calls. Tumawag ang bespren nyang si Ella, the only girl who stood by her side.

Iniopen ko yung mga message ni Ella:

"Vine ba't di ka pumasok?"

"Uyy, ok ka lang?"

"Nagkakalat na balita dito sa school, ikaw daw ang tumulak kay Xiannedy sa hagdan. Nasa clinic siya ngayon. Nasaan ka ba kasi?"

Napatigil ako sa pagbabasa. Ah eto pala yun. Eto yung time na dahil sa pagddeclare ni Vine na sa kanya lang si Jer, nagsimulang bumanat ng mga di makatotohanang akusasyon to si Xianne-- the white lotus (bait-baitan) na kontrabida ng storyang to. Sa ngayon, nililigawan pa lang siya ni Jer. AMPANGET ng taste niya.

Next ay si 🤨 ano to?!

LoveHim?! Sino--wait. Kilala ko to eh.

LoveHim: Vine mag-usap tayo

LoveHim: Ano, magpapanggap ka nanaman bang hindi mo kasalanan ito?!

LoveHim: Naiirita na ko sayo, hindi mo ba pwedeng tigilan si Xianne?!

LoveHim: Pupuntahan kita sa inyo.

Sabi na eh. 😒 Si Jer.

Nagscroll back ako sa mga text messages nila at--Shet 🤦. Wow  sakit sa brains. Desperada ba talaga to si Vine?! Panay siya lang yung text ng text dito ah. Halata namang blocked na siya tuloy padin.

Mga reply naman nitong kumag,

"Lumayo kana sakin."
" Wag kana magtext."
"Pwede ba tantanan mo na ko."

Nakakasira ng baet. Promise.

Pinatay ko na yung phone kaso naalala ko na di pa pala naccheck yung time kaya binuksan ko ulit.

And hello password. Hindi ko na kailangan hulaan kung ano yun, paniguradong birthday to ni Jer,  kainis. Mapaltan nga.

Paltan natin yung lockscreen password. ☑️

Paltan ang wallpaper ☑️

Paltan natin yung screensaver pic  ☑️

Ok ano pa ba--

*The doorbell rings...* 🔔 Dingdong!

Shete. Sino ba yun?

Sabi sa storya magisang nakatira si Vine dito sa suite niya. Ayoko sanang lumabas dahil baka may mapansin saking kakaiba pero maigi ng icheck tas tsaka ko na iisipin pa ang gagawin pag andyan na. Bahala na!

Sinilip ko muna mula sa peephole at baka mamaya di ko kilala and there he is. What do you know, the 2nd person I hate the most in this novel world is the first person to welcome me after transmigrating. How sweet.

The prince charming...

Jer.

Na masama ang muka. Mukang hindi masayang welcome to ah. Let me guess, siguradong aawayin ako nito. Ako sinisisi ni Xianne eh.

Oh well, and what's the best medicine for crazy people?

IGNORANCE.

Kaya, di ko to papansinin.

Well hindi naman ilegal yun di ba?