"Hyung...မနက္က လာသြားေသးတယ္ဆို..."
သူျခံထဲမွာ စာဖတ္ေနတုန္း ေရာက္လာတဲ့ Jisung....
"ေအာ္...ေအး...မင္းေနေကာင္းလား လာၾကည့္တာ...အခုေရာ ေကာင္းၿပီလား..."
"ဟုတ္...သက္သာသြားပါၿပီ..."
ေကာင္မေလး လာေပးတဲ့ ဆန္ျပဳတ္ေသာက္လိုက္ရလို႔လား....
"ေကာင္းသြားရင္ ၿပီးတာပါဘဲ..."
ဘာမွမေျပာဘဲ ၿငိမ္သက္သြားေသာ ပတ္ဝန္းက်င္က နည္းနည္းေတာ့ ကသိကေအာက္ႏိုင္တယ္....
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ ေျပာစရာ အဲ့ေလာက္ေတာင္မရွိတာလား....
"Renjun...ငါျပန္ေတာ့ ..ေအာ္..jisung ေရာက္ေနတာလား..."
"ဟုတ္...hyung.."
"ေအာ္..ေအး..ဒါဆို ငါျပန္လာလိုက္ဦးမယ္...
Renjun...ငါေျပာတာ ေသခ်ာစဥ္စားလိုက္ဦး..."
"Omm..."
"ေဆာင္းေတာင္ေရာက္ေတာ့မယ္ေနာ္...hyung..."
Haechan ျပန္သြားၿပီေနာက္ တိတ္ဆိတ္တဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကို စၿဖိဳခြဲလိုက္တာက Jisung...
"ဒီႏွစ္ေဆာင္းမွာ ဘာလုပ္ခ်င္လဲ hyung..."
"...ပထမဆံုး ႏွင္းက်တာကို ျမင္ဖူးခ်င္တယ္..."
"..ပထမဆံုး ႏွင္းက်တာ..."
"အြမ္...ဒါနဲ႔ Jisung ေရာ..."
"..က်ေနာ္လား...
က်ေနာ္ေတာ့ ice skating စီးခ်င္တယ္..."
"စီးခ်င္တယ္ေျပာရေအာင္...စီးတတ္ၿပီမို႔လို႔လား....hk hk..."
"...ဟာ..hyung ကလည္း သင္မွာေပါ့..."
"Hk...hk ...ဟုတ္ပါၿပီ...ငယ္ငယ္တုန္းက စကိတ္စီးရမွာကို အေသေၾကာက္တဲ့ ေကာင္ေလးက ေျပာတဲ့ စကားကို ယံုလိုက္ပါ့မယ္...."
"ဟာ..hyung ကလည္း..အဲ့တုန္းက ကေလးမို႔လို႔ ေၾကာက္တာကို..."
"ေအးပါ..ကေလးမို႔လို႔ဘဲ ထားပါဦး...အခု သင္တဲ့အခါလည္း အဲ့တုန္းကလို ေအာ္မငိုပါေစနဲ႔ဦး..."
"အာ..hyung ရား...."
ရွက္ရမ္းရမ္းၿပီ.. လိုက္ရုိက္ေနတဲ့ Jisung ဟာ အရင္တိုင္းဘဲ မေျပာင္းလဲေသးဘူး..ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတုန္း...
တကယ္ကို Jisung ဟာ သူ႔မ်က္စိေအာက္မွာတင္ အရြယ္ေရာက္လာခဲ့တာဘဲ....အရင္လို
Hyung ဆိုတဲ့ အသံ မပီကလာ ေခၚသံေလးေတြေနရာမွာ အသံဩဩေတြ ေနရာယူလာေပမယ္ အရင္လို ေႏြးေထြးမႈကေတာ့ မေပ်ာက္ကြယ္ေသး....
