Silent

SILENT (16)

(Zawgyi)
Silent-16

ထယ္ေယာင္း စိတ္နဲ႔ကိုယ္နဲ႔ပင္မကပ္ေတာ့၊
သူအနစ္နာခံခဲ့သမၽွ၊
သူခြင့္လႊတ္လာသမၽွ၊
သူခ်စ္ခဲ့သမၽွဟာအခုေတာ့ဟာသႀကီးလိုပင္၊

"ေမာင္...မဟုတ္ဘူး...JeonJungkook ဆို ငါ့ကိုဘယ္ေလာက္မ်ားေလွာင္ေနမလဲ၊hk...တုံးလြန္းတဲ့ငါပါလား။"

ဝမ္းနည္းျခင္း၊စိတ္နာျခင္း၊ရွက္ရြံ႕ျခင္းတို႔ေၾကာင့္က်လာတဲ့မ်က္ရည္တစ္ခ်ိဳ႕ကိုၾကမ္းတမ္းစြာသုတ္ျပစ္လိုက္ၿပီး ရည္ရြတ္မိသည္။

အဲ့အိမ္ကဘယ္လိုထြက္ခဲ့လဲေတာင္သူမသိေတာ့ပါ။

အရမ္းခ်စ္မိခဲ့လို႔၊
အရမ္းခ်စ္ေပးခဲ့သည္၊
အရမ္းေမၽွာ္လင့္ထားခဲ့ၿပီး။

အခုေတာ့သူ႔ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ေတြဟာ
သူ႔အိမ္မက္ေတြ၊
သူဖန္တီးထားခဲ့တဲ့ကမၻာေလး၊
သူဖန္တီးခဲ့တဲ့စိတ္ကူးေလးေတြက အေပါစားတခ်ိဳ႕လိုပင္ခံစားေနရေလၿပီ။

နားထဲလည္းMrs.Jeonရဲ့ သူကိုယ္တိုင္ေတာင္းဆိုထားတဲ့ေကာင္ေလးေလ ဆိုတဲ့စကားခ်ည္းဘဲအပ္ေၾကာင္းထပ္ေနေလသည္။

ထယ္ေယာင္းငိုရလြန္းလို႔ မ်က္ရည္ေတြေတာင္မရွိေတာ့၊

ထိုအိမ္မွျပန္လာကတည္းက ဂ်ီမင္နီးနဲ႔ႏွစ္ေယာက္ဝယ္ထားတဲ့အိမ္မွာသြားေနေနမိတာ၊အခုဆိုတစ္ပတ္ေက်ာ္ႏွစ္ပတ္ပင္ရွိေတာ့မည္၊ ေမေမကိုေတာ့ေက်ာင္းရဲ့tripရွိလို႔လို႔message ပို႔ထားလိုက္သည္။
တစ္ပတ္လုံးလုံးသူ အိမ္ခန္းထဲ၌သာ ေနေနမိသည္။ေက်ာင္းလည္းမသြားျဖစ္။

ထိုအခ်ိန္ဝင္လာတဲ့ဖုန္းေၾကာင့္ IDၾကည့္မိေတာ့
💜ေမာင္💜
အရင္ကေမာင့္ဖုန္းဝင္လာရင္ေသေလာက္ေအာင္ေပ်ာ္ခဲ့ေပမယ့္အခုေတာ့...

စိတ္နာသည္၊မုန္းသည္၊ဝမ္းနည္းသည္။
ဘာဝဋ္ေႂကြးေတြေၾကာင့္အခုလို ခံေနရမွန္းမသိ ၊ျပတင္းေပါက္မွျမင္ေနရေသာေကာင္းကင္ျပာႀကီးကိုၾကည့္ကာေျပာမိသည္က
"ဘာလို႔ကကၽြန္ေတာ္မွလဲ၊ဘာလို႔ကၽြန္ေတာ့္အလွည့္က်မွအခုလိုေတြၾကဳံေတြ႕ေနရတာလဲဗ်ာ၊မိုးနတ္မင္းႀကီးခင္ဗ်ားလုံးဝ မတရားဘူးဗ်ာ"

Silentဆိုကတည္းကငါသိခဲ့ရမွာ။
မင္းအတြက္ငါကခၽြင္းခ်က္ျဖစ္လာမယ္ထင္ခဲ့တာ။
ငါ့ကိုေတာ့အခ်စ္စစ္ဘဲေပးခဲ့တယ္လို႔ထင္ခဲ့မိတာ။
Storyေတြထဲကလိုဇာတ္သိမ္းမွာေတာ့ငါ့ဆီျပန္လာမယ္ထင္ခဲ့ေပမယ့္........
ငါေမ့သြားတဲ့အခ်က္က........
မင္းက မင္းသားမဟုတ္သလို......
ငါကလည္း မင္းသမီးမွမဟုတ္တာ......
မင္းကိုခ်စ္တဲ့စိတ္တစ္ခုတည္းနဲ႔အရာရာကိုငါသည္းခံနိုင္ခဲ့ေပမယ့္ အတိုင္းအတာဆိုတာရွိေသးတယ္ေဂ်ာင္ဂု........
တိတ္ဆိတ္စြာစခဲ့တဲ့ငါတို႔ရဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးကို တိတ္ဆိတ္စြာဘဲ အဆုံးသတ္လိုက္ၾကရေအာင္........