(Zawgyi)
Silent-18
ဆိုင္ကေကာင္မေလး၏သတိေပးသံၾကားမွ အသိျပန္ဝင္လာသည္အထိပင္ငယ့္အားေငးေနမိသည္။လက္ရွိအေျခအေနပိုပင္သူမယုံနိုင္ေသး ၊
သူေသမတတ္လႊမ္းေနရတဲ့လူသားေလးဟာယခုသူ႔ေရွ႕မွာတဲ့ အိမ္မက္မ်ားလားဟုပင္သံသဃဝင္မိသည္၊
သို႔ေသာ္ ကိုယ့္ကိုယ္ဆြဲဆိတ္မွုမွရခဲ့တဲ့နာက်င္မွုကအိမ္မက္မဟုတ္မွန္းသက္ေသျပေနေလသည္။
"ငယ္....သဲငယ္...ဟုတ္ပါတယ္ေနာ္။ဘယ္ေတြေရာက္ေနတာလဲငယ္ရာ...ကိုယ့္မွာလိုက္ရွာလိုက္ရတာ"
ေျပာလည္းေျပာရင္းေျပးဖက္မိသည္၊
ထိုအခိုက္အတန့္ေလးတြင္ ႐ူရွိုက္လိုက္ရသည့္strawberry အနံ႔ေလးေၾကာင့္ သူ႔သဲငယ္မွန္းပိုေသခ်ာသြားေလသည္။
ထို႔ေနာက္ သဲငယ္ဆီမွေဆာင့္တြန္းမွုႏွင့္အတူ သဲငယ္ေဘးကလူဆီမွဆြဲထုတ္မွုကိုခံစားလိုက္ရသည္။
ထိုအခါမွသဲငယ္ေဘးမွာလူပါမွန္းသတိထားမိသည္။
"ဒါဘာလုပ္တာလဲဗ်"
ဟိုလူကသူ႔အားေျပာေနသည္အဖက္မလုပ္နိုင္ သဲငယ္ကိုၾကည့္မိေတာ့ သူ႔အားထိတ္လန့္ဖြယ္လူသားတစ္ေယာက္လိုၾကည့္ကာ ထိုလူေနာက္ေျပးဝင္သြားေလသည္။
ငယ္သူ႔အားၾကည့္ေနပုံက သူစိမ္းတစ္ေယာက္လို၊တစ္ခါမွမျမင္ဖူးသည့္လူတစ္ေယာက္လို၊
မဟုတ္ဘူးေလငယ္...ကိုယ္အမွားလုပ္ထားမိေပမယ့္ ဒါကမဟုတ္ေသးဘူးေလငယ္၊ငယ္...ကိုယ့္ရဲ့ငယ္ကဘာလို႔...ဘာလို႔ကိုယ့္ကိုအဲ့လိုအၾကည့္ေတြနဲ႔ၾကည့္ေနတာလဲ၊
"ငယ္...ကိုယ္ေလ...ငယ္"
"ခင္မ်ား...ေတာ္ေတာ့လို႔ေျပာေနတယ္ေလ၊
လာTaeကိုယ္တို႔တျခားေနရာသြားရေအာင္"
ထြက္သြားဖို႔ျပင္ေနတဲ့ငယ့္လက္ကိုလွမ္းဆြဲလိုက္ၿပီး
"ငယ္...ငယ္ကိုယ့္ကိုခြင့္လႊတ္ေပးပါ...မဟုတ္ေသးဘူး...ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္...ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါ့မယ္...ကိုယ့္ဆီ...ျပန္လာေပးပါ"
အ႐ူးတစ္ေယာက္လိုငယ့္အားစကားေတြဆက္တိုက္ေျပာေနမိသည္။တစ္ဆိုင္လုံးကလည္းသူတို႔အားထူးဆန္းစြာၾကည့္ေနၾကသည္။သို႔ေသာ္သူဂ႐ုမစိုက္နိုင္သူ႔သဲငယ္သာသူ႔မ်က္လုံးထဲ၌ရွိသည္မို႔...
YOU ARE READING
Silent
FanfictionSilentဆိုကတည္းကငါသိခဲ့ရမွာ။ မင္းအတြက္ငါကခြၽင္းခ်က္ျဖစ္လာမယ္ထင္ခဲ့တာ။ ငါ့ကိုေတာ့အခ်စ္စစ္ဘဲေပးခဲ့တယ္လို႔ထင္ခဲ့မိတာ။ Storyေတြထဲကလိုဇာတ္သိမ္းမွာေတာ့ငါ့ဆီျပန္လာမယ္ထင္ခဲ့ေပမယ့္........ ငါေမ့သြားတဲ့အခ်က္က........ မင္းက မင္းသားမဟု...
