GECE KIZI

BÖLÜM -1 ~ Bende Böyleyim

Kelimeler, sıfatlar, lugatlar, acılar,sevgiler ve daha nice şey etrafımda dolanırken şu dünyada , Ben yine kendi köşeme çekilmiş kitap okuyorum. Tabi okuyabilirsem. Etrafımda at gibi tepinen sınıf arkadaşlarım (!) Varken bu pek mümkün olmuyor. Yarın karne alacağız bahanesiyle müdürden  ders görmemek içi izin aldılar. Ve sonuç,  Geberiyorum!!!! Onları umursamamaya çalışarak kafamı kitabıma gömdüm.  Yanıma oturan Meltem ile kitabı sırama fırlattım. 
"Geberiyorum !!!"  Meltem bana katılarak "Senden bir farkım yok !!! Ya kaçalım okuladan olmaz mı ?!?" Dedi. Bu yapmak istediğim ilk şey olsada  son derste olduğumuz ve dersin bitmesine 15 dakika kaldığından  bu fikri reddettim. " 15 dakika kaldı boşver . Rüzgar ve Atakan nerede ?"   Meltem  etrafına bakındı ve bana cevap verdi " bilmiyorum   "   pes edercesine kafamı duvara yasladım. Sınıftakiler bir anda  oyun havası açınca, okulda kalma fikrimden vazgeçtim ve Meltem ' i kolundan tuttuğum gibi kaldırdım. " Ay , Dolunay Yavaş !" Sanırım biraz sert oldu. " Sert oldu biraz , pardon. Hadi defolup gidelim buaradan !" Diye söylendim. " Durmamız kabahat ! Hadi !!" Dedi ve kapıya doğru ilerledi. Bende peşinden koştum. Sınıfatn çıkar çıkmaz telefonumu çıkardım ve Rüzgar'ı aradım. İleriden telefon sesi duyunca başımı kaldırdım. Rüzgar ve Atakan yanımıza geliyordu. " Dolunay Buradayım " dedi Rüzgar.  "Neredesiniz siz ?!"  Diye çığrındı Meltem. Atakan "Buaradyız işte " diyince " Atakan dur şimdi şakanın sıradı değil. Hadi gidelim buaradan ben buarada 1 dakika daha kalamam." Dedim Rüzgar başıyla beni onayladı. "Aynen. Hadi gidelim."
10 dakikalık yürüyüşten sonra sonunda eve vardık. Meltem,Atakan ve Rüzgar 'a el salladım.

Sonunda eve geldim. Yoksa delirecektim! Her zama yaptığım gibi kafamı dağıtmak için elektro gitarımı elime aldım. Keendi kendime  yaptığım bestelerden birini çalmaya başladım .

Yaklaşık yarım saat sonra telefonuma gelen bildirim sesi ile gitarımı elimden bıraktım. Hemen telefonumu aldım. Mesaj Rüzgar'dan gelmişti.

                ~Ay Çocuğu🌕~

Ay Çocuğu 🌕:  Dolunay

Dolunay: efendim

Ay Çocuğu 🌕: neredesin ?

Dolunay: evdeyim bir sorun mu var ?

Ay Çocuğu 🌕:  hayır yok ben şey diyecektim

Ay Çocuğu 🌕: Sahile gidelim mi ?

Ay Çocuğu 🌕: bizimkileri de çağırırız

Dolunay : olur sen çağır o zaman onları bizim evin yakınındaki parkta buluşalım ben 10 dakikaya oradayım.

Ay Çocuğu 🌕: tamamdır ;)

Hemen dolabımın önüne geçtim. Artık havalar  ısınmıştı . Ben yine her zamanki tarzımdan ödün vermedim . Siyah file çoraplarım , siyah  şortum ve yine siyah kısa kollu , üzerinde çatal iğneler ve sol omuzumdan  belimin sağ kısmına kadar uzanan bir zincir olan t-shirt ümü giydim. Daha tamamen yaz gelmediği için askılı kısa siyah kot ceketimi de üzerime geçirdim.

Evet benim tarzım böyle çoğu insan beni böyle görünce karamsar olduğumu düşünüyor. Tamam, çok neşeli yerinde duramayan bir kız değilim ama ruhsuz da değilim.

Uçları mosmor olan uzun siyah saçlarımı genelde yaptığım gibi açık bıraktım. Genelde pek çıkartmadığım , burnumun sağ yanındaki siyah , halka piercing im ise hala oradaydı.

Hemen parka gittim . Biraz fazla acele etmiş olmalıyım ki  daha kimse gelmemişti. Ben de genelde hep yaptığım gibi düşündüm. Bir banka oturdum, gözlerimi kapattım ve düşünmeye başladım. Genelde aklıma yaşadığım anılar gelirdi . Ama bu sefer öyle olmadı. Son 1 aydır olduğu gibi.

Artık her gözlerimi kapatışımda o geliyor aklıma , o süslüyor hayallerimi . Neden böyle oluyor , inanın ben de bilmiyorum. Neden sadece  masmavi gözleri ile bana bakışını düşünüyorum ? Neden kömür karası saçlarını karıştırdığımı
hayal ediyorum ? Neden kulaklarıma onun o kadife sesi doluyor ki ? Neden ?

Eveeeet  sonunda bölüm yazabildim. Bu bölüm biraz  kısa oldu ama diğer bölümleri daha uzun yapmaya çalışacağım. Açıkçası bu bölüm benim içime pek sinmedi.  Ama merak etmeyin hikaye kitabın açıklama kısmında olduğu gibi olacak.

Şimdilik görüşmek üzere 🌌🌕💙🎶🎇🌃