Emsalsiz

Emsalsiz 1.

Selam!
Hikayeme hoş geldiniz🍃
İlk deneyimim olduğu için pek profesyonel olmasını beklemiyorum, ama ileride güzel hikaye olacağını umuyorum🙏🏻

Başladığınız tarihi buraya bırakın🖤

------------------------------------------------
Güneşin sert ve yakıcı ışıkları gözlerimi rahatsız etmesiyle pencerenin yeni temizlenmiş ama hala lekeleri olan kısmından düşüncelerimle gözlerimi ayırdım.

Her şey üst üste geliyordu son zamanlarda.

Ve şu an havaalanında beni almaya gelen süt kardeşimi bekliyordum.

Ailemin aklına gelip gelmemem umurumda değildi.

Alışmıştım

Belki de alıştırılmıştım..

Kaloriferin soğuk havası bedenimle temas ederken soğuk tüm ruhumu uyandırmış gibiydi,

Düşüncelerden arınmış ruhum her zamanki gibi yorundu.

4 ay önce dinlenmek, ruhumu sakinleştirmek için gittiğim Almanyadan kendi şehrime, İstanbula dönme vaktim gelmişti.

Babamın kalabilirsin demesi, süt kardeşimin beni özlediğini her seferinde dile getirmesi ve kendi mesleğime atanma isteği getirmişti beni İstanbula.

Babam kalmamı istiyordu.

Evde olup olmamam umrunda değildi.

Annemin ruhunu sakince alıp cennete gitmesinin ardından öylece kalmıştım.

Düşünceler yine zihnime işliyor, ruhumu yormaya devam ediyordu.

Karşımdan gelen ses sayesinde yorgunluktan yıpranmış ruhsuz bakışlarımı aylar önce gördüğüm süt kardeşime çevirdim.

Hayatta beni seven, bana koşulsuz destek çıkan kardeşim..

İçi gülen gözlerini bana çevirip boynuma sarıldı. "bal bela'm gelmiş ha?"

Ruhsuz bakışlarım anında tebessüme çevrilirken dudaklarım kıvrıldı. Bana böyle hitap etmesi hoşuma gitmiyor değildi. Ama sonuçta çok güzel bir hitap şekli de değildi.

Sarılmamızı sonlandırıp neşe dolu bakışlarıyla ruhumu gençleştirircesine baktım ona.

Değişmemişti, benim için yıllar gibi geçen 4 ay içinde hiç değişmemişti.

"bana böyle seslenmeyi ne zaman bırakacaksın Ateş?" diye söylendim

"bana abi demediğin müddet bal belasın sen" lafını bitirir bitirmez gülümsememe neden olan kahkahasını patlattı.

"benden tam 5 gün büyüksün! Ne abisi?" diye şaşkınlıkla siyah gözlerine odaklandım.

onunla muhabbet etmeyi, onunla çılgınlar gibi elenmeyi özlemiştim.. Bana bal bela demesini, içten gülüşlerime sebep olmasını özlemiştim.

Valizimi kendine doğru çekip gitmem için yön verdiğinde ayağımı havaalanının temiz zemininde haraket ettirdim.

Binlerce para karşılığında hazırlanmış İstanbul havaalanından ayrıldığımda oraya, yani sadece turistlerin şehire inmek için kullandığı bir yere neden bu kadar para harcanıldığını düşünmeden edemedim.