Oczekiwaliśmy zbyt wiele i rozpaliliśmy coś nad czym nie byliśmy wstanie zapanować. Był jej wszystkim, wiec kiedy odszedł, stała się nikim...
Miłość nie jest idealna, nie jest prosta, nie jest jak historie spisane na stronach powieści. W każdej z ni...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Choć chciałabym aby to wyglądało inaczej, życie nie spełnia wszystkich naszych zachcianek. Nie mogłam być wiecznie szczęśliwa. I przez chwilę mogłam być na szczycie, zachowajmy tylko te wspomnienia, które dają nam radość.
Zapomnijmy choć na moment o tym co było i wróćmy do czasów gdy niewinnie nuciłam przy tobie wersy piosenek, a ty próbowałeś udawać kogoś kim nie byłeś, a ja w to wierzyłam.
Dalej chcę być przy tobie, bo gdy ciebie nie ma obok nic nie jest już takie same, nie mam swojego miejsca na świecie. Bo jedyne odpowiednie dla mnie miejsce jest przy tobie.
Bo tylko u twojego boku czułam się sobą, czułam się bezpiecznie.
Nauczyłeś mnie wiele o miłości, nawet jeśli nie byłeś w stanie mi jej dać.
Nie czułam się przy tobie jak księżniczka, czułam się jak królowa którą mnie mianowałeś. Czułam się kimś więcej niż zwykła dziewczyna z Seattle.
Mimo wszystko cały czas byłam jedynie zastępstwem, kopią. Wiem, że mnie kochałeś, nie wiem w jaki sposób, ale przecież coś musiało nas łączyć. Coś więcej niż zwykła przyjaźń i oboje o tym wiemy.
Tak naprawdę nigdy nie należałeś do mnie, nigdy nie byłeś prawdziwym sobą. Niby zawsze byłeś obok mnie, a jednak dzieliła nas szeroka bariera. Utknąłeś w ciemności, z której miałam cię uratować. Ale nie dałam rady i upadłam z tobą na samo dno piekieł.
I teraz może być tylko lepiej, bo niżej nie upadniemy. Byłeś dla mnie wszystkim, więc kiedy odszedłeś stałam się nikim.
...
Dalej nie rozumiałam tego co się dzieję i nawet gdy Gabriel wsuwał mi pierścionek zaręczynowy na palec, to wszystko wydawało mi się... Zbyt sztuczne, zbyt piękne. To wszystko było jak sen począwszy od ozdobionej sali po samego bruneta stojącego przede mną.
Nie wiem kiedy to wszystko zaplanował, ale na miejscu czekał już urzędnik, który ze zniecierpliwieniem czekał przy stole. Nie mogłam ruszyć się z miejsca, cały czas spoglądając na pierścionek znajdujący się na mojej dłoni. Nie byłam gotowa na małżeństwo, ale z Gabrielem wszystko było nie takie jak powinno.
Miałam stać się żoną, a potem może i matką. Nie byłabym dobrą matką, nie miałam wzorców które mogłabym naśladować, nie byłam nawet dobrą partnerką. Ale taka ja najwidoczniej mu odpowiadałam. Niedoskonała pod każdym względem, a jednak idealna dla niego.
