ျပန္ဆံုခြင့္ေလး...ရွိခဲ့ရင္...

.
.
"Appa. .ဦးနဲ႔ သမီး...ေနာက္အပတ္က်ရင္.. လက္ထပ္ၾကေတာ့မယ္..."

"သမီးတို႔က လက္မထပ္ရေသးဘူးလား..."

"ဟုတ္..လက္မထပ္ရေသးပါဘူး... ဦးက မေန႔က မွျပန္ေရာက္လာတာ..ကေလး ႏွစ္ေယာက္ကေတာင္.. ဦးကို သိပ္မတြယ္ေသးဘူး..."

"ေအာ္...appa တကယ္စိတ္မေကာင္းပါဘူး...appa အမွားေတြေၾကာင့္ပါ..."

"စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႔ေတာ့ uncle ..jen လည္း အခုဘာမွမျဖစ္ေတာ့ပါဘူး...uncle ရဲ႕ေျမးေလးေတြလည္း..အခု ဆိုအေတာ္ႀကီးၿပီေလ..."

"ဟုတ္လား...lice. .appa ရဲ႕ေျမးေလးေတြက အမႊာေလးဆို...appa လည္း. ..ဒီကိုျပန္ေရာက္တာ မၾကာေသးဘူးဆိုေတာ့...သိပ္မသိေသးတာပါ...ေျမးေလးေတြကိုေရာ ေတြ႕ခ်င္တယ္.."

"ဟုတ္ ရပါတယ္..lice ေခၚလာေပးပါ့မယ္..."

"သမီး...jennie. .သမီးတို႔ လက္ထပ္ပြဲကို appa လိုက္သြားလို႔ မႏိူင္ေတာ့ဘူး သမီး..."

"Nae appa. ."

"လက္ထပ္ၿပီးရင္ေရာ..ဒီအိမ္မွာျပန္ေနၾကပါလား..."

"မသိေသးဘူး..Appa. .ဦးနဲ႔ဘဲ လိုက္သြားျဖစ္မယ္ထင္တယ္..."

"Lice ေလးကေရာ...ဘယ္လိုစီစဥ္ထားလဲ..."

"Lice ရဲ႕စာအုပ္တိုက္က Switzerland မွာဘဲရွိတယ္ဆိုေတာ့...ကေလးေတြနဲ႔ jen ကို ေခၚသြားရလိမ့္မယ္...ဒါေပမယ့္...lice ရဲ႕မိန္းမသေဘာပါ..ဒီမွာလည္း...lice အိမ္၀ယ္ထားတာ..ရွိေနတယ္ဆိုေတာ့...Korea မွာေနခ်င္တယ္ဆိုလည္း...သူ႔သေဘာပါ...lice မတားပါဘူး...သူစိတ္ခ်မ္းသာဖို႔က အဓိကပါ...uncle. .."

"အစကတည္းက...Appa က lice နဲ႔သမီးကို သေဘာတူခဲ့သင့္တာ...အခုေတာ့ appa တကယ္ေနာင္တရေနပါၿပီ..."

"ရၿပီ Appa. .ဆက္မေျပာပါနဲ႔ေတာ့...
သမီးတို႔လည္း...အရင္လိုျပန္ေနၾကတာေပါ့..."

"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...သမီးေလးရယ္..."

Jen လည္း သူမရဲ႕အေဖ အနားကိုၿပီး...Wheelchair ေပၚထိုင္ေနတဲ့ သူမ ေဖေဖရဲ႕ရင္ခြင္ထဲကို ေခါင္းေလးတိုး၀င္ၿပီး....

"Appa. .သမီးမွာ appa တစ္ေယာက္တည္း ရွိေတာ့တာေလ...သမီး appa ကို နားလည္ေပးႏိူင္ပါတယ္..သမီးရဲ႕ မဂၤလာေဆာင္က်ရင္..appa က Wheelchair ေလးေပၚထိုင္ၿပီး...သမီးကို ဦးဆီတြဲပို႔ေပးလို႔ရေသးတယ္ေလ..appa ရဲ႕ စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႔ေနာ္..."