.
.
Jen တို႔ရဲ႕အထက္တန္းေက်ာင္းေရွ႕ကိုေရာက္မွ...
Lice ကို လႊတ္ေပးလိုက္သည္။...
"ကေလး..."
"....😏..."
"ဦး ဘာလုပ္မိလို႔လဲ.."
"မသိဘူးလား..."
"ဟင္အင္း...."
"ရွင္...ေကာင္မေလးေတြနဲ႔ ပလူးပလဲလုပ္ၿပီးမွ...မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာလား..."
"ဦး..မလုပ္ရပါဘူး..."
"မလုပ္လို႔...အင့္ဟယ္...အင့္ဟယ္..."
Lice အမွန္ေျပာတာကို...ရိသဲ့သဲ့လုပ္ေနတယ္ထင္ၿပီး...jen အသည္းယားလာကာ...တဘုတ္ဘုတ္နဲ႔ထုရိုက္ေလသည္...။
"ကေလးရယ္...မရိုက္ပါနဲ႔ေတာ့လား...ဦး တစ္ကိုယ္လံုးနာေနၿပီ.."
"ရိုက္မယ္...ေသေအာင္ရိုက္မယ္....အီး😢..ဟီး😭....မိန္းကေလးေတြကို ျမင္ရင္...မေနတတ္တဲ့ လူယုတ္မာႀကီး....အီး😭....အဟင့္😢...
"ဦးကို...ကေလးစိတ္ရွိသေလာက္...ရိုက္ခ်င္ရိုက္ပါ...အဲ့လိုေျပာၿပီးေတာ့...မငိုပါနဲ႔...ဦး..ကေလးကလြဲၿပီး..ဘယ္မိန္းကေလးကိုမွ..ရင္ခုန္ဘူး...ဦး ႏွလံုးသားက..ကေလးဆီမွာပါ.."
".........."
Jen မတုန္႔ျပန္ဘဲ...အဆက္မျပတ္ငိုေနေလသည္။....
"မငိုပါနဲ႔ ျပန္ရေအာင္...ဦးလိုက္ပို႔ေပးမယ္.."
"မျပန္ဘူး..."
Lice ကိုျပန္ခံေျပာကာ...တဖက္ကို လွည့္သြားတဲ့...jen ကို lice အခ်ိန္မဆြဲေတာ့ဘဲ...ရင္ခြင္ထဲဆြဲ၀င္ကာ..တင္းက်ပ္စြာ ဖက္ထားလိုက္ရင္း...
"ဦး...ကေလးကိုဘဲ အရမ္းခ်စ္ေနတာ...ကေလးကလြဲရင္..ဘယ္သူ႔ကို...ခ်စ္လို႔မရဘူး...ယုံေပးပါ...ဦး..အခ်စ္ကိုယုံၾကည္ပါ...ကေလး..."
"😢😢..."
"တိတ္ပါေတာ့ေနာ္...မငိုနဲ႔ေတာ့...ကေလးငိုေနရင္...ဦးရင္ဘတ္ေတြနာလြန္းလို႔ပါ..."
Jen မ်က္ရည္ေလးေတြကို lice သုတ္ေပးရင္း....
"ျပန္ရေအာင္ေနာ္..."
"အိမ္မျပန္ခ်င္ဘူး..."
"ဘာလို႔လဲ...ကေလးရဲ႕ appa ကေမၽွာ္ေနလိမ့္မယ္.."
"အိမ္မွာ..appa တို႔မရွိဘူး...Korea ကိုျပန္သြားၿပီ..."
"ဟုတ္လား...အဆို ဦး..ေနာက္လိုက္ျပန္.."
YOU ARE READING
ျပန္ဆံုခြင့္ေလး...ရွိခဲ့ရင္...
Fanfictionသံေယာဇဥ္ ဆိုတာ ျဖတ္ဖို႔အရမ္းခက္တဲ့ အရာတစ္ခုပါ.... အခ်စ္နဲ႔ သံေယာဇဥ္ ေပါင္းလိုက္ေတာ့.. ျဖတ္ေတာက္လို႔ မရတဲ့ ႏူးညံ့ျခင္းေတြေပါ့....
