BELLA P.O.V.
Ik was op school aan het rond wandelen. Ik had een spring uur.
'Bella!' Riep iemand ineens.
Ik draaide me snel en geschrokken om en zag Alice Cullen naar me toe rennen.
'Euh, ja?' Vroeg ik onzeker.
De Cullens spraken nooit tegen iemand.
'Zal ik je straks na school thuis brengen? Ik heb gehoord van Angela dat je auto voor herstelling in de garage is.' Stelde ze glimlachend voor.
'Euh, ja. is goed, dank je.' Zei ik onzeker.
'Mooi,wacht straks onder de luifel onder me.' Zei ze vrolijk.
Ik knikte en keek nog eens naar haar ogen.
Dat heb ik altijd al raar gevonden.
De oogkleur van de familie Cullen.
Het had een goudgele kleur. Misschien kon ik haar er een keer naar vragen.
Na school stond ik op Alice te wachten onder de luifel en keek eens op mijn gsm. Ik stond hiee nu al tien minuten te wachten.
'Bella.' zei iemand ineens snel.
Ik draaide me snel om en keek verbaasd naar Edward Cullen. een van de twee broers van Alice.
'Euh.' zei ik sprakeloos.
'Alice verontschuldigd zichzelf. ze moest dringend weg, dus had ik voorgesteld om je naar huis te brengen.' legde hij snel uit.
'Ow, euh...' zei ik verbaasd.
'Vind je dat erg?' Vroeg hij onzeker.
'Nee hoor. het is erg vriendelijk dat je me thuis wilt afzetten.' zei ik dankbaar.
Hij knikte dat ik mocht meelopen en ik liep mee naar zijn auto.
Toen we eenmaal van de parking van school af waren sloeg hij het pad door het bos op en reed rustig door.
Dit was de enige weg naar mijn huis, door het bos.
'Mag ik je een vraag stellen?' Vroeg ik verlegen en onzeker.
'Natuurlijk.' zei hij knikkend.
'Je hoeft niet te antwoorden als je niet wilt hoor.' stelde ik hem gerust.
Hij keek me nieuwgierig aan en remde op de berm.
'Je maakt me nieuwsgierig.' zei hij snel.
'Nou, ik vraag me al mang af hoe het komt dat jullie ogen er zo speciaal uit zien.' zei ik onzeker.
Hij grinnikte en glimlachte naar me.
'Het is een speciale soort lens. we hebben een aandoening aan onze ogen. vandaar de lenzen, en door de kleur van onze ogen zelf kijgen ze die vreemde goudgele kleur.' zei hij glimlachend.
Die had ik niet zien aankomen, maar het klonk wel logisch.
'Sorry dat ik eenaar vroeg.' zei ik snel.
'Maakt niet uit hoor, ik vind het niet erg om erover te mraten.' stelde hij me snel gerust.
Ik knikte en keek naar mijn handen.
'Vind je het niet mooi?' Vroeg hij ineens.
'Jawhel hoor, ik vind het best mooi en interessant. ik hou van speciale dingen.' zei ik eerlijk.
Hij keek me glimlachend en dankbaar aan en reed verder.
'Ik vind jouw ogen ook mooi hoor. ze hebben een mooie warme chocolade kleur.' zei hij terwijl hij naaf me glimlachte.
Ik keek hem dankbaar aan en hij knipoogde.
Ik keek blozend naar buiten en zag al wat meer huizen. we waren bijna bij mijn huis.
EDWARD P.O.V.
Ik parkeerde op de oprit van het huis van Bella en zette de motor stil.
'Nog eens bedankt Edward.' zei ze dankbaar.
'Graag gedaan, zal ik je morgen ook naar school brengen?' Stelde ik voor.
'Euh, ja is goed voor mij. als je broers en zussen dat goed vinden natuurlijk.' zei ze knikkend.
'Natuurlijk vinden ze dat goed.' Stelde ik haar gerust.
Ze knikte verlegen en stapte uit.
Ik wachtte tot ze binnen was en vertrok daarna naar huis.
Ik kon log altijd niet geliven dat ik zo goed kon liegen. en ze geloofde me nog ook.
