BELLA P.O.V.
Ik was me aan het klaarmaken in de badkamer en was vrolijk wat aan het zingen.
Edward kon er elk moment zijn om met me mee te gaan naar Seatlle.
Ik betrapte mezelf erop dat ik heel zenuwachtig was. Maar waarom?
Toen de bel ging liep ik als een stoomtrein naar beneden en sprong van de drie laatste treden af.
Eenmaal bij de voordeur deed ik die snel open en daar stond hij dan.
Hij was gewoon de perfectie zelf, en dat wist hij goed genoeg.
'Klaar om te vertrekken?' vrieg hij glimlachend.
Ik knikhe snel en we vertrokken naar Seatlle.
'waarom zo zenuwachtig?' vroeg hij ineens.
Ik keen geschrokken op. Had hij mijn zenuwen door?
'Geen idee.' loog ik snel terwijl ik uit het raam keek zodat hij mijn gezicht niet kon zien.
De weg naar Seatlle duurde niet lang, omdat meneer als een bezetene reed.
EDWARD P.O.V.
We waren in de meubelwinkel wat zzn het rondwandelen en keken goed rond.
We stonden bij de kinderafdeling.
Ze bekeek een gebroken wit bedje glimlachend aan.
Was ze haar kinderkamer al aan het bedenken?
Ik grinnikte toen ze het goed bekeek en maakte ren grapje.
'Ik denk dat je daar net niet meer inpast.' zei ik knipogend.
Ze grinnikte en schudde haar hoofd.
'Grapas.' zei ze terwijl ze me een zachte duw gaf.
Ik grinniktr en stak mijn arm uit.
Ze stak de hare er snel door en we liepen verder.
Dat was mijn plan. Elke dag een stapje verder.
We stonden nu bij de volwassene en ze keek nieuwsgierig rond.
'Kun je iets vinden?' vroeg ik toen ze prijzen bekeek.
'Niet echt, het is net niet wat ik zoek.' zei ze teleurgesteld.
Ik zag een verkoopster en keek naar Bella.
'Ik ben zo terug.' zei ik glimlachend.
Ze knikte en ik liep naar de verkoopster.
'Goedenmorgen mevrouw.' zei ik beleefd.
Ze keek op en haar verveel gezicht werd helemaal helder.
Ze keek me aan met een rare blik en ik wijgerde om in haar gedachten te kijken.
'Mijn vriendin zoekt een nieuw meubelair voor in haar kamer. Maar we vinden niet echt iets, hebt u hier iets van de nieuwste collectie?' vroeg ik zo lief mogelijk.
Ze bekeek Bella eens jaloers en deed teken dat we mochten meekomen.
'Kom je Bella?' vroeg ik snel.
Ze keek verbaasd op en liep achter ons aan.
We liepen een aparte ruimte binnen en de vrouw deed teken dat we rond mochten kijken.
Zodra Bella alle meubels zag nam ee mijn arm vrolijk vast en ik keek glimlachend aan.
Ze was zo vrolijk vandaag.
'Jullie zijn een schattig koppel.' zei de verkoopster ineens.
Bella keek geschrokken op en ik keek de vrouw dankbaar aan.
Ee vertrok en Bella ging blozend rindkijken.
Na een uur had ze van alles gevonden en kwam ze naar me toe met het lijstje.
'Ik moet alleen nog die groter doos van mjjn bed pakken, kun je me helpen?' vroeg ze hoopvol.
'Natuurlijk.' zei ik glimlachend.
Ik liem naat het reket de dozen en tilde hem probleemloos op.
Ze bekeek me verwonderd en ik legde hem in de kar.
'Ik wist niet dat je zo sterk was.' zei ze snel.
Ik lachte zacjt en knipoogde.
We liepen samen naar de kassa en ze keek zo vrolijk.
Als een klein kindje dat net een ijsje had gekrege.
'Nog eens dankje dat je mee ging.' zei ze voor de zoveelste keer.
'Bella, stop met me te bedanken. Het is heel graag gedaan. En je weet als er iets is dat je altijd bij me terecht kunt. Met eender wat.' zei ik zacht en geruststellend.
Ze keek me blozend aan en de kassierster keek ons de hele tijd aan.
'Jullie zijn een heel schattig koppel hoor, maar er staan nog klanten te wachten hoor.' zei ze snel.
Bella keek verlegen en rekende snel af.
