Elf Prensesi Edia

Açığa Çıkan Tüm Gerçekler

Kulaklarım çınlıyor, beynim uyuşmuşcasına ağrıyordu. Gözlerimi açmayı başardım ve bir odada olduğumu fark ettim, altın renginde yatak örtüleri ince kumaş perdeler odadan içeri narince süzülen güneş ışığı. Bana ne olduğunu hatırlamaya çalışsamda başarısız oluyordum beynim bir türlü geçmişe gitmiyordu tek hissettiğim şey kalbimin yanmasıydı, adeta kalbim içimde kül oluyordu. Yataktan hafifce kalktım ve yanımdaki komidinin üzerinde duran suyu fark ettim buna çok ihtiyacım vardı içebildiğin kadar çok şu içtikten sonra ayaklandım ve karnımın gürültüsünü duydum ben açım besle beni diye haykırıyordu. Odadan çıkmak için yavaş adımlarla kapıya yöneldim. Kapı kolunu tutup çektiğimde önümde iki asker duruyordu birisi ; "koş haber et uyandı" dedi, sevinçle diyeri de koşarak koridorda gözden kaybolu verdi. "Nerdeyim ve bana ne oldu?" Diye sordum tırsakca, "sakin ol burası krallık ve sana ne olduğunu birazdan öğreniceksin" dedi asker. Koridorun sonuna baktığımda bana doğru koşan çok sayında insan gördüm. Ve birden hepsi dona kaldı, bu da ne be diye geçirirken içimden kral elroy u gördüm bana doğru geldi ve " sakin ol sadece güçlerini kullanmayı bilmiyorsun ve buda senin yeteneklerinden biri derin bir nefes al ve ver " dedi. Dediklerini yaptığımda donan insanlar hareketlendi ve hepsi bana gelip mutlulukla hep bir ağızdan " daha iyimisin ,aman tanrım , rengin solmuş ,kesin açıkmıştır" diye söylenmeye başladılar arkadan gelen sese kadar " yeter daha yeni geldi kendine, biraz uzaklaşın ve onu rahat bırakın" bu ses prens edhem 'ın sesiydi döndüm ve koşarak ona sarıldım, koları bir sarmaşık gibi beni doladı ve ayrıldık
" aramıza dönmen ne güzel " dedi sakince yarım gülümsedi ve " bana ne olduğunu bilmiyorum " dedim. Edhem "sakin ol biraz yemek yedikten sonra Her Şeyi anlatıcam" diyerek beni gine geçiştirdi. Koridorda yürüdük ve mütevazı bir masayla karşılaştık üstü donatılmıştı muhtemelen herşeyden biraz olsun vardı, kral elroy masanın başına oturdu ve birden bana baktı içim ürpermişti. Kafamda bir ses belirdi
"Gelsene otur ve yemeğini ye " dedi ses kral bana göz kırptı ve onun marifeti olduğunu anlayıp rahatladım. Masaya yavaş adımlar ile yaklaşıp oturduk. Önümdeki tabak donatıldı ve hepsini hızlıca yemeye başladım. Kafam çok karışıktı azımdaki somon u çiğneyip yuttuktan sonra bir kez daha bu soruyu sormaya karar verdim " bana ne oldu" kral ağzındaki şarabı püskürdü ve bana baktı edhem yutkundu ve boğazını temizledi. " edea bak bunu yemekten son.." sözünü kestim ve tekrar sordum sinirle " edhem bana ne oldu?!! " kral bana döndü ve azını kücük bir peçiteyle temizleyerek " bak güzel kızım krallığımız bir trajedi yaşadı ve sen bundan büyük bir şekilde etkilendin ba- ban yağni baban" hemen ayağa kalktım benle beraber herkez ayağa kalktı ve babama olan herşey aklıma birden geri geldi gözümden bir yaş sürüldü ve salondan hızlıca çıktım koştum, koştum, koşa bildiğim kadar koştum ve atım güneşi gördüm tek hareketle üstüne atladım ve evimin olduğu bölgeye girdim. Kapının önüne vardığımda sesiz ce içeri girdim babamın odasına doğru yürüdüm ve hiç dokunulmamış eşyaları gördüm üstünü aldım ve içime çekerek kokladım içimdeki ateş git gide harlanıyor içimdeki hırs git gide ortaya çıkıyordu. Babamın dolabındaki çekmeceyi açmaya ve yanıma ondan kalan bir şeyi almaya karar verdim, çekmeceyi çektiğimde yere düştü ançak bu kadar güçlü çekmemiştim bile çekmeceyi kaldırıp yerine takacak iken elime altında olan birşey geldi. Çekmeceyi ters çevirdim ve bir defter buldum üstünde edea yazıyordu, yatağa döğrü yürüdüm ve defteri olabildiğim kadar sakince açtım, defterde;

( Güzel kızım edea ben senin öz annenim ve bu defteri senin için yazıyorum bir gün bu defteri okuman dileğiyle, ben kraliçe gliondel şu anda yaşıyorsam muhtemelen beni tanıyorsundur. )

Kapağını hızlıca kapattım ve derin bir nefes aldım

- bune be ne oluyor ne saçmalıyor bu defter. Diye söylenmeye başladım kendi kendime
- oku edea bu kitap babamdaysa bir şekilde gerçeklik payı vardır hadi kızım. Diye kendimi gazlaya kitabın kapağını geri açtım.

( güzel kızım aklında olan soruların hepsini biliyorum muhtemelen neden seni bıraktığımızı merak ediyorsun ben sana bunların herbirini anlatacağım, orklar her yerde ve biz çok güçsüz durumdayız sen kimsede olmayan güçlere sahipsin hemde kimsede bir canlıya can verip bir canlının canını alabilir aklının hayalinin almayacağı şeyler yapabilirsin zamanı durdurabilir hızlandırabilirsin sen yenilmezsin ve eğer seni bırakmasak krallıktaki herkezin bunu duymasıyla kralığın dışında da dahil bu duyulurdu ve seni almak için herşeyi yaparlardı baban kral ellroy ve emin ol seni korumak için herşeyi yapacaktır. Eğer bizi afede bilirsen lütfen yanımıza gel ve baban ve ben sana her şeyi anlatalım lütfen bizi affet bunların hepsi senin için

Sevgiler ile gliondel )

Gözümden akan yaş ile defteri kapattım kendime gelmek için derin nefesler alıp verdim. Fakat nafile kafamı toparladım ve ayaklardım odadan babamın hep taşıdığı mendili aldım ve cebime attım. Bana bir plan lazımdı zor olacak bir yoldan geçecektim fakat olmazsa kendimi asla afetmiyecektimde. Oturdum ve akşama kadar bir plan kurdum bile : öncelikle krallığa gidecektim ve öz babam ile konuşacaktım gerçekleri öğrenecektim, sonra kralıkta güçlerimi kullanmayı öğrenecektim bunu babamın öğretmesi gerekiyordu çünkü bana en yakın gücü olan oydu sonrasında kralıktan ayrılarak ork denen şeyleri bulacak ve hepsinin kafasını ezecektim işte buydu planım buydu. Atima bindim ve kralığa doğru ilerlemeye başladım yolda giderken kızları gordüm hepsi şok oldu ve üzerime atladılar atımdan düstüm ama en mutlu hissettiğim zaman işte tam bu zamandı hepsi bana sarıldı uzuunca konuştuk kimseye planımdan bahsetmedim ve bana 3 aydır baygın olduğumu söylediler şok olmuşum ne yani 3 ay da neydi bunları düşünecek vaktimin olmadığını tekrarlayıp durdum kızların yanından ayrıldığında ise krallığa varmıştım. Kral ellroy un yanına gittim ve krallıktaki herkezin telaşa kapıldığını fark ettim hepsi beni ariyormuş meğersem kralın odasına gitmek için muhafizlardan yardım aldım ve kapıyı açarak içeri daldım.
Ellroy bana döndü ve sadece derin derin gözlerime baktı.
- bana gerçeği ne zaman söylemeyi planlıyordun? Diye sordum usulca.

- Sen herşeyi öğrendin mi ama nasıl diye sordu şaşkınlıkla.

Arkamda sakladığım defteri çıkardım ve ona uzattım, gözleri doldu ve bir damla yanağından süzüldü.

- güzel kızım eğer bu kitabı okuduysan her şeyi biliyor olmalısın. Dedi

-hayır bilmiyorum baba ama öğrenmek istiyorum ve sana ihtiyacım var. Dedim ve göz yaslarımı tutamayıp üzerine atladım sarıla bildiğim kadar sıkı sarıldım aynı şekilde o da bana. Herşeyi anlattı ve bana eğitim vermeyi kabul etti. Mutluydum herşey çok ufakta olsa yerine oturuyordu sanki ki o ağna kadar, kapıda birinin bizi dinlediğini fark ettim ve hızla zamanı dondurdum kapıya yürüdüm yürüdüm ve sakince kapıyı açtım...

*evert uzun zamandır yazmıyordum bölüm farkındayım ancak bu kadar kitabın ilerlediği hakkında hiçbir fikirim yoktu gerçekten sizlerden çok özür diliyorum bundan sonra eğer herhangi bir sorun olmaz isr her zaman yeni bölüm atıcam*

Bölüme oy verirseniz beni çok ama çoook mutlu edersiniz umarım bu soğuk günlerde ailenizde sizde salıklısınızdır. Lütfen mümkün olduğunca evde kalalım hepinizi seviyor sağlık sıhhat diliyorum sevgilerimle...♥️♥️♥️