Yngrid and her parents went to the province. In the middle of their trip, two black vans blocked their way. Her parents died as the armed men interrupted them.
To escape and save her life, she ran into the forest.
She thought that it was her end. Sh...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
WAKAS
I was walking in the middle of the forest when I heard a woman's voice.
"P-Please t-tulungan n-niyo a-ako ma-maawa kayo!"
Is it just my imagination?
Kinagat ko ang ibabang labi ko bago sundan ang boses na 'yon. Oh fuck! What if it's an engkantada and she's trying to seduce me? Wtf.
"Nasan na ba 'yon?" I whispered.
Napatigil ako sa paglakad ng may makita akong babae na nakahiga sa lupa. Anong trip 'yan?
Lumapit ako sa kaniya, kinabahan pa ako dahil baka aswang siya. Napatitig ako sa mukha niya, bahagyang dumidilat ang mata niya at inaanig ako.
She's beautiful. Kahit puno siya ng sugat at putok ang labi niya.
Itinaas niya ang kaniyang kamay upang abutin ako kaya hinawakan ko 'yon. Damn! She has a soft hand.
"I'm here. You'll be okay. You can sleep now."
Kung normal na araw lang ay wala akong pake, pero iba sa kaniya. Hindi ko alam bakit inuwi ko siya sa bahay ng magulang ko. Inalagaan ko siya habang wala siyang malay at ginamot ang mga sugat niya.
Thrice a year, umuuwi ako rito pero sa gubat ako dumaan. Bukod sa ayoko ng halungkatin pa ang nakaraan ay mas gusto ko sa gubat dumaan. Mas may thrill kaysa sa bubuksan ko ang gate.
I want to forget my past but I don't want to forget the people I met in the past. Gusto ko makalimutan ang sakit pero hindi ang mga taong nagbigay ng sakit na iyon.
Tandang-tanda ko pa noong bata ako, namatay ang mommy ko sa sakit at sakit binunton ni daddy ang galit. Binubugbug niya ako.
The scars on my back are the proof of my dark past.
Nilalatigo, hinihiwa at pinapaso ako ng sigarilyo ng daddy ko no'n. Nabaliw siya at halos patayin niya ako, pero isang araw nagising na lang ako na nagbigti na siya.
Naiwan ako mag-isa.
From that day, I blamed myself for everything. Kasalanan ko kung bakit nawala ang magulang ko. Hindi ko kinaya iyon sa murang edad ko, dumating ang ninong ko at sinama ako sa ibang bansa.
Natuto akong bumarkada, sa edad kong kinse ay nakatikim na ako ng droga, alak at kung ano-ano pang bisyo.
Laman ako ng kulungan dahil lagi akong napapa-away. Ilang beses akong na kick-out sa school.
Hanggang napagdesisyon ng Ninong ko na ipa-rehab ako. I got mad, I thought I'm normal. I'm fine but I was wrong. I suffered from a traumatic experience.
Dinala ko iyon hanggang tumanda ako, hindi ko alam na nakakasakit na ako ng ibang tao.
