Ayağıma Bastın!! ~Tamamlandı~

31.bölüm

Sabah uyandığım da yine Yalçın'ın yanındaydım. Bana sımsıkı sarılmış ve mışıl mışıl uyuyordu. Ona baktım ve pikeyi ağzıma kadar çekip utangaç bir şekilde kıkırdadım. O da uyandı ve bana bakıp gülerek günaydın dedi. Biraz kıpırdamayı denediğimde saplanan sancıyla inledim. Çok kötüydüm.

"Yeliz iyi misin neyin var."dedi belki ağrı kesici işe yarardı.

"Bişeyim yok sadece bana ağrı kesici getirir misin."

"Tamam hemen getiriyorum."

Hemen kalkıp odadan çıktı. Bi kaç dakika sonra elinde su ve hapla birlikte geldi. Hemen içtim. Yavaşca Yalçın'ın yardımıyla kalktım ve lavaboya gittim. Elimi yüzümü yıkayıp çıktım. Yatağa tekrar uzandım ve yan döndüm. Dönmemle birlikte çarşaftaki lekeyi gördüm. Tamamıyla ve herşeyimle onunum diye geçirdim içimden. Gözlerimi kapadım ve biraz dinlendim. 10 15 dakika sonra aşşağıdan sesler gelmeye başladı. Yavaş yavaş aşşağıya inip mutfağa baktığımda. Kahvaltı hazırlıyordu bize.

"Ya senin kalbini yerim adam"

Şaşkın şaşkın bakarak bana döndü. Sonra masum masum gülerek 'süpriiizzz' dedi.
Ben iptal. Sonrasında birlikte oturup kahvaltımızı ettik.

1 hafta sonra
Evde oturmuş televizyonun karşısında kanal kanal geziniyordum. Yarışma dün yapılmıştı. Kazanan bizdik ve bi üst seviyeye çıkmıştık. Ama çok çalışmış ve gayret göstermiştik.
Otururken bi anda midem bulandı. Bir öğürmeyle birlikte anında ayaklandım. İkinci bi öğürmeyle tuvalete koştum ve kusmaya başladım. Midemi mi bozdum ben ya acaba bittiğinde sifonu çekip yan tarafa oturdum ayağa kalkıp içeriye gittim tekrar oturdum yerime. Aklıma düşen düşünceyle gözlerim fal taşı gibi açıldı ve çığlık atmamak için kendimi zor tuttum. Sevinsem mi üzülsem mi bilemedim. Hiç vakit kaybetmeden hızlıca odama gidip üstümü giydim ve dışarıya çıkıp eczaneye doğru yol aldım.  İçeriye girdiğimde eczaneci allahtan kadındı

"Şey ben hamilelik testi alacaktım"dedim hafif sessizce

"Peki"dedi ve uzattı.

"Teşekkürler" deyip çıktım.

Şu an test elim de çift çizgiyle bakışıp duruyorduk. Ben ne yapacağımı bilemez halde şoklar içindeydim ve bi an önce Deniz'in eve gelmesini bekliyordum. Ya da Yalçın'a söylesem daha mı iyi tepkisi ne olur.
Telefonumu aramaya başladım bulduğum da Yalçın'ı aradım

"Sevgilim"diyerek açtı telefonu

"Nasılsın canım"

"İyiyim sen nasılsın"

"Ben-ben iyi miyim kötü müyüm hiç bilmiyorum"

"Niye ne oldu neyin var Yeliz"

"Sanırım bize gelsen daha iyi anlarsın"

"Tamam-tamam hemen geliyorum 10 dakika içinde ordayım"

"Tamam bekliyorum"

Telefonu kapattıktan sonra elim de çubuk beklemeye başladım. Kalbim çok hızlı atıyordu. Düşüncelere dalmaktan zamanın nasıl geçtiğini anlamadım. Ve zilin sesiyle kendime geldim. Kapıyı açmak için ayağa kalktığımda başım döndü. Kendimi toparlayıp kapıyı açtım. Bana sarıldı ilk sonrasında benimle birlikte içeriye girdi.

"Yeliz ne olduğunu anlatacak mısın artık meraklandırma beni"

"Bak"deyip çubuğu gösterdim. Hafif bi tebessüm vardı yüzümde. Çubuğu gördüğünde kaşları çatıldı sonra bana bakıp tekrar çubuğa baktı.

"B-bu ne?"

"Hamileyim"dedim yüzümde ki tebessüm büyürken.

"Ne?" Dedi gözleri kocaman açılmış bi şekilde.

"Sevinmedin mi?"dedim korktuğumu bariz belli ederek.

"H-hayır yani evet Yeliz sen ne diyosun buna sevinilmez mi?"

Ayağa kalkıp beni kucağına alarak bir kaç tur döndürdü etrafında. Yanaklarımı,boynumu,saçımı bi defa öpüp bi tane aşk sözcükleri söylüyordu.

"Benim bi tanem anne mi olucak"

"Evet ve sende baba olucaksın"dedim. Gözlerime dikkatle baktı ve sonra gözleri doldu. Sımsıkı sarılıp seni seviyorum' diye fısıldadı.