Μετά από την κουβέντα της με την Σελένα πήγε κατευθείαν να βρει τον Ίθαν. Μπορεί εκείνος να μπορούσε να κάνει κάτι η έστω να προσπαθούσε. Ήταν επίσης αρχικός και είχε τις ικανότητες να το κάνει αν μπορούσε.
<<Έσβησε την μνήμη της...Γαμώτο...Κάτι θα μπορούσαμε να μάθουμε>>
<<Δεν μπορείς να κάνεις κάτι έτσι;>>
<<Όχι...δεν μπορώ>>
Για λίγο δεν μίλησε κανείς από τους δύο...Ήθελε να τον ρωτήσει πολλά αλλά ήξερε πως δεν θα έπαιρνε απάντηση. Αλλά δεν μπορούσε να κρατηθεί. Ήθελε να μάθει.
<<Ίθαν;>>ρώτησε διστακτικά.
<<Ναι;>>της είπε αυτός και την κοίταξε στα μάτια.
<<Μπορώ να σε ρωτήσω κάτι; Αλλά θέλω να μου πεις την αλήθεια>>
<<Τι συμβαίνει;>>
<<Γιατί η Κλερ είναι τόσο θυμωμένη μαζί σας; Τι έχει γίνει; Γιατί όλο αυτό δεν έγινε επειδή την είχατε φυλακισμένη>>
<<Τι ψάχνεις τώρα Κίρα; Δεν την ξέρεις την Κλερ.. Το παραμικρό που θα γίνει διαφορετικά από ότι είχε σχεδιάσει την ξεσηκώνει>>
<<Επειδή την ξέρω ρωτάω... Ας μην κοροϊδευόμαστε Ίθαν... Σκότωσε τον Έιντεν... Έτσι νομίζει τουλάχιστον... Ξέρουμε πολύ καλά πως τον ήθελε κοντά της...>>
<<Άκου...μην τα σκαλίζεις...καλύτερα έτσι... Σε προστατεύει γι' αυτό δεν σου λέει τίποτα>>
<<Άρα κάτι τρέχει... γιατί δεν μου λες;>> του είπε με παράπονο.
<<Κορίτσι μου τι ψάχνεις τώρα; Άσε τα πράγματα όπως είναι... Δεν χρειάζεται να μπλεχτού κι άλλο>>
Δεν προσπάθησε άλλο... Ήξερε ότι δεν θα της έλεγε όσο και αν προσπαθούσε. Δεν είχε κάτι άλλο να κάνει εκεί. Γύρισε την πλάτη της για να φύγει αλλά εκείνος την σταμάτησε.
<<Περίμενε... που πας;>> είπε και την έπιασε απαλά από το μπράτσο.
<<Φεύγω... Δεν έχω κάτι άλλο να κάνω εδώ>> του είπε ήρεμα κοιτάζοντας τον στα μάτια.
<<Κίρα.....>>
<<Μην πεις τίποτα... Δεν χρειάζεται... δεν θέλω να σε βάλω να τσακωθείς με τον Έιντεν επειδή εγώ είμαι περίεργη>>
Δεν της απάντησε και απλά την πλησίασε λίγο περισσότερο. Ένιωθε τους παλμούς τις καρδιάς της να ανεβαίνουν.
YOU ARE READING
Alone In The Dark
Paranormal«Φοβάσαι;» Την ρώτησε με την βαριά αλλά ταυτόχρονα τόσο γοητευτική φωνή του. «Όχι» απάντησε εκείνη μονολεκτικά χωρις να σκεφτεί καλά την απάντηση που έδωσε. «Κι όμως φοβάσαι» της είπε και την πλησίασε λίγο περισσότερο «Μπορώ να ακούσω τους χτύπους...