<<Και εγώ χαίρομαι που σε βλέπω μαμά>> της είπε η Μόλι και η Κλερ της χαμογέλασε πλατιά.
Φυσικά και η Μόλι είχε σκεφτεί να προμηθευτεί σακουλάκια με αιμά και ήταν ότι χρειαζόταν η Κλερ εκείνη την στιγμή για να συνέλθει και να γίνει όπως πριν. Αφού ανέκτησε πλήρως τις δυνάμεις της ίσιωσε το κορμί της και το βλέμμα της στράφηκε στην αγαπημένη της Μόλι.
<<Πως με βρήκες;>> την ρώτησε και ένιωθε πολύ περήφανη για εκείνη που τα είχε καταφέρει.
<<Δεν ήταν εύκολο... χρειάστηκε να κάνω πολλά για να φτάσω μέχρι εδώ>> της απάντησε και η Κλερ είδε μια αλλαγή στο βλέμμα της αλλά δεν στάθηκε παραπάνω σε αυτό.
<<Πάμε να φύγουμε από εδώ... ανα πάσα στιγμή μπορεί να έρθει κάποιος>> είπε η Κλερ βιαστικά και τη πήρε και έφυγαν από εκεί με προορισμό το σπίτι της που ήξερε ότι ήταν το πιο ασφαλές μέρος για να πάει αυτή την στιγμή.
<<Τι ακαταστασία είναι αυτή εδώ μέσα; Δεν θυμάμαι να τα είχα αφήσει έτσι>> είπε η Κλερ όταν μπήκα στο σπίτι της μετά από καιρό.
<<Εγώ τα έκανα... θα συμμαζέψω>> απάντησε πρόθυμα η Μόλι.
<<Έψαχνες κάτι;>>
<<Ναι...ακόμα ψάχνω>>
<<Και τι είναι αυτό που ψάχνεις Μόλι;>> θέλησε να μάθει η Κλερ.
<<Απαντήσεις... μαμά>> της είπε τονίζοντας την τελευταία λέξη της.
Δεν την αποκαλούσε πολύ συχνά μαμά αλλά όταν το έκανε η Κλερ ήξερε ότι η κουβέντα πήγαινε στο σοβαρό.
<<Και μπορώ εγώ να σου δώσω αυτές τις απαντήσεις;>> την ρώτησε πρόθυμα.
<<Βασικά μόνο εσύ μπορείς>> της απάντησε η Μόλι και κάθισε στον καναπέ περιμένοντας την να κάνει το ίδιο.
Η Κλερ έκατσε κοντά της αρκετά σκεπτική σχετικά με την κουβέντα άκου θα ακολουθούσε.
<<Σε ακούω... Τι θες να μάθεις;>>
<<Ξέρεις όσο απουσίαζες συνάντησα την Ρόζι>> ξεκίνησε να λέει η Μόλι και στο άκουσμα αυτού του ονόματος τα μάτια της Κλερ άνοιξαν απότομα.
<<Που την είδες την Ρόζι; Έχω να την δω χρόνια>> είπε η Κλερ προσπαθώντας να κρύψει τον πανικό της.
<<Ναι και εγώ... βασικά εγώ έχω να την δω από τότε που μου είπες εσύ να μην την ξανά πλησιάσω χωρίς ποτέ να μου πεις το γιατί>>
أنت تقرأ
Alone In The Dark
خارق للطبيعة«Φοβάσαι;» Την ρώτησε με την βαριά αλλά ταυτόχρονα τόσο γοητευτική φωνή του. «Όχι» απάντησε εκείνη μονολεκτικά χωρις να σκεφτεί καλά την απάντηση που έδωσε. «Κι όμως φοβάσαι» της είπε και την πλησίασε λίγο περισσότερο «Μπορώ να ακούσω τους χτύπους...
