Kendisini yalnız ve kötü hissediyordu Ceren.Her zaman ki gibi odasında tek başınaydı.Alt kattan annesinin bağırdığını duymayıp dışarıyı izliyordu,meraklı gözlerle.Birden Poyraz'ın evlerine doğru geldiğini fark etti.
Poyraz,Ceren'in tek dostuydu.Mutlu olduğunda,canı yandığında,kendini kötü hissettiğinde hep birlikte olurlardı.Poyraz,esmer tenli,kahverengi iri gözleri ve 1.70 boylarında olan bir gençti.Kızların favorisiydi.Bir kere sesi çok güzeldi.Bir kahkahasıyla kızların dikkatini üstüne çekebilirdi.Ceren de esmer tenli ve kahverengi gözlüydü.1.65 boylarında oldukça tatlı,sevimli ve sempatik bir kızdı.
Ceren'in annesi kapıyı açmıştı Poyraz'a.Poyraz yine o tatlı gülüşüyle sırıtarak;
-Merhaba Meltem abla dedikten hemen sonra, her zaman olduğu gibi bugün de çok şıksınız deyip,Ceren'in evde olup olmadığını sordu.Annesi gülümseyerek;
-Evde Poyraz'cım.Geç içeri deyip eliyle içeriye gelmesini gösterdi.
Poyraz hemen lafa dalarak ''Aslında ben Ceren'i akşam dışarıya çıkarmak için sizden izin istemeye gelmiştim' dedi.Meltem Hanım vakit kaybetmeden;
-Yemekten sonra gidebilirsiniz dedi ve mutfağın yolunu tuttu.Poyraz mutlu bir şekilde Ceren'in odasına doğru giderken,Ceren aynı şekilde dışarıya bakıyordu.Poyraz,Cereni öyle görünce yanına yaklaştı ve her zaman ki gibi yanağına masum bir öpücük kondurup''Nasılsın Esmerim?'' dedi.
Ceren bir anda Poyraz'a dönüp sarıldı.Hafiften gözleri dolmuştu.Ceren'in aslında paylaşmak istediği çok şey vardı ama sadece 'İyii' diyebildi.
-Neyin var Ceren.Neden moralin bozuk?
-Bir şeyim yok canım deyip,yatağa attı kendini.Poyraz'da yatağın ucuna oturmuştu.Poyraz,Ceren'e bakıyordu.Ceren ise tavana.Birden Ceren;
''BEN ARTIK SEVİLMEK İSTİYORUM.SADECE DEĞER VEREN TARAF OLMAK İSTEMİYORUM.'' demişti
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BELKİ BİR GÜN
RomanceSevip,sevilmeyen bir çok insana sabretmesi,beklemesi gerektiğini ve o gerçek,doğru olan aşkın gelip kendisini bulduğunu anlatan bir kitap.
