BELKİ BİR GÜN

İtiraf

Ceren,arka bahçeye geçtiğinde Emre çoktan gelmişti.

''Bakıyorum da birileri benden önce gelmiş.''

''Moralini bozan olayı öğrenmek istiyorum.''

Ceren,Emre'nin yanına oturup  yaptıklarını ve ondan sakladığını anlattı.Emre ne kadar teselli etse de Ceren hala ona sinirliydi.Emre uygun bır zaman bekliyordu konuşmak için.Hava kararmıştı.Derin bir sessizlik oldu.Ceren gitmek için ayağa kalktı.

''Ben artık gitsem iyi olacak Emre.'' Birden ayağa kalktı Emre.Ceren'in karşısına geçip gözlerine bakarak..

''Ceren hiç sözümü kesmeden beni dinle.Uzun zamandır bu anı bekliyorum.''

Ceren şaşırmıştı.Ne diyeceğini merak ediyordu.Bunları düşünürken,Emre ellerini tuttu.

''Ceren ben senden çok hoşlanıyorum.'' 

Emre nihayet söylemişti.Ceren'in ellerini tutuyordu.Biraz daha yakınlaşıp eliyle yüzünü ve saçlarını okşayarak ''çok güzelsin Ceren.''diyebilmişti.Aslında Ceren de Emreyi çok beğeniyordu ama bunu beklemiyordu.Dudaklarına yaklaşan Emre'yi durdurmaya çalışmadı bile.Emre,Ceren'in dudaklarını öpüyordu.Beline sarılmıştı.

CEREN

Ne yapıyorsun Ceren.Öpmesine izin verme bari veriyorsun karşılık vermesene.Ama çok güzel öpüyordu hayvan.Kaslı kollarıyla ,incecik belimi sarmıştı.Emre biraz daha böyle öpmeye devam edersen seni yiyeceğim..

EMRE

Karşılık verdi Ceren.İnanamıyorum.Boynuma da sarılmıştı ve hala devam ediyordu öpmeye.Ben bu kızdan hoşlanmıyayım da kimden hoşlanayım.

Yavaşça ayrıldıklarında hala sarılıyorlardı.Ceren ''Artık gitmem gerek''diyebildi sessizce.

''Yarın sabah okula birlikte gidelim prenses'' diye karşılık verdi Emre.Yanağından masumca öptü.Ceren gitmek ve gitmemek arasında tereddüt etti.Tam eve gitmek için kafasını çevirmişti ki,Poyrazı görmüş gibi olmuştu.Karanlıktı ve tam göremiyordu.Emre'nin yanından ayrıldı,o tarafa doğru yürüyordu.Ama hiç kimse yoktu.Yanlış görmüşümdür diye düşünerek eve girdi.Yatağına uzanır uzanmaz aklına Emre geldi.Şimdi biz neyizz??