Zor Aşk||YapBar [TAMAMLANDI]

15.bölüm🖤

"Su... fenalaşmış çabuk gel lütfen" daha sonra telefonu yüzüme kapattı bi 15 saniye geçirdiğim şok sonunda kendime gelip hemen üstüme bişiler geçirip evden çıktım bir taksi çevirip hastaneye gitmesini söyledim..

Hastanenin kapısının önüne geldim daha sonra hemen içeri girip su yun odasını buldum yoktu! Koşarak barış geldi ve beni yoğun bakımın olduğu yere getirdi

Tam tamına 3 saat 24 dk olmuştu saat 04:50 idi ve hiç birimizin gözüne zerre uyku girmemişti biz derken ben duru can berk ve barış bekliyorduk bekliyorduk (bu paragrafın sonuna kadar gözünüzde canlandırın lütfen) barış yoğun bakım kapısının önüne çökmüştü gözleri şişmiş ve kızarmış dudakları kurumuştu bi yandanda sayıklıyordu "gitme benim güçlü kızım gitme.." diyordu yanına çömeldim "barış.." lütfen "gitmiycekki gitmiycek biliyorum ben o bırakıp gitmez abisini.." içerden doktor çıktı hepimiz bir hışımla ayağa kalktık doktor konuşmaya başladı "vücudu çok yorulmuş çökmüş buna dayanabilirmi bilmiyoruz her an her şeye hazırlıklı olun.." barış daha da yıkıldı dolu olan gözleri daha da doldu "peki görebilirmiyiz" dedim "en fazla 2 kişi girebilir" barışla ben girecektik barış girdi bende kantinden ona su alıp gelecektim
Barış'tan
Üstüme gerekli şeyleri giyip içeriye girdim yüzü bembeyaz olmuş o pesbembe dudaklarının rengide solmuştu yanına çömeldim "su.. abicim hadi kalk uyan bak ben sensiz korkuyorum sende bensiz korkarsın orda... biliyorum.. ben seni böyle görmeye dayanamıyorum ki.. lütfen uyan.." içeri yaprak girdi
Yaprak'tan
İçeri girdim barış su nun elini tutmuş ona bişeyler söylüyordu ben içeri girince bana döndü yanına gittim elimi omzuna koydum uzun süre ikimizde su ya baktık daha sonra bir ses geldi o ses... barış makinaya baktı düz çizgiydi bağırmaya başladı "doktor yokmu?!" Sonra doktorlar geldi ve gerekli müdahaleleri yaptılar fakat her şey içi çok geçti..
Su yu morga kaldırdılat bizde yanına gittik barış ben duru... sonra yüzünü açtılar gencecikti su bu hastalık yüzünden şu yaşta ölmüştü o kadar çaresizdik ki şu an hepimiz o kadar güçsüzdük ki.. barş su yun yüzünü inceledi ağlamaya başladı sesizce hıçkırıkları duyulmasın istiyordu fakat az da olsa duyuluyordu duru "barış.." dedi hüzünlü sesiyle sonra barış hemen lafını böldü "şşşş..şşşşşş.. sesiz olun derin bir uykuya daldı sadece.. ve asla uyanmıycak ama siz yinede sesiz olun olurmu?" Dedi barış cümlesi içime bir ateş düşürmüştü ve adeta cayır cayır yanıyordu içim..
(Gözünüzde canlandırmayı bırakabilirsiniz)

Barış'tan
8 mayıs 2010 annem öldü 12 nisan 2011 babam öldü... Ve şimdi 6 aralık 2019 saat 05:13 can parçam kardeşim öldü ben daha ne yaşayabilrdim ki daha doğrusu neden yaşayayayım ki.. anlamı yok hayatın
Hastaneden öylece çıkıp deniz kıyısına doğru ilerledim..

Hellöööğ! Bebetolarım nasılsınız? Aman iyi olun duygusal bölümm yazdım yine bu hikayede bu 2. Sad sahne sanırım cidden benim bile canım yandı.. Önceden beni okuyan arkadaşlarım bilir sad bölümlerde ağlatırım (siz ağlamayabilirsin duygusallığınıza göre değişir tabi,) neyseeee iyi okumalar 💕