Barış bana baktı bense ordan ayrıldım. Sadece ağlayarak lavoboya gittim. Aynaya baktım ilk defa başka biri için ağlıyordum. Kısa sürede kalbimin bu kadar hızlı atmasını sağlayan o adam için hemde... eski düşmanım yeni aşkım için.. Ben onu ne kadar sevsemde olmazdı, o siyah ben beyaz dı. Bizden hiç bişey olmazdı. Hemde bizimkilerde istemezdi ki böyle olsun. Ama aşktı işte bu. Ah aptal kalbim bir kere bile sözümü dinlemiyor ki. Aşık olacak başka birini bulamayıp düşmanıma mı aşık oldum şimdi ben..
Barış'tan
Yaprağa olan aşkımı açıklayamazdım... yapamazdım ki bunu yaparsam Duru küser konuşmazdı benle.. daha doğrusu o bana arkadaş gözüyle bakmıyordu. Durunun yanına gittim Can ve Berk te ordaydı bana baktılar. Derin bir nefes aldım. "Duru.." umutla parlayan mavi gözleri benim yüreğimi burkmuştu. Sanki evet gel sevgili olalım diyeceğimi zannediyordu. Ama yapabilirmiyim bilmiyordum. Onu üzmeye kıyamazdım ki ben. O ağlasın istemem, gözlerinin dolmasını bile istemem. Benim küçük kızım ın üzülmesine kıyamam. Belki onun içindeki bir hevesti. Bu heves gelip geçedebilirdi. Bunu anlamanın da tek yolu vardı. Ama korkuyordum.. ya bana daha çok bağlanırsa, ben o zaman ne yapardım ki.. Duru hala gözlerimin içine bakıyordu yaklaştım. Elini avuçlarımın içine aldım. "Bak Duru'm seni canımdan çok sevdiğimi biliyorsun. Sen iste ben sana canımı vereyim. Ama benden henüz bunu isteme atom karıncam.. Ben senin için ne kadar aşk olsamda, sen benim için bir arkadaş, bir kardeşten daha fazlası olamazsın ki benim güzel kızım.." Duru şaşırmamış gibi dolan gözlerini uzun süre kapattı ve açtı. "Biliyorum sarı fırtına.. biliyorum, ben senin için aşk olamayacağınıda biliyorum. Ama senin içinde bir aşk var hissediyorum ben. Canımı yaksada hissediyorum. Ama eğer sen o kızla mutlu olacaksan onla ol olurumu.. Benim için asla ama asla üzülme." Avuçları içindeki elini alıp öptüm sonra da ona sarıldım.. Duru benim kalbimin hep farklı bir köşesindeydi. Can ve Berk de benim kardeşim gibiydi ama Duru benim için hep farklı ve özeldi.. olmayan kız kardeşimdi. Bedenlerimizi ayırdık. Berk yanımıza geldi "şşt bana bak pamuk prenses, bir daha barış için ağlarsan sana alacağım çikolataları unut" Duru güldü Berk Duru ya sarıldı
"Oy benim pamuk prensesim."
Yaprak'tan
Lavobodan çıktım. Daha sonra bahçeye doğru yürüdüğümde Barışı gördüm. Gülüşüyorlardı Barış beni fark etti. Hemen ayağa kalktı ve yanıma koştu bende uzaklaşmaya çalışıyordum. Daha sonra Barış kolumdan tutup beni başka bir yere çekti. "Barış bırak. Gidicem." Dedim daha sonrs hiç beklemediğim o cümle çıktı ağızından
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Zor Aşk||YapBar [TAMAMLANDI]
Teen Fiction"ikimizde yağmurun altında delicesine ıslanırken gözlerimiz yine birbirni buldu.. Ela gözleri ile bana bakarken benim elimden gelen tek şey gülümsemekti.. Belki o an hayatımda asla unutamayacağım en özel anım olarak kalacaktı..."