Είναι ποίημα;

Παλιά

Και ξαφνηκα να βραζω στο πηγαδι
Στα σκοτινα στα μερη μες το βραδυ
Και παλι εσυ μακρια να με κοιτας
Να με χαζευεις και να μην μου μιλας

Δεν εχω αναγκη εσενα στη ζωη μου
Σε εχω ξεχασει αγαπη μου χρυση μου
Και αν σου γραφω τραγουδια μια φορα
Ειναι γιατι ο κοσμος μας ζητα

Και αν ο τροπος που μου φερθηκες καρδια μου
Δεν ηταν αξιος για τα ονειρα μου
Εγω και παλι θα σε συγχωρω
Στην αγγαλια μου θα σε δεχτω

Δεν ειχε συννεφα ουτε χαλαζι
Δεν ειχε βρεξει ουτε ειχε αστραψει
Ησουν εσυ και η ατυχη στιγμη
Που εφερε το χασμα στη ζωη

Και αν συγχωρεσα να το θυμασαι
Δεν θα σημαίνει οτι εχω εγω ξεχασει
Τα σκοτινα τα μερη τα φθηνα
Μες την αυγη η σκεψη τριγυρνα